วรรณกรรมการเดินทาง

วรรณกรรม
วรรณกรรมปากเปล่า
นิทานพื้นบ้าน นิทาน นิทาน การละเล่นพื้นบ้าน เพลงพื้นบ้าน มหากาพย์วีรบุรุษ ตำนาน ตำนาน สุภาษิต คำปราศรัย ผลงาน หนังสือเสียง คำพูด พูดว่า
แบบฟอร์มการเขียนหลัก
ละคร ละครตู้เสื้อผ้า บทกวี เนื้อเพลง เรื่องเล่า ร้อยแก้ว ไร้สาระ กลอน เออร์โกดิก อิเล็กทรอนิกส์ นวนิยายขนาดยาว รวมเรื่องสั้น ซีเรียล นิยาย / โรแมนติก นวนิยายสั้น นวนิยาย นวนิยายขนาดสั้น เรื่องสั้น ดราเบิล ร่าง นิยายสั้น นิทานอุปมา เคร่งศาสนา ภูมิปัญญา
ประเภทร้อยแก้ว
นิยาย เก็งกำไร นักสัจนิยม ของเด็ก ประเภท การผจญภัย การก้าวเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ อาชญากรรม อีโรติก จินตนาการ ทหาร อาถรรพณ์ ความโรแมนติก นิยายวิทยาศาสตร์ เหนือธรรมชาติ ทางทิศตะวันตก สยองขวัญ ประวัติศาสตร์ สารานุกรม สารคดี เชิงวิชาการ ประวัติศาสตร์ ปรัชญา เกร็ดความรู้ จดหมาย เรียงความ การสื่อสารมวลชน จดหมาย ชีวิต ธรรมชาติ การโน้มน้าวใจ บันทึกการเดินทาง
ประเภทบทกวี
เรื่องเล่า เด็ก มหากาพย์ ดราม่า นวนิยายกลอน ระดับชาติ เนื้อเพลง บัลลาด บทอาลัย คำคม กาซาล ไฮกุ บทเพลงสรรเสริญ ลิเมอริก โอด กาซิดา โคลง วิลลาเนลล์ รายการ มหากาพย์ กลุ่มและการเคลื่อนไหว กวี
ประเภทละคร
ตลก ลิเบรตโต เล่น ประวัติศาสตร์ ศีลธรรม เสียดสี สคริปต์ โศกนาฏกรรม โศกนาฏกรรมตลก
ประวัติศาสตร์
โบราณ คลาสสิก ยุคกลาง ความทันสมัย หลังสมัยใหม่
รายการและโครงร่าง
โครงร่าง Glossary Books Writers Movements Cycles Literary awards poetry Short story collection Lost literary work
Theory and criticism
Sociology Magazines Composition Language Narrative Feud Estate
Literature portal
v t e

ประเภทวรรณกรรมการเดินทางหรือบันทึกการเดินทางประกอบด้วยวรรณกรรมกลางแจ้งหนังสือท่องเที่ยวบทความเกี่ยวกับธรรมชาติและบันทึก การเดินทาง ^[1 ]

Pausaniasนักภูมิศาสตร์ชาวกรีกในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 2 ถือเป็นนักเขียนบันทึกการเดินทางคนแรกๆ ในวรรณกรรมตะวันตก ในช่วงต้น ยุคใหม่บันทึกการเดินทางของJames Boswell (1786) ได้ช่วยหล่อหลอมให้บันทึกการเดินทางกลายเป็นประเภทหนึ่ง

ตัวอย่างแรกๆ ของวรรณกรรมการเดินทาง ได้แก่Periplus of the Erythraean Sea (โดยทั่วไปถือเป็นงานในคริสตศตวรรษที่ 1 แต่มีการถกเถียงกันว่าใครเป็นผู้แต่ง) Pausanias ' Description of Greece in the 2nd century CE, Safarnama (Book of Travels) โดยNasir Khusraw (1003-1077), Journey Through Wales (1191) และDescription of Wales (1194) โดยGerald of WalesและบันทึกการเดินทางของIbn Jubayr (1145–1214), Marco Polo (1254–1354) และIbn Battuta (1304–1377) ซึ่งทั้งหมดบันทึกการเดินทางของพวกเขาทั่วโลกที่รู้จักอย่างละเอียด ในช่วงต้นศตวรรษที่ 2 CE Lucian of Samosataได้พูดคุยเกี่ยวกับนักเขียนประวัติศาสตร์และการเดินทางที่เพิ่มเรื่องราวที่เสริมแต่งและแฟนตาซีลงในผลงานของพวกเขา^[2]ประเภทการเดินทางเป็นประเภทที่ค่อนข้างธรรมดาในวรรณกรรมอาหรับ ในยุค กลาง^[3]

ในประเทศจีน 'วรรณกรรมบันทึกการเดินทาง' ( จีน :遊記文學; พินอิน : yóujì wénxué ) ได้รับความนิยมในช่วงราชวงศ์ซ่ง (960–1279) ^[4]นักเขียนท่องเที่ยว เช่นฟ่าน เฉิงต้า (1126–1193) และซู่ เซียเคะ (1587–1641) ได้นำ ข้อมูล ทางภูมิศาสตร์และภูมิประเทศ อันอุดมสมบูรณ์มา ใช้ในงานเขียนของตน ในขณะที่ 'บทความเกี่ยวกับการเดินทางท่องเที่ยวหนึ่งวัน' ชื่อ บันทึกภูเขาระฆังหินโดยกวีและนักการเมืองที่มีชื่อเสียงซู่ ซื่อ (1037–1101) นำเสนอข้อโต้แย้งทางปรัชญาและศีลธรรมเป็นจุดประสงค์หลัก วรรณกรรมท่องเที่ยวจีนในช่วงเวลานี้เขียนขึ้นด้วยรูปแบบต่างๆ มากมาย รวมทั้งเรื่องเล่าร้อยแก้วเรียงความและบันทึกประจำวันแม้ว่าส่วนใหญ่จะเขียนเป็นร้อยแก้วก็ตาม^[5] บันทึกของโจว ต้ากวน เกี่ยวกับ กัมพูชาในศตวรรษที่ 13 ถือเป็นแหล่งข้อมูลสำคัญของเมืองนครวัดในยุครุ่งเรือง

บันทึกที่เก่าแก่ที่สุดที่ทราบกันเกี่ยวกับการเดินทางเพื่อความสุขในการเดินทางและการเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้คือการขึ้นเขา Mont Ventoux ของ Petrarch (1304–1374) ในปี 1336 เขาบอกว่าเขาขึ้นไปบนยอดเขาเพื่อความสุขในการได้เห็นยอดเขาที่มีชื่อเสียงแห่งนี้ เพื่อนร่วมทางของเขาที่อยู่ด้านล่างเขาเรียกว่าfrigida incuriositas ("การขาดความอยากรู้อยากเห็นอย่างเย็นชา") จากนั้นเขาก็เขียนเกี่ยวกับการปีนเขาของเขาโดยเปรียบเทียบเชิงเปรียบเทียบระหว่างการปีนเขากับความก้าวหน้าทางศีลธรรมในชีวิตของเขาเอง^{[6] [7]}

Michault Taillevent  [fr]กวีของดยุคแห่งเบอร์กันดีเดินทางผ่านเทือกเขาจูราในปี ค.ศ. 1430 และบันทึกการไตร่ตรองส่วนตัวของเขา ปฏิกิริยาที่น่าสะพรึงกลัวของเขาต่อหน้าผาหินที่สูงชัน และน้ำตกที่ดังสนั่นของลำธารบนภูเขา^[8] Antoine de la Sale ( ราว ค.ศ.  1388  – ราว ค.ศ.  1462 ) ผู้เขียนPetit Jehan de Saintreปีนขึ้นไปบนปากปล่องภูเขาไฟในหมู่เกาะลิปารีในปี ค.ศ. 1407 ทิ้งความประทับใจของเขาไว้ให้เรา "สภาเยาวชนผู้คลั่งไคล้" เป็นเหตุผลที่เขาไป ในช่วงกลางศตวรรษที่ 15 Gilles le Bouvier ได้ให้เหตุผลกับเราในการเดินทางและเขียนหนังสือ Livre de la description des pays : ^[9]

เนื่องจากผู้คนมากมายจากหลากหลายประเทศต่างชื่นชอบและมีความสุขในการเที่ยวชมโลกและสิ่งต่างๆ ในโลก เช่นเดียวกับที่ฉันได้ทำมาในอดีต และเนื่องจากหลายคนปรารถนาที่จะรู้โดยไม่ต้องไปเยี่ยมชม ส่วนบางคนปรารถนาที่จะเห็น ไป และเดินทาง ฉันจึงได้เริ่มต้นหนังสือเล่มเล็กนี้

ในศตวรรษที่ 16 เรื่องราวการเดินทางไปอินเดียและเปอร์เซียได้กลายมาเป็นเรื่องธรรมดาสามัญจนกระทั่งได้มีการรวบรวมไว้เป็นคอลเลกชั่นต่างๆ เช่นNovus Orbis (" โลกใหม่ ") โดยSimon Grynaeusและคอลเลกชั่นโดยRamusio และ Richard Hakluyt ^[10]นักเดินทางไปยังเปอร์เซียในศตวรรษที่ 16 ได้แก่ พี่น้องRobert ShirleyและAnthony Shirleyและสำหรับ India Duarte Barbosa , Ralph Fitch , Ludovico di Varthema , Cesare FedericiและJan Huyghen van Linschoten ^[10]นักเดินทางสายมนุษยนิยมในยุโรปยังได้จัดทำบันทึก โดยมักจะบันทึกอนุสรณ์สถานและจารึก เช่นItinerariumของSeyfried Rybisch (ค.ศ. 1570), Journal de voyageของMichel de Montaigne (ค.ศ. 1581), Voyage d'Italieของ Germain Audebert  (ค.ศ. 1585) และIter ItalicumของAernout van Buchel (ค.ศ. 1587–1588) ^[11]

ในศตวรรษที่ 18 วรรณกรรมการเดินทางเป็นที่รู้จักกันทั่วไปว่า "หนังสือท่องเที่ยว " ซึ่งส่วนใหญ่ประกอบด้วยบันทึก การเดินทางทางทะเล ^[12]ในอังกฤษศตวรรษที่ 18 วรรณกรรมการเดินทางได้รับความนิยมอย่างสูง และนักเขียนที่มีชื่อเสียงเกือบทุกคนก็ทำงานในรูปแบบวรรณกรรมการเดินทาง^[13] ตัวอย่างเช่นการเดินทางของกัลลิเวอร์ (1726) เป็น งานเสียดสี สังคม ที่เลียนแบบการเดินทาง และบันทึกของกัปตันเจมส์ คุก (1784) ถือเป็นหนังสือขายดีในปัจจุบัน^[14] เรื่อง Personal narrative of travels to the equinoctial regions of America ของอเล็กซานเดอร์ ฟอน ฮุมโบลต์ในช่วงปี 1799–1804ซึ่งตีพิมพ์ครั้งแรกเป็นภาษาฝรั่งเศส ได้รับการแปลเป็นหลายภาษา และได้รับอิทธิพลจากนักธรรมชาติวิทยาในเวลาต่อมา รวมถึง ชาร์ลส์ ดาร์ วิน ด้วย

ตัวอย่างวรรณกรรมการท่องเที่ยวอื่นๆ ในภายหลัง ได้แก่ บันทึกการเดินทางอันยิ่งใหญ่ขุนนาง นักบวช และคนอื่นๆ ที่มีเงินและเวลาว่างเดินทางไปยุโรปเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับศิลปะและสถาปัตยกรรมในอดีต หนึ่งในผู้บุกเบิกวรรณกรรมการท่องเที่ยวคือRobert Louis Stevenson (1850–1894) กับAn Inland Voyage (1878) และTravels with a Donkey in the Cévennes (1879) ซึ่งเล่าถึงการเดินทางของเขาในCévennes (ฝรั่งเศส) ซึ่งเป็นหนึ่งในหนังสือยอดนิยมเล่มแรกๆ ที่เสนอการเดินป่าและการตั้งแคมป์ในฐานะกิจกรรมนันทนาการ และเล่าถึงการว่าจ้างให้ผลิต ถุงนอนรุ่นแรกๆ^[15] [ 16 ^{] [17] [18]}

นักเขียนวรรณกรรมท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงคนอื่นๆ ในศตวรรษที่ 19 ได้แก่Ivan Goncharov ชาวรัสเซีย ซึ่งเขียนเกี่ยวกับประสบการณ์การเดินทางรอบโลกในเรือรบฟริเกต "Pallada" (พ.ศ. 2401) และLafcadio Hearnซึ่งตีความวัฒนธรรมของญี่ปุ่นด้วยความเข้าใจและความอ่อนไหว^[19]

ช่วงระหว่างสงครามในศตวรรษที่ 20 ได้รับการยกย่องว่าเป็นยุครุ่งเรืองของวรรณกรรมการเดินทาง โดยนักเขียนที่มีชื่อเสียงหลายคน เช่นGraham Greene , Robert Byron , Rebecca West , Freya Stark , Peter FlemingและEvelyn Waughต่างก็เดินทางและเขียนหนังสือเกี่ยวกับการเดินทางที่มีชื่อเสียง^[20]

ในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 การเขียนเกี่ยวกับการท่องเที่ยวได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นอย่างมาก โดยเฉพาะในโลกที่พูดภาษาอังกฤษ โดยมีนักเขียนอย่างBruce Chatwin , Paul Theroux , Jonathan Raban , Colin Thubronและคนอื่นๆ แม้ว่าการเขียนเกี่ยวกับการท่องเที่ยวจะดึงดูดความสนใจจากนักประวัติศาสตร์และนักเขียนชีวประวัติเป็นหลัก แต่ปัจจุบันการศึกษาวิจารณ์วรรณกรรมเกี่ยวกับการท่องเที่ยวก็ได้พัฒนาเป็นสาขาวิชาในตัวเองด้วยเช่นกัน^[21]

หนังสือท่องเที่ยวมีหลากหลายรูปแบบ ตั้งแต่สารคดีวรรณกรรม วารสาร และจากบันทึกความทรงจำ ไปจนถึงตลกขบขันและจริงจัง หนังสือเหล่านี้มักเกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวและรวมถึงหนังสือนำเที่ยวด้วย^[22]การเขียนเกี่ยวกับการท่องเที่ยวอาจพบได้ในเว็บไซต์ วารสาร บล็อก และหนังสือ นักเขียนหลายคนเขียนเกี่ยวกับการท่องเที่ยว เช่น นักเดินทาง เจ้าหน้าที่ทหาร มิชชันนารี นักสำรวจ นักวิทยาศาสตร์ ผู้แสวงบุญ นักวิทยาศาสตร์สังคมและกายภาพ นักการศึกษา และผู้อพยพ

บันทึกการเดินทางเป็นงานเขียนประเภทพิเศษที่บางครั้งถูกละเลยในโลกวรรณกรรม โดยจะผูกเรื่องราวต่างๆ เข้าด้วยกันไม่ ว่าจะเป็น บันทึกความทรงจำสารคดีหรือบางครั้งอาจรวมถึงนวนิยายเพื่อสร้างเรื่องราวที่เกี่ยวกับการเดินทางและเป้าหมาย ตลอดประวัติศาสตร์ ผู้คนต่างเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการเดินทาง เช่น นิทานโบราณเกี่ยวกับนักสำรวจและผู้แสวงบุญ รวมถึงบล็อกและวิดีโอบล็อกในช่วงหลังๆ บทความ "เชิงข้อเท็จจริง" ที่เล่ารายละเอียดการเดินทางไปยังประเทศที่อยู่ห่างไกลนั้น เป็นบทความสำคัญในหนังสือพิมพ์ ช่วงปลายศตวรรษที่ 19 เรื่องสั้นในยุคนั้นได้รับอิทธิพลโดยตรงและมีนัยสำคัญจากบันทึกการเดินทางซึ่งมีลักษณะร่วมกันหลายประการกับเรื่องสั้น โดยทั่วไป นักเขียน โดยเฉพาะเฮนรี เจมส์และกีย์ เดอ โมปาสซองต์มัก เขียนบันทึกการเดินทางและเรื่องสั้นพร้อมๆ กัน โดยมักจะใช้ประเทศเดียวกับฉาก

วรรณกรรมการเดินทางมักจะเชื่อมโยงกับปรัชญาหรือ การเขียน เรียงความเช่นในหนังสือIndia: A Wounded Civilization (1976) ของVS Naipaul ซึ่งการเดินทางของเขากลายมาเป็นโอกาสในการสังเกตอย่างยาวนานเกี่ยวกับประเทศและผู้คน นี่เป็นกรณีเดียวกันในเรื่อง Black Lamb and Grey Falcon (1941) ของRebecca West ^[23]ซึ่งเน้นไปที่การเดินทางของเธอผ่านยูโกสลาเวีย และใน ชุดหนังสือของ Robin Esrockเกี่ยวกับการค้นพบของเขาในแคนาดา ออสเตรเลีย และทั่วโลก^[24]เรื่องเล่าการเดินทางที่เป็นเรื่องแต่งก็อาจแสดงแนวโน้มนี้เช่นกัน เช่นในหนังสือ Adventures of Huckleberry Finn (1884) ของMark TwainหรือZen and the Art of Motorcycle Maintenance (1974) ของRobert M. Pirsig

บางครั้งนักเขียนจะตั้งรกรากอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่งเป็นระยะเวลานาน โดยซึมซับความรู้สึกของสถานที่นั้นในขณะที่ยังคงสังเกตด้วยความรู้สึกของนักเขียนท่องเที่ยว ตัวอย่างงานเขียนดังกล่าว ได้แก่Bitter Lemons (1957) ของLawrence Durrell , In Patagonia (1977) และThe Songlines (1987) ของ Bruce Chatwinซึ่งได้รับการยกย่องอย่างกว้างขวาง , ^[25] The Island of the White Cow: Memories of an Irish Island (1986), ^[26]และA Year in Provence (1989) และภาคต่อของ Peter Mayleซึ่งเป็นหนังสือขายดี

การเดินทางและการเขียนเกี่ยวกับธรรมชาติผสมผสานกันในผลงานหลายชิ้นของSally Carrighar , Gerald DurrellและIvan T. Sandersonผลงานของ Sally Carrighar ได้แก่One Day at Teton Marsh (1965), Home to the Wilderness (1973) และWild Heritage (1965) My Family and Other Animals (1956) ของGerald Durrellเป็นผลงานอัตชีวประวัติของนักธรรมชาติวิทยาชาวอังกฤษ หนังสือเล่มนี้เล่าถึงช่วงหลายปีที่เขาใช้ชีวิตในวัยเด็กกับพี่น้องและแม่ม่ายบนเกาะคอร์ฟู ของกรีก ระหว่างปี 1935 ถึง 1939 หนังสือเล่มนี้บรรยายถึงชีวิตของครอบครัว Durrell ในลักษณะที่ตลกขบขัน และสำรวจสัตว์ต่างๆ บนเกาะ หนังสือเล่มนี้เป็นเล่มแรกและเป็นที่รู้จักมากที่สุดใน "ไตรภาคคอร์ฟู" ของ Durrell ร่วมกับBirds, Beasts, and RelativesและThe Garden of the Gods (1978)

Ivan T. Sandersonได้ตีพิมพ์Animal Treasureซึ่งเป็นรายงานการสำรวจป่าในแอฟริกาตะวันตกที่เคยเป็นของอังกฤษCaribbean Treasureซึ่งเป็นบันทึกการสำรวจตรินิแดดเฮติและซูรินามซึ่งเริ่มต้นในช่วงปลายปี 1936 และสิ้นสุดในช่วงปลายปี 1938 และLiving Treasureซึ่งเป็นบันทึกการสำรวจจาเมกาฮอนดูรัสของอังกฤษ (ปัจจุบันคือเบลีซ ) และยูคาทานผู้เขียนเหล่านี้เป็นนักธรรมชาติวิทยาที่เขียนเพื่อสนับสนุนสาขาการศึกษาของตน

นักธรรมชาติวิทยาอีกคนหนึ่งคือชาลส์ ดาร์วินได้เขียนบันทึกอันโด่งดังของเขาเกี่ยวกับการเดินทางของเรือHMS Beagleซึ่งเป็นจุดตัดระหว่างวิทยาศาสตร์ ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ และการเดินทาง^[27]

นักเขียนที่มีชื่อเสียงหลายคนในสาขาอื่นๆ ได้เขียนเกี่ยวกับประสบการณ์การเดินทางของพวกเขา ตัวอย่างเช่นA Journey to the Western Islands of Scotland (1775) ของSamuel Johnson ; American Notes for General Circulation (1842) ของ Charles Dickens ; Letters Written during a Short Residence in Sweden, Norway, and Denmark (1796) ของMary Wollstonecraft ; The Path To Rome (1902) ของHilaire Belloc ; Twilight in Italy and Other Essays (1916) ของ DH Lawrence ; Mornings in Mexico and Other Essays (1927); Black Lamb and Grey Falcon (1941) ของRebecca West ; และ Travels with Charley: In Search of America (1962) ของ John Steinbeck [ ^28]

Cees Nooteboomนักเขียนชาวดัตช์เป็นนักเขียนท่องเที่ยวที่มีผลงานมากมาย หนึ่งในหนังสือท่องเที่ยวมากมายของเขาคือRoads to Santiagoที่ ได้รับการยกย่อง ^[29]ชาวอังกฤษEric Newby , ^[30] HV Morton , ชาวอเมริกันBill BrysonและPaul Therouxและนักเขียนชาวเวลส์Jan Morris ได้รับการยกย่องอย่างกว้างขวางว่าเป็นนักเขียนท่องเที่ยว (แม้ว่า Morris จะมักอ้างว่าตัวเองเป็นนักเขียนเกี่ยวกับ 'สถานที่ ' มากกว่าการเดินทาง) ^[31]นักเขียนท่องเที่ยวชาวแคนาดาRobin Esrockได้เขียนหนังสือชุด^[32]เกี่ยวกับการค้นพบประสบการณ์ที่ไม่เหมือนใครในแคนาดา ออสเตรเลีย และทั่วโลก

Bill Bryson ได้รับรางวัล Golden Eagle Award ในปี 2011 จาก Outdoor Writers and Photographers Guild ^[33]เมื่อวันที่ 22 พฤศจิกายน 2012 มหาวิทยาลัย Durham ได้เปลี่ยนชื่อห้องสมุดหลัก อย่างเป็นทางการ เป็นห้องสมุด Bill Bryson สำหรับผลงานของเขาในฐานะอธิการบดีคนที่ 11 ของมหาวิทยาลัย (2005–11) ^{[34] [35]} Paul Theroux ได้รับรางวัลJames Tait Black Memorial Prize ในปี 1981 สำหรับนวนิยายเรื่องThe Mosquito Coast ซึ่งดัดแปลงมาเป็นภาพยนตร์ในปี 1986 ที่มีชื่อเดียวกัน นอกจากนี้ เขายังได้รับรางวัล Thomas Cook Travel Book Awardในปี 1989 สำหรับเรื่อง Riding the Iron Rooster

ในปี พ.ศ. 2548 Jan Morris ได้รับรางวัลGolden PEN AwardจากEnglish PENสำหรับ "บริการอันโดดเด่นด้านวรรณกรรมตลอดชีวิต" ^{[36] [37]}

ลูซี อาเซมานักเขียนชาวฝรั่งเศสตั้งข้อสังเกตว่างานเขียนเกี่ยวกับการท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นผลงานของผู้ชาย และแม้กระทั่งผู้หญิงก็เขียนหนังสือเกี่ยวกับการท่องเที่ยว แต่หนังสือเหล่านี้ก็มักจะถูกลืมเลือน ในหนังสือLes femmes aussi sont du voyage (ผู้หญิงก็เป็นนักเดินทางเหมือนกัน) ของเธอ เธอได้โต้แย้งว่างานเขียนเกี่ยวกับการท่องเที่ยวของผู้ชายให้มุมมองที่ไม่เท่าเทียม ลัทธิล่าอาณานิคม และเหยียดเพศต่อโลก^[38]

ในโลกแห่งการแล่นเรือใบSailing Tours (1892–1896) ของFrank Cowper ^[39]และSailing Alone Around the World (1900) ของJoshua Slocumถือเป็นวรรณกรรมผจญภัยกลางแจ้งคลาสสิก^[40]

ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2438 โจชัว สโลคัมออกเดินทางจากบอสตัน รัฐแมสซาชูเซตส์และในหนังสือ Sailing Alone Around the World ^[41]เขาได้บรรยายการออกเดินทางของเขาไว้ดังต่อไปนี้:

ฉันตั้งใจไว้ว่าจะออกเดินทางไปรอบโลก และเมื่อลมพัดแรงในตอนเช้าของวันที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2438 ฉันจึงทอดสมอและออกเรือเพื่อขนสัมภาระออกจากบอสตัน ซึ่งเรือSprayได้จอดทอดสมอไว้ตลอดฤดูหนาว ... ฉันรู้สึกตื่นเต้นมาก ฉันก้าวเท้าบนดาดฟ้าอย่างเบาสบายท่ามกลางอากาศที่สดชื่น ฉันรู้สึกว่าไม่มีทางหันหลังกลับได้อีกแล้ว และฉันกำลังผจญภัยซึ่งฉันเข้าใจความหมายอย่างถ่องแท้

มากกว่าสามปีต่อมา สโลคัมกลับมาที่นิวพอร์ต รัฐโรดไอแลนด์โดยเดินทางรอบโลกเมื่อวันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2441 ^{[42] [43]}

หนังสือคู่มือหรือคู่มือการเดินทางคือ "หนังสือข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่ซึ่งออกแบบมาเพื่อให้ผู้มาเยี่ยมชมหรือผู้ท่องเที่ยวได้ใช้" ^[44]ตัวอย่างแรกๆ คือ หนังสือคู่มือ Lake DistrictของThomas Westซึ่งตีพิมพ์ในปี 1778 ^[45] Thomas West ซึ่งเป็น บาทหลวงชาวอังกฤษได้เผยแพร่แนวคิดในการเดินเพื่อความสนุกสนานในหนังสือคู่มือLake District ของเขา ในปี 1778 ในคำนำ เขาเขียนว่าเขามุ่งหวังที่จะ:

เพื่อส่งเสริมรสนิยมในการเยี่ยมชมทะเลสาบโดยจัดหาคู่มือให้กับนักเดินทาง และเพื่อจุดประสงค์ดังกล่าว ผู้เขียนได้รวบรวมและนำเสนอสถานีและจุดชมที่คัดเลือกไว้ทั้งหมดซึ่งผู้เขียนที่เดินทางไปเยี่ยมชมทะเลสาบเป็นครั้งสุดท้ายสังเกตเห็นและยืนยันด้วยการสังเกตซ้ำๆ ของเขาเอง^[46]

เพื่อจุดประสงค์นี้ เขาจึงได้รวม "สถานี" หรือจุดชมวิวต่างๆ ไว้รอบทะเลสาบ ซึ่งนักท่องเที่ยวจะได้ชื่นชมทัศนียภาพอันสวยงาม^[47] หนังสือเล่มนี้ตีพิมพ์ในปี พ.ศ. 2321 และประสบความสำเร็จอย่างมาก^[48]

Mariana Starkeเป็นผู้เผยแพร่หนังสือคู่มือการเดินทางมาตรฐานซึ่งประกอบไปด้วยข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับที่พัก ร้านอาหาร การขนส่ง และกิจกรรมต่างๆ นอกจากนี้ ยังมีแผนที่ที่มีรายละเอียดต่างๆ และข้อมูลทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมรวมอยู่ด้วย หนังสือคู่มือการเดินทางมีหลายประเภท โดยเน้นที่การท่องเที่ยวในแง่มุมต่างๆ ตั้งแต่การท่องเที่ยวผจญภัย ไปจนถึงการพักผ่อน หรือเน้นที่นักท่องเที่ยวที่มีรายได้ต่างกัน หรือเน้นที่รสนิยมทางเพศหรือประเภทอาหาร หนังสือคู่มือการเดินทางยังมีรูปแบบเป็น เว็บไซต์ท่องเที่ยวอีกด้วย

วารสารการเดินทางหรือที่เรียกว่าวารสารการเดินทางคือบันทึกที่นักเดินทางทำขึ้น บางครั้งในรูปแบบไดอารี่ เกี่ยวกับประสบการณ์ของนักเดินทาง เขียนขึ้นในระหว่างการเดินทางและแก้ไขในภายหลังเพื่อตีพิมพ์ เป็นรูปแบบวรรณกรรมที่ได้รับการยอมรับมายาวนาน ตัวอย่างแรกๆ คืองานเขียนของPausanias (ศตวรรษที่ 2 CE) ซึ่งผลิตงานDescription of Greeceขึ้นโดยอิงจากการสังเกตของเขาเองJames Boswellตีพิมพ์The Journal of a Tour to the Hebridesในปี 1786 และGoetheตีพิมพ์Italian Journey ของเขา โดยอิงจากไดอารี่ในปี 1816 Fray Ilarione da Bergamo ^[49]และ Fray Francisco de Ajofrín เขียนบันทึกการเดินทางของเม็กซิโกในยุคอาณานิคมในช่วงปี 1760 Fannie Calderón de la Barcaภรรยาชาวสกอตแลนด์ของเอกอัครราชทูตสเปนประจำเม็กซิโก 1839–1842 เขียนLife in Mexicoซึ่งเป็นเรื่องเล่าการเดินทางที่สำคัญในช่วงเวลาที่เธออยู่ที่นั่น โดยมีการสังเกตชีวิตในท้องถิ่นมากมาย

นักเดินทางชาวอังกฤษนางอเล็ก ทวีดีได้ตีพิมพ์บันทึกการเดินทางหลายเรื่อง ตั้งแต่เดนมาร์ก (1895) และฟินแลนด์ (1897) ไปจนถึงสหรัฐอเมริกา (1913) หลายเรื่องเกี่ยวกับเม็กซิโก (1901, 1906, 1917) และหนึ่งเรื่องเกี่ยวกับรัสเซีย ไซบีเรีย และจีน (1926) ตัวอย่างล่าสุดคือThe Motorcycle Diariesของเช เกวาราบันทึกการเดินทางคือภาพยนตร์หนังสือที่เขียนขึ้นจากบันทึกการเดินทาง หรือคำบรรยายประกอบภาพที่บรรยายถึงประสบการณ์และสถานที่ที่นักเดินทางได้ไปเยือน^[50]นักเขียนชาวอเมริกันพอล เทอรูซ์ได้ตีพิมพ์วรรณกรรมการเดินทางหลายเรื่อง โดยผลงานที่ประสบความสำเร็จครั้งแรกคือThe Great Railway Bazaar

นอกจากวารสารการเดินทางที่ตีพิมพ์แล้ว บันทึกในคลังเอกสารยังแสดงให้เห็นว่าในอดีต นักเดินทางมักจะบันทึกการเดินทางของตนในรูปแบบไดอารี่ โดยไม่มีเจตนาที่จะตีพิมพ์ในอนาคต แต่เป็นบันทึกส่วนตัวเกี่ยวกับประสบการณ์ของตนเอง การปฏิบัตินี้เห็นได้ชัดโดยเฉพาะในไดอารี่การเดินทางของยุโรปในศตวรรษที่ 19 ^{[51] [52] [53]}

บิล ไบรซันชาวอังกฤษ-อเมริกันเป็นที่รู้จักจาก ภาพยนตร์เรื่อง A Walk in the Woodsซึ่งถูกสร้างเป็นภาพยนตร์ฮอลลีวูดในชื่อเดียวกัน [ ^54]

สมุดบันทึกการเดินทางไม่มีรูปแบบเฉพาะ แต่โดยทั่วไปจะประกอบด้วยรายละเอียดและการไตร่ตรองเกี่ยวกับประสบการณ์ การสังเกต และอารมณ์ของบุคคลในระหว่างการเดินทาง รายละเอียดทั่วไปบางประการในสมุดบันทึก ได้แก่:

• วันที่และชื่อสถานที่ที่จะไปเยี่ยมชมหรือสำรวจ^[55]
• กิจกรรมและสถานที่ท่องเที่ยว– นี่คือคำอธิบายหรือรายการกิจกรรมที่บุคคลต่างๆ ดำเนินการและสถานที่ต่างๆ ที่พวกเขาเยี่ยมชม
• ประสบการณ์ทางวัฒนธรรม – อาจเป็นรายการหรือคำอธิบายปฏิสัมพันธ์ของบุคคลกับวัฒนธรรมท้องถิ่น เช่น การลองชิมอาหารแบบดั้งเดิม เทศกาล ฯลฯ^[56]
• การสะท้อนส่วนตัว– ประกอบด้วยความคิด ความรู้สึก และความประทับใจของแต่ละบุคคลเกี่ยวกับประสบการณ์ของพวกเขา
• ช่วงเวลาที่น่าจดจำ – เพื่อบันทึกช่วงเวลาที่โดดเด่นหรือการพบปะที่สร้างความประทับใจไม่รู้ลืม ผู้ใช้จะจดบันทึกเหตุการณ์เหล่านี้ไว้ในส่วนนี้ ซึ่งอาจเป็นประสบการณ์เชิงบวก ความประหลาดใจ หรือแม้แต่ความท้าทายที่ไม่คาดคิดตลอดการเดินทาง^[57]

งานเขียนของทาสที่หลบหนีเกี่ยวกับประสบการณ์ของพวกเขาภายใต้การเป็นทาสและการหลบหนีจากการเป็นทาสเป็นวรรณกรรมประเภทหนึ่งที่พัฒนาขึ้นในช่วงศตวรรษที่ 18 และ 19 โดยให้รายละเอียดว่าทาสหลบหนีกฎหมายที่จำกัดของภาคใต้ของสหรัฐอเมริกาและแคริบเบียนอย่างไรเพื่อแสวงหาอิสรภาพ ดังที่จอห์น ค็อกซ์กล่าวไว้ในTraveling Southว่า "การเดินทางเป็นบทนำที่จำเป็นสำหรับการเผยแพร่เรื่องเล่าของทาส เพราะการเป็นทาสไม่สามารถสัมผัสและเขียนได้ในเวลาเดียวกัน" ^[58]

เรื่องเล่าการเดินทางของทาสที่มีชื่อเสียงเป็นพิเศษคือเรื่องเล่าอัตชีวประวัติของFrederick Douglassซึ่งเกี่ยวพันอย่างลึกซึ้งกับประสบการณ์การเดินทางของเขา เริ่มตั้งแต่การเดินทางของเขาที่อยู่ภายใต้คำสั่งของเจ้านายโดยสิ้นเชิงและลงท้ายด้วยการที่เขาเดินทางเมื่อใดก็ได้ที่เขาต้องการ^[59] Twelve Years a SlaveของSolomon Northupเป็นเรื่องเล่าการเดินทางแบบดั้งเดิมมากกว่า และเขาก็เอาชนะข้อจำกัดของกฎหมายและประเพณีในภาคใต้เพื่อหลบหนีหลังจากที่เขาถูกจับตัวไปและเป็นทาส^[60] IncidentsของHarriet Ann Jacobsประกอบไปด้วยการเดินทางที่สำคัญซึ่งครอบคลุมระยะทางสั้นๆ ขณะที่เธอหลบหนีจากที่อยู่อาศัยแห่งหนึ่งไปยังอีกแห่งหนึ่งที่ดีกว่าเล็กน้อย แต่ในภายหลังยังรวมถึงการหลบหนีจากการเป็นทาสสู่อิสรภาพในภาคเหนือของเธอด้วย^[61]

เรื่องราวการเดินทางที่แต่งขึ้นบางเรื่องมีความเกี่ยวข้องกับวรรณกรรมการเดินทาง แม้ว่าในบางบริบทอาจต้องการแยกแยะระหว่างงานนิยายกับ งาน สารคดี แต่ในทางปฏิบัติแล้ว การแยกแยะดังกล่าวกลับพิสูจน์ให้เห็นได้ยาก ดังตัวอย่างที่มีชื่อเสียงของงานเขียนเกี่ยวกับการเดินทางของมาร์โค โปโลหรือจอห์น แมนเดอวิลล์ตัวอย่างงานวรรณกรรมการเดินทางที่แต่งขึ้นซึ่งอิงจากการเดินทางจริง ได้แก่:

• Heart of Darkness (1899) ของโจเซฟ คอนราดซึ่งมีต้นกำเนิดจากการเดินทางจริงของคอนราดที่แม่น้ำคองโก^[62]
• On the Road (1957) และThe Dharma Bums (1958) ของJack Kerouacเป็นเรื่องราวสมมติเกี่ยวกับการเดินทางของเขาทั่วสหรัฐอเมริกาในช่วงปลายทศวรรษปี 1940 และต้นทศวรรษปี 1950
• นวนิยายเรื่อง The White Mary (2008) ของนักเขียนท่องเที่ยวKira Salakซึ่งเป็นตัวอย่างร่วมสมัยของการเดินทางในชีวิตจริงที่ถูกนำมาดัดแปลงเป็นผลงานนวนิยาย ซึ่งเกิดขึ้นในปาปัวนิวกินีและคองโก^{[63] [64] [65]}

ในศตวรรษที่ 21 วรรณกรรมการท่องเที่ยวกลายมาเป็นประเภทของโซเชียลมีเดียในรูปแบบของบล็อกการท่องเที่ยว โดยบล็อกเกอร์ด้านการท่องเที่ยวใช้ช่องทางต่างๆ เช่นบล็อกส่วนตัวPinterest Twitter Facebook Instagram และเว็บไซต์การท่องเที่ยวเพื่อถ่ายทอดข้อมูลเกี่ยวกับการผจญภัยของพวกเขา และให้คำแนะนำในการนำทางไปยังประเทศใดประเทศหนึ่ง หรือสำหรับการเดินทางโดยทั่วไป[ 66 ^]บล็อกการท่องเที่ยวถือเป็นตัวอย่างแรกๆ ของการเขียนบล็อก ซึ่งเริ่มขึ้นในช่วงกลางทศวรรษ 1990 ^[66]

บล็อกเกอร์ท่องเที่ยวชื่อดังได้แก่Matthew Kepnes , Johnny Ward [ ^67]และDrew Binsky ^{[68] [69]}

การศึกษาวรรณกรรมการเดินทางอย่างเป็นระบบได้กลายมาเป็นสาขาการค้นคว้าทางวิชาการในช่วงกลางทศวรรษ 1990 โดยมีการประชุม องค์กร วารสาร ตำราเฉพาะเรื่อง รวบรวมบทความ และสารานุกรมของตนเอง ตำราเฉพาะเรื่องที่สำคัญก่อนปี 1995 ได้แก่Abroad (1980) โดยPaul Fussellซึ่งเป็นการสำรวจการเขียนเกี่ยวกับการท่องเที่ยวของอังกฤษในช่วงระหว่างสงครามในฐานะการหลีกหนีจากความเป็นจริงGone Primitive: Modern Intellects, Savage Minds (1990) โดย Marianna Torgovnick ซึ่งเป็นการสอบสวนเกี่ยวกับ การนำเสนอ แบบดั้งเดิมของวัฒนธรรมต่างประเทศHaunted Journeys: Desire and Transgression in European Travel Writing (1991) โดย Dennis Porter ซึ่งเป็นการศึกษาอย่างใกล้ชิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางจิตวิทยาของการเดินทางDiscourses of Difference: An Analysis of Women's Travel WritingโดยSara Millsซึ่งเป็นการสอบสวนเกี่ยวกับจุดตัดระหว่างเพศและลัทธิล่าอาณานิคมในศตวรรษที่ 19 Imperial Eyes: Travel Writing and Transculturation (1992) การศึกษาที่มีอิทธิพลของMary Louise Pratt เกี่ยวกับ การเผยแพร่ความคิดแบบอาณานิคมของการเขียนเกี่ยวกับการท่องเที่ยวในยุควิกตอเรีย และ Belated Travelers (1994) การวิเคราะห์ความวิตกกังวลเกี่ยวกับอาณานิคมโดย Ali Behdad ^[70]

รางวัลที่มอบให้กับหนังสือท่องเที่ยวเป็นประจำทุกปี ได้แก่Thomas Cook Travel Book Awardซึ่งจัดขึ้นตั้งแต่ปี 1980 ถึง 2004, Boardman Tasker Prize for Mountain LiteratureและDolman Best Travel Book Awardซึ่งเริ่มต้นในปี 2006 รางวัลLowell Thomas Travel Journalism Awardsซึ่งเริ่มต้นในปี 1985 มอบให้โดย SATW Foundation และรวมถึงรางวัลสองรางวัลสำหรับหนังสือท่องเที่ยวและคู่มือการเดินทาง รวมถึงรางวัลสำหรับการรายงานการเดินทางในสิ่งพิมพ์ เว็บไซต์ และรูปแบบการออกอากาศและภาพและเสียง และสำหรับบทความในนิตยสาร หนังสือพิมพ์ และเว็บไซต์ในหลากหลายประเภท รางวัลNational Outdoor Book Awardsยังยกย่องวรรณกรรมการเดินทางในพื้นที่กลางแจ้งและผจญภัย เช่นเดียวกับ รางวัล Banff Mountain Book Awards North American Travel Journalists Association จัดการแข่งขันรางวัลประจำปีเพื่อเชิดชูวารสารการเดินทางในหลากหลายประเภท ตั้งแต่สื่อสิ่งพิมพ์ไปจนถึงสื่อออนไลน์^[71]

• การท่องเที่ยวเชิงผจญภัย  – ประเภทการท่องเที่ยว
• สมาคมนักเขียนท่องเที่ยวอังกฤษ
• ริห์ลา  – วรรณกรรมท่องเที่ยวประเภทอาหรับ
• สารคดีการเดินทาง  – ภาพยนตร์สารคดี รายการโทรทัศน์ หรือซีรีส์ออนไลน์ที่บรรยายการเดินทาง ภาพยนตร์สารคดีหรือรายการโทรทัศน์ที่บรรยายการเดินทาง
• กำหนดการเดินทาง  – ตารางกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการเดินทางที่วางแผนไว้
• บันทึกการเดินทางของปาเลสไตน์  – คำอธิบายภูมิภาคปาเลสไตน์โดยนักเดินทาง
• จดหมายจากหลายส่วนของยุโรปและตะวันออก

• Adams, Percy G., ed. (1988). Travel Literature Through the Ages: An Anthology . นิวยอร์กและลอนดอน: Garland. ISBN 0-8240-8503-5-
• Adams, Percy G. (1983). Travel Literature and the Evolution of the Novel . เล็กซิงตัน: ​​สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแห่งรัฐเคนตักกี้ISBN 0-8131-1492-6-
• บาร์เคลย์ เจนนิเฟอร์ และโลแกน เอมี่ ( 2010) AWOL: Tales for Travel-Inspired Minds : Random House of Canada ISBN 9780307368416 
• แบทเทน, ชาร์ลส์ ลินน์ (1978). การสอนที่น่ารื่นรมย์: รูปแบบและธรรมเนียมปฏิบัติในวรรณกรรมการท่องเที่ยวในศตวรรษที่ 18เบิร์กลีย์: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียISBN 978-0-520-03260-6.OCLC 4419780  .
• ชานีย์ เอ็ดเวิร์ด (1998). วิวัฒนาการของทัวร์ใหญ่: ความสัมพันธ์ทางวัฒนธรรมแองโกล-อิตาลีตั้งแต่ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาลอนดอน: แฟรงก์ แคสISBN 978-0-7146-4577-3.OCLC 38304358  .
• Chatzipanagioti-Sangmeister, จูเลีย (2549) Griechenland, Zypern, Balkan und Levante: eine kommentierte Bibliographie der Reiseliteratur des 18. Jahrhunderts (ภาษาเยอรมัน) ออยติน: ลัมปีเตอร์ และ ลาเซลไอเอสบีเอ็น 978-3-9810674-2-2.OCLC 470750661  .
• ค็อกซ์, เอ็ดเวิร์ด ก็อดฟรีย์ (1935) คู่มืออ้างอิงวรรณกรรมการเดินทาง รวมถึงการเดินทาง คำอธิบายทางภูมิศาสตร์ การผจญภัย เรืออับปาง และการสำรวจซีแอตเทิล: มหาวิทยาลัยวอชิงตันเล่มที่ 1
• ค็อกซ์, จอห์น ดี. (2005). การเดินทางสู่ภาคใต้: เรื่องเล่าการเดินทางและการสร้างอัตลักษณ์ของชาวอเมริกัน สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยจอร์เจียISBN 9780820330860-
• Diekmann, Anya และ Hannam, Kevin (2010). Beyond Backpacker Tourism: Mobilities and Experiences : Channel View Publications. ISBN 1845412060 . 
• Fussell, Paul (1963). "Patrick Brydone: The Eighteenth-Century Traveler As a Agent Man". วรรณกรรมในฐานะรูปแบบการเดินทางนิวยอร์ก: ห้องสมุดสาธารณะนิวยอร์ก หน้า 53–67 OCLC  83683507
• Hargett, James M. (1985). "ข้อสังเกตเบื้องต้นบางประการเกี่ยวกับบันทึกการเดินทางของราชวงศ์ซ่ง (960-1279)". วรรณกรรมจีน: เรียงความ บทความ บทวิจารณ์ . 7 (1/2): 67–93. doi :10.2307/495194. JSTOR  495194.
• Henríquez Jiménez, Santiago J. Going the Distance: การวิเคราะห์การเขียนและวิจารณ์การท่องเที่ยวสมัยใหม่บาร์เซโลนา: Kadle Books 1995
• เฮนริเกซ ฆิเมเนซ, Santiago J. Travel Essentials รวบรวมบทความเกี่ยวกับการเขียนเชิงท่องเที่ยว (ed.) ลาสปัลมาส เดอ กรัง คานาเรีย: Chandlon Inn Press 1998.
• Speake, Jennifer , ed. (2003). วรรณกรรมการเดินทางและการสำรวจ: สารานุกรม . นิวยอร์ก: Fitzroy Dearborn ISBN 1-57958-247-8.OCLC 55631133  .
• สโตลลีย์, คาเรน (1992) El lazarillo de ciegos caminantes: un itinerario crítico (ในภาษาสเปน) ฮาโนเวอร์ นิวแฮมป์เชียร์: เอกสาร Norte ไอเอสบีเอ็น 978-0-910061-49-0.OCLC 29205545  .
• แบทเทน, ชาร์ลส์ ลินน์ (1978). การสอนที่น่ารื่นรมย์: รูปแบบและธรรมเนียมปฏิบัติในวรรณกรรมการท่องเที่ยวในศตวรรษที่ 18เบิร์กลีย์: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียISBN 978-0-520-03260-6.OCLC 4419780  .
• ชานีย์ เอ็ดเวิร์ด (1998). วิวัฒนาการของทัวร์ใหญ่: ความสัมพันธ์ทางวัฒนธรรมแองโกล-อิตาลีตั้งแต่ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาลอนดอน: แฟรงก์ แคสISBN 978-0-7146-4577-3.OCLC 38304358  .
• Chatzipanagioti-Sangmeister, จูเลีย (2549) Griechenland, Zypern, Balkan und Levante: eine kommentierte Bibliographie der Reiseliteratur des 18. Jahrhunderts (ภาษาเยอรมัน) ออยติน: ลัมปีเตอร์ และ ลาเซลไอเอสบีเอ็น 978-3-9810674-2-2.OCLC 470750661  .
• ค็อกซ์, เอ็ดเวิร์ด ก็อดฟรีย์ (1935–1949) คู่มืออ้างอิงวรรณกรรมการเดินทาง รวมถึงการเดินทาง คำอธิบายทางภูมิศาสตร์ การผจญภัย เรืออับปาง และการสำรวจ สิ่งพิมพ์ของมหาวิทยาลัยวอชิงตัน ภาษาและวรรณกรรม เล่ม 9-10, 12 เล่ม 1–3 ซีแอตเทิล: มหาวิทยาลัยวอชิงตัน – ผ่าน Hathi Trust; และเล่มที่ 1 ผ่านทาง Internet Archive
• Fussell, Paul (1963). "Patrick Brydone: The Eighteenth-Century Traveler As a Agent Man". วรรณกรรมในฐานะรูปแบบการเดินทางนิวยอร์ก: ห้องสมุดสาธารณะนิวยอร์ก หน้า 53–67 OCLC  83683507
• Hargett, James M. (1985). "ข้อสังเกตเบื้องต้นบางประการเกี่ยวกับบันทึกการเดินทางของราชวงศ์ซ่ง (960-1279)". วรรณกรรมจีน: เรียงความ บทความ บทวิจารณ์ . 7 (1/2): 67–93. doi :10.2307/495194. JSTOR  495194.
• วิลเลียม โทมัส โลว์นเดส (1869). "การเดินทางและการเดินทาง" ในHenry G. Bohn (ed.) Bibliographer's Manual of English Literatureเล่ม 5. ลอนดอน: Bell and Daldy
• Speake, Jennifer (2003). วรรณกรรมการเดินทางและการสำรวจ: สารานุกรม . นิวยอร์ก: Fitzroy Dearborn ISBN 1-57958-247-8.OCLC 55631133  .
• สโตลลีย์, คาเรน (1992) El lazarillo de ciegos caminantes: un itinerario crítico (ในภาษาสเปน) ฮาโนเวอร์ นิวแฮมป์เชียร์: เอกสาร Norte ไอเอสบีเอ็น 978-0-910061-49-0.OCLC 29205545  .

• “เรียงความเกี่ยวกับวรรณกรรมการเดินทาง” ประวัติศาสตร์เคมบริดจ์ของวรรณกรรมอังกฤษและอเมริกัน (1907–1921) 26 มิถุนายน 2022
• แบงส์ เจเรมี ดี.: “การเดินทางของเอลคานาห์ วัตสัน” (McFarland & Company, 2015)
• อังกฤษที่สวยงาม (ชุดหนังสือท่องเที่ยวจากปี 1910 ถึง 1950)
• ฮันนิแกน ทิม: เผ่านักเขียนการเดินทาง (ซี เฮิร์สต์ แอนด์ โค, 2021) เรียงความ 360 หน้าISBN 978-178738470-5 ^[1] 
• Lawless, Jill (2000). Wild East: Travels in the New Mongoliaสำนักพิมพ์ ECW ISBN 1-55022-434-4 
• Mueller, C. และ Salonia, M. (2022). บทความเกี่ยวกับการเดินทางในเอเชีย: ความอยากรู้ ตัวตน และความรู้ทั่วตะวันออก ประมาณปี ค.ศ. 1200 จนถึงปัจจุบัน Palgrave Series in Asia and Pacific Studies
• Picador Travel คลาสสิก
• รอย, ปินากิ. “การไตร่ตรองเกี่ยวกับศิลปะการผลิตบันทึกการเดินทาง” ภาพแห่งชีวิต: การเขียนเชิงสร้างสรรค์และรูปแบบอื่นๆ . บรรณาธิการ มัลลิก, เอส. โกลกาตา: โลกแห่งหนังสือ, 2557 ( ISBN 978-93-81231-03-6 ) หน้า 111–29 
• Salzani, Carlo & Tötösy de Zepetnek, Steven. "บรรณานุกรมสำหรับการทำงานในการศึกษาด้านการเดินทาง" CLCWeb: วรรณคดีเปรียบเทียบและวัฒนธรรม ( ห้องสมุด ) (2010–)
• ทอมป์สัน, คาร์ล (2011). การเขียนเกี่ยวกับการเดินทาง . รูทเลดจ์ISBN 1136720804 

ค้นหาแผนการเดินทางในวิกิพจนานุกรมพจนานุกรมเสรี

Wikivoyage มีคู่มือการเดินทางสำหรับการเขียนเกี่ยวกับการท่องเที่ยว

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ วรรณกรรมการท่องเที่ยว

• American Journeys รวบรวมเรื่องราวการสำรวจเบื้องต้นของทวีปอเมริกา
• นักเขียนด้านการท่องเที่ยวประวัติศาสตร์อังกฤษ: ห้องสมุดที่เข้าถึงได้ฟรีอย่างกว้างขวางบนไซต์ Vision of Britain
• “วรรณกรรมแห่งการเดินทาง 1700–1900” Bartleby.com . 26 มิถุนายน 2022
• https://www.nowstarted.com/