Parabula ng Sampung Dalaga

Ang “Parabula ng Sampung Dalaga” ay hango sa Bibliya na matatagpuan sa aklat ng Mateo kabanata 25
talata 1 hanggang 13 (Mateo 25:1-13).

Ang pagpasok sa kaharian ng Diyos ay maitutulad sa talinghagang ito.

Mayroong sampung dalaga na lumabas upang sumalubong sa lalaking ikakasal. Lahat

sila ay may dalang ilawan. Lima sa mga dalaga ay matatalino samantalang ang lima ay
hangal.

Bagama’t may dala-dalang ilawan ang limang dalagang hangal, wala naman silang
baon na langis na reserba. Kabaligtaran naman ng limang dalagang matatalino dahil
bukod sa kanilang ilawan na dala ay mayroon pa silang baong langis.

Naantala ang pagdating ng lalaking ikakasal kaya naman ang mga dalaga ay inantok at
nakatulog sa paghihintay.

Nang maghatinggabi na ay may sumigaw at sinabing, “Narito na ang lalaking ikakasal!

Lumabas na kayo upang salubungin siya!”

Mabilis na bumangon ang sampung dalaga at agad na inayos ang kani-kanilang ilawan.

Napansin ng mga dalagang hangal na aandap-andap na kanilang ilawan kaya naman

sila’y humingi ng langis sa mga dalagang matatalino.

Ngunit pinayuhan ng mga matatalino na pumunta na lamang ang mga hangal sa

tindahan upang bumili ng langis dahil baka hindi magkasya sa kanilang lahat ang dala
nilang langis.

Kaya naman agad na lumakad ang limang babaeng hangal upang bumili ng langis.

Di nagtagal ay dumating ang lalaking ikakasal at ang nasumpungan niyang limang

dalaga ay kasama niyang pumasok sa kasalan saka isinara ang pinto.

Pagkaraan ay dumating ang limang dalagang hangal at nakiusap ng, “Panginoon,

panginoon, papasukin po ninyo kami!”

Ngunit tumugon ang lalaking ikakasal at sinabing, “Sino ba kayo? Hindi ko kayo kilala.”

Pagkatapos nito’y sinabi ni Jesus, “Kaya magbantay kayo, sapagkat hindi ninyo alam
ang araw ni ang oras.”
Aral:

 Walang nakaaalam ng araw o ng oras sa pagbabalik ng Panginoon kaya naman

dapat nating ugaliing maging handa ng lahat ng pagkakataon.

Parabula ng Nawawalang Tupa

Ang “Parabula ng Nawawalang Tupa” ay hango sa Bibliya na matatagpuan sa aklat ng Lucas kabanata 15 talata 1
hanggang 7 (Lucas 15:1-7).

Isang araw ay lumapit kay Jesus ang mga taong makasalanan at mga maniningil ng buwis upang
makinig sa kanyang mga turo.

Nakita ito ng mga Pariseo at mga tagapagturo ng kautusan kaya sila ay nagbulung-bulungan.
Nakikisama at nakikisalo daw umano si Jesus sa mga taong makasalanan.

Nang marinig ito ni Jesus ay kanyang ibinahagi ang talinghaga ng nawawalang tupa.

May isang lalaki na may isandaang tupa ngunit nawala ang isa. Iniwan niya ang siyamnapu’t
siyam at hinanap ang nawalang isa.

Nang makita ang nawawalang tupa ay masaya niya itong pinasan saka umuwi.

Pagdating sa bahay ay inanyayahan niya ang kanyang kaibigan at mga kapitbahay at sinabing,
“Makipagsaya kayo sa akin dahil nakita ko na ang tupa kong nawawala!”

Makaraang ilahad ni Jesus ang talinghaga ay kanyang sinabi, “Magkakaroon ng higit na

kagalakan sa langit dahil sa isang makasalanang tumatalikod sa kasalanan kaysa sa siyamnapu’t
siyam na matuwid na di nangangailangang magsisi.”

Aral:
 Iwasan ang pagiging mapanghusga sa kapwa at ang pagpapalagay na ikaw o kayo lamang ang
hindi makasalanan. Hindi kinalulugdan ng Panginoon ang ganoong pag-uugali.
 Naparito ang Diyos upang hanapin at iligtas ang mga naliligaw ng landas kaya naman kung
kumakatok siya sa iyong puso ay iyo siyang pagbuksan.
Talinghaga Tungkol sa Tatlong Alipin
Ang parabulang “Talinghaga tungkol sa Tatlong Alipin” ay hango sa Bibliya na matatagpuan sa aklat ng
Mateo kabanata 25 talata 14 hanggang 30 (Mateo 25:14-30).

May isang taong maglalakbay kaya tinawag niya ang tatlo niyang alipin upang
pamahalaan ng kanyang ari-arian.

Binigyan niya ng pera ang bawat isa ayon sa kanilang kakayahan.

Ang unang alagad ay binigyan niya ng limanlibong salaping ginto, dalawang libong
salaping ginto naman sa ikalawang alipin, at isang libong salaping ginto sa ikatlo.

Pagkatapos nito ay umalis na ang kanilang panginoon.

Agad na kumilos ang binigyan ng limanlibong salaping ginto at ipinangalakal ang salapi.
Siya ay kumita ng limanlibong salaping ginto.

Gayundin ang ginawa ng ikalawang alipin kaya tumubo din ang kanyang salapi ng
dalawang libong salaping ginto.

Samantala, ang tumanggap ng isang libong salaping ginto ay humukay sa lupa at

itinago ang salaping ginto ng kanyang panginoon.

Pagkaraan ng mahabang panahon ay nagbalik na ang kanilang panginoon at pinag-ulat

ang bawat isa.

Lumapit ang unang alipin at sinabing, “Panginoon, tumubo po ng limang libo ang
salaping ipinagkatiwa ninyo sa akin.”

Natuwa ang panginoon at sinabi sa alipin, “Magaling! Tapat at mabuting lingkod! Naging
tapat ka sa kaunting halaga, kaya’t pamamahalain kita sa malaking halaga. Samahan
mo ako sa aking kagalakan!”

Sunod na lumapit ang ikalawang alipin at sinabi sa kanyang panginoon, “Panginoon, ito
po ang iniwan ninyo sa aking dalawang libong salaping ginto. Heto naman po ang
dalawang libong salaping ginto na tinubo nito.”

Sumagot ang panginoon at sinabing, “Magaling! Tapat at mabuting lingkod! Naging

tapat ka sa kaunting halaga, kaya’t pamamahalain kita sa malaking halaga. Samahan
mo ako sa aking kagalakan!”
Huling lumapit ang ikatlong alagad na tumanggap ng isang libong ginto at sinabing,
“Alam ko pong kayo’y mahigpit at pinipitas ninyo ang bunga ng hindi ninyo itinanim at
inaani ninyo ang hindi ninyo inihasik. Natakot po ako, kaya’t ibinaon ko sa lupa ang
inyong salaping ginto. Heto na po ang inyong salapi.”

Nagalit sa kanya ang kanilang panginoon at sinabing, “Masama at tamad na lingkod!

Alam mo palang pinipitas ko ang bunga ng hindi ko itinanim at inaani ko ang hindi ko
inihasik, bakit hindi mo na lamang inilagay sa bangko ang aking salapi! Kahit paano’y
may tinubo sana ito! Kunin ninyo sa kanya ang isanlibong salaping ginto at ibigay sa
may sampung libong salaping ginto. Sapagkat ang mayroon ay bibigyan pa, at
magkakaroon ng sagana; ngunit ang wala, pati ang kakaunting nasa kanya ay kukunin
pa. Itapon ninyo sa kadiliman sa labas ang walang silbing taong iyan! Doo’y
mananangis siya at magngangalit ang kanyang mga ngipin.”

Aral:
 Ang Diyos ay pinagkatiwalaan ang bawat isa sa atin ng talento. Nais niyang gamitin
natin ito sa paraang makapagpapalugod sa kanya.
 Bagaman magkakaiba ang talentong pinagkaloob sa atin ng Diyos, gusto niyang
pagyamanin natin ito. Sa bandang huli kapag ito’y tumubo, pantay-pantay ang
matatanggap nating gantimpala sa Kanya.