500 ปีต่อมา
| 500 ปีต่อมา | |
|---|---|
 | |
| กำกับการแสดงโดย | โอเว่น อาลิก ชาฮาดาห์ |
| เขียนโดย | เอ็มเค อาซันเต้ จูเนียร์ |
| ผลิตโดย | โอเว่น อาลิก ชาฮาดาห์ อาโก โอเซยาบา มิทเชลล์ |
| นำแสดงโดย | คิมานี เนฮู ซี โมเลฟี เกเต อาซันเต เมาลา นา คาเรนกา มู ฮัม หมัด ชารีฟ พอล โร บสัน จูเนียร์ เว ล ซิง อามิรี บารากา บิล คอสบี ฮาคิ ม อาดีคาลีล มูฮัมหมัด Mighty Gabby M.K. Asante, Jr. |
| เพลงโดย | ตุนเด เจเกเด โอคาเซีย |
บริษัทผู้ผลิต | Halaqah Media Films Asante Filmworx |
| จัดจำหน่ายโดย | โค้ดแบล็ก เอนเตอร์เทนเมนท์ |
วันที่วางจำหน่าย |
|
ระยะเวลาการทำงาน | 108 นาที |
| ประเทศ | สหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร |
| ภาษา | ภาษาอังกฤษ |
| ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง |
| การบังคับใช้แรงงานและการเป็นทาส |
|---|
 |
500 ปีต่อมา ( ፭፻ ዓመታት በኋላ 500 ʿamätatə bähwala ) เป็น ภาพยนตร์สารคดีอิสระในปี 2005กำกับโดย Owen 'Alik Shahadah และเขียนบทโดย MK Asante, Jr.ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับรางวัลจากเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติ 5 รางวัลในประเภทภาพยนตร์สารคดียอดเยี่ยม รวมถึงรางวัล "Breaking the Chains"ของ UNESCO [1] [2] [3]ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับรางวัลอื่น ๆ รวมถึงภาพยนตร์สารคดียอดเยี่ยมจากเทศกาลภาพยนตร์ Pan African ในลอสแองเจลิสภาพยนตร์สารคดียอดเยี่ยมจาก เทศกาลภาพยนตร์ Bridgetownในบาร์เบโดสภาพยนตร์ยอดเยี่ยมจากเทศกาลภาพยนตร์ International Black Cinema ในเบอร์ลินและภาพยนตร์สารคดีนานาชาติยอดเยี่ยมจากเทศกาลภาพยนตร์ Harlem International ในนิวยอร์ก [4]
500 Years Laterได้รับการยกย่องและเป็นที่ถกเถียง ทั้งในด้านประเภทสารคดีสร้างสรรค์ และผลกระทบทางสังคม-การเมืองที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาเชื้อชาติ ภาพยนตร์เรื่องนี้ฉายรอบปฐมทัศน์เมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2005 ในงาน Pan-African Awards (PAFF) และได้รับรางวัลสารคดียอดเยี่ยมจากงานดังกล่าว ภาพยนตร์เรื่องนี้ฉายรอบปฐมทัศน์ทางโทรทัศน์ในอเมริกาเมื่อวันที่ 23 สิงหาคม 2008 ทางTV One (Radio One)และ ฉายรอบปฐมทัศน์ ทาง Ethiopian Televisionเมื่อวันที่ 27 ตุลาคม 2007 และฉายทั่วประเทศแอฟริกาใต้เมื่อวันที่ 14 ธันวาคม 2014 ทางSABC 2 [ 5] [6]ในปี 2010 ภาคต่อMotherlandได้รับการเปิดตัว
เนื้อเรื่องย่อ
ภาพยนตร์ เรื่อง 500 Years Laterศึกษาเกี่ยวกับชาวแอฟริกันในต่างแดนและผลกระทบของการค้าทาสตลอดประวัติศาสตร์ โดยระบุถึงปัญหาสำคัญที่ชุมชนคนผิวดำทั่วโลกต้องเผชิญ เช่น การศึกษาที่ย่ำแย่ ความยากจน อาชญากรรม และวิธีที่ปัญหาเหล่านี้ทำให้คนผิวดำเสื่อมเสียศักดิ์ศรีและไร้มนุษยธรรม นอกจากนี้ ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับการต่อสู้ดิ้นรนของชาวแอฟริกันในทวีปในปัจจุบัน เช่น ความยากจน โรคภัยไข้เจ็บ และรัฐบาลที่ฉ้อฉล แม้ว่าจะเน้นย้ำถึงผลกระทบเชิงลบ อิทธิพล และผลกระทบที่ต่อเนื่องของการค้าทาสข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก แต่ บรรดานักวิชาการที่ให้สัมภาษณ์สำหรับภาพยนตร์เรื่องนี้ก็ยังแสดงความหวังว่า "แผลเก่าๆ สามารถรักษาให้หายได้" และชาวแอฟริกันในฐานะเผ่าพันธุ์จะก้าวหน้าขึ้นได้ด้วยการศึกษาเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของพวกเขา[7]
เรื่องเล่า
ภาพยนตร์เรื่องนี้ระบุว่าผลกระทบอันยาวนานของการเป็นทาสยังคงรู้สึกได้แม้จะผ่านมา 500 ปีแล้ว ดังนั้นจึงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง ซึ่งเรื่องนี้ได้รับการพิสูจน์และอธิบายผ่านการสัมภาษณ์นักวิชาการหลายชุดตลอดทั้งเรื่อง ภาพยนตร์เริ่มต้นด้วยสุภาษิตที่แสดงถึงประเด็นทางประวัติศาสตร์: "จนกว่าสิงโตจะเล่าเรื่องของมัน เรื่องราวของการล่าสัตว์จะยกย่องนักล่าเสมอ"
หน้าโปรโมตของผู้สร้างภาพยนตร์เรื่องนี้บรรยายไว้ดังนี้: " 500 Years Laterเป็นการเดินทางที่น่าสนใจซึ่งผสมผสานกับจิตวิญญาณและดนตรีแห่งการปลดปล่อย ซึ่งบันทึกการต่อสู้ของผู้คนจากการเป็นทาสที่ยังคงต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชนที่สำคัญที่สุด นั่นคือ เสรีภาพ" [7]ภาพยนตร์เรื่องนี้นำเสนอความมั่งคั่งของวัฒนธรรมและประเพณีของชาวแอฟริกัน และวิวัฒนาการของวัฒนธรรมและประเพณีเหล่านี้ตั้งแต่ที่ยกเลิกทาส โดยเน้นย้ำว่าก่อนที่จะเริ่มมีการค้าทาสในมหาสมุทรแอตแลนติก ชาวแอฟริกันเป็นอิสระ ภาพยนตร์เรื่องนี้ประกอบด้วยคำให้การ เสียง และความคิดเห็นที่รวบรวมจากทั้งห้าทวีป ผู้คนจำนวนมากที่แสดงความคิดเห็นเป็นนักวิชาการหรือผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับชาวแอฟริกันในต่างแดน[8]ผู้ที่ได้รับการสัมภาษณ์ในภาพยนตร์เรื่องนี้วิจารณ์เพลงแร็พร่วมสมัยว่าเป็นสิ่งที่ไม่ดีต่อชาวแอฟริกันและลูกหลานของพวกเขาเป็นพิเศษ เนื่องจากพวกเขาเชื่อว่าเพลงแร็พทำให้ภาพจำเหยียดเชื้อชาติที่ก่อตัวขึ้นบางส่วนเนื่องมาจากการค้าทาสยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น
ตัวอย่างที่คงอยู่ของแบบแผนที่กล่าวถึงในภาพยนตร์คือการศึกษาวิจัยที่ดำเนินการโดยKenneth และ Mamie Clarkซึ่งเด็กผิวสีได้รับตุ๊กตาหลากหลายชนิด รวมทั้งตุ๊กตาสีดำและสีขาว และถูกบอกให้เลือกตุ๊กตาที่ "ฉลาดกว่า" หรือ "ดีกว่า" เด็กผิวสีส่วนใหญ่เลือกตุ๊กตาสีขาว ผู้ที่ได้รับการสัมภาษณ์หลายคนเชื่อว่าจำเป็นต้องมีการเปลี่ยนแปลงระบบการศึกษาอย่างชัดเจนเพื่อเปลี่ยนทัศนคติของผู้สืบเชื้อสายแอฟริกัน ภาพยนตร์เรื่องนี้ยืนยันว่า "การศึกษาที่เรามีคือการทำให้จิตใจของเราเป็นทาส ทำให้เราเชื่อว่าเราต่ำต้อยกว่า" [9]การศึกษาควรเป็นอาวุธหลักสำหรับคนรุ่นใหม่ของชาวแอฟริกันและลูกหลานชาวแอฟริกัน เพื่อเตือนให้โลกตระหนักถึงความอุดมสมบูรณ์และการต่อสู้ดิ้นรนของประวัติศาสตร์แอฟริกัน
ในตอนท้ายของภาพยนตร์ ชาวแอฟริกันได้รับการกระตุ้นให้จดจำอดีตของตน เพื่อก้าวไปข้างหน้า ภาพยนตร์เรื่องนี้ส่งเสริมแนวคิดที่ว่าการผ่านพ้นการเป็นทาสควรเป็นจุดแข็ง ไม่ใช่จุดอ่อน หรือสิ่งที่น่าละอายใจ และผู้คนที่กดขี่ชาวแอฟริกันควรเป็นผู้ที่รู้สึกละอายใจ โดยพื้นฐานแล้ว เป้าหมายที่เสนอคือการสอนประวัติศาสตร์ที่เน้นไปที่ชาวแอฟริกันมากกว่าประวัติศาสตร์ที่เน้นไปที่ยุโรป นอกจากนี้ ภาพยนตร์ยังโต้แย้งว่าการสอนประวัติศาสตร์ที่ไม่ใช่ประวัติศาสตร์ของตนเองแก่คนเชื้อสายแอฟริกันจะไม่ช่วยอะไร เพราะพวกเขาไม่สามารถเข้าใจประวัติศาสตร์นั้นได้ นอกจากนี้ ภาพยนตร์ยังระบุด้วยว่าสังคมต้องสร้างและส่งเสริมแนวคิดและประวัติศาสตร์ของแอฟริกัน เพื่อรักษาสิ่งที่พวกเขาต้องการสำหรับคนรุ่นต่อไป ภาพยนตร์เรื่องนี้เรียกร้องให้แนวคิดที่ส่งเสริมภายในสังคมกลายเป็นกระแสหลัก เพื่อที่แอฟริกาและประวัติศาสตร์ที่ดีขึ้นจะเกี่ยวข้องกับทวีปแอฟริกา[10]
หล่อ
นักแสดงประกอบด้วยบุคคลสำคัญจากโลกวิชาการ แอฟริกัน-อเมริกัน
- เมาลานา คาเรนกา
- ฟรานซิส เครส เวลซิ่ง ("นักวิชาการ")
- พอล โรเบสัน จูเนียร์
- แอนดรูว์ มูฮัมหมัด
- คิมานี เนฮูซี
- ฮาคิม อาดี
- เอ็มเค อาซันเต้ จูเนียร์
- โมเลฟี่ เคเต้ อาซันเต้
- มูฮัมหมัด ชารีฟ
- เอสเธอร์ สแตนฟอร์ด
- เนลสัน จอร์จ
- บิล คอสบี้ (เสียงเท่านั้น)
- อามิรี บารากา
รางวัลและการเสนอชื่อเข้าชิง
- ผู้ชนะรางวัลภาพยนตร์สารคดียอดเยี่ยม PAFFจากเทศกาลภาพยนตร์ Los Angeles Pan-African Film Festival ประจำปี 2548
- ผู้ชนะรางวัล Bridgetown Film Festival ประจำปี 2548 สาขาภาพยนตร์สารคดีดีเด่น
- ผู้ชนะปี 2005 เทศกาลภาพยนตร์เบอร์ลินแบล็ค สาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยม
- ผู้ชนะรางวัล ภาพยนตร์ สารคดีนานาชาติยอดเยี่ยมจากเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติฮาร์เล็ม ประจำปี 2548
- ผู้ชนะรางวัล "Breaking the Chains" จากเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติUNESCO / Zanzibar ประจำปี 2550
- 2007 ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิง รางวัล FESPACO Paul Robeson "Best of the Diaspora"
รางวัลยูเนสโก
500 Years Laterเป็นภาพยนตร์เรื่องแรกที่ได้รับรางวัลจาก UNESCO สำหรับการบันทึกเรื่องราวการค้าทาส รางวัลนี้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการเส้นทางการค้าทาสของ UNESCO ที่เริ่มต้นในปี 1994 "รางวัลนี้มอบเงิน 10,000 ดอลลาร์ (ประมาณ 20,557 ดอลลาร์ในปี 2023) ให้กับภาพยนตร์ที่ทำลายความเงียบและพูดถึงผลกระทบทางสังคม ประวัติศาสตร์ เศรษฐกิจ และจิตวิทยาของการค้าทาส ภาพยนตร์ที่สร้างความตระหนักรู้ให้กับสาธารณชนเกี่ยวกับการแสดงออกทางประวัติศาสตร์และร่วมสมัยของการค้าทาส ภาพยนตร์ที่ให้เสียงกับผู้ถูกยึดครอง สะท้อนมุมมองของพวกเขา และแสดงให้เห็นถึงการต่อต้านการไร้มนุษยธรรมนี้" [11] UNESCO เปิดตัวโครงการเส้นทางการค้าทาสในปี 1994 โครงการนี้มุ่งหวังที่จะเพิ่มพูนความรู้และความเข้าใจในแง่ของการค้าทาสและเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการค้าทาส[12]
แผนกต้อนรับ
Kingsley Sheteh จากA Neo-Copernican Reviewยืนยันว่า500 Years Laterเป็นก้าวแรกในทิศทางที่ถูกต้องในการถ่ายทอดความสัมพันธ์ระหว่างโลกตะวันตกและแอฟริกา โดยแสดงให้เห็นสถานะของประเทศในแอฟริกาที่พึ่งพาอาศัยกันและด้อยพัฒนามาโดยตลอด Shetah ยังชี้ให้เห็นด้วยว่า แม้ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะทำได้ดีในประเด็นละเอียดอ่อนที่เป็นสาเหตุของปัญหาในแอฟริกา แต่ก็ไม่สามารถพูดถึงประเด็นความขัดแย้งได้ Shetah ยกตัวอย่างเหตุผลที่รัฐบาลแอฟริกันที่เป็นอิสระมีการทุจริตอย่างหนักเนื่องจากปัญหาที่ไม่สามารถผูกติดกับอุดมการณ์ การค้าทาส และลัทธิล่าอาณานิคมได้ แม้ว่าจะไม่ได้นำเสนอข้อมูลใหม่ทั้งหมด แต่การนำเสนอเนื้อหาและหลักฐานของสารคดีเรื่องนี้ก็ถือว่าสดใหม่ มีจุดมุ่งหมายเพื่อส่งเสริมการสนทนาในกลุ่มคน[9] [ จำเป็นต้องตรวจสอบ ]
นักวิจารณ์หลายคนมองว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นช่องทางในการสำรวจประวัติศาสตร์แอฟริกันอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นการรวบรวมบทสัมภาษณ์ที่นำเสนอประวัติศาสตร์จากมุมมองของผู้คนที่ความรู้ถูกปิดกั้นมาหลายปี500 Years Laterได้รับคำชมเชยว่าเน้นประวัติศาสตร์แอฟริกันทั้งในด้านดีและด้านร้าย[13]
แม้ว่าจะประสบความสำเร็จ แต่500 Years Laterก็ได้รับคำวิจารณ์ทั้งในแง่เนื้อหาและการนำเสนอ Dan Schindel นักวิจารณ์สารคดีเรียกภาพยนตร์เรื่องนี้ว่า "The Malcolm X to the MLK of the average doc that covers african-related material" [14]และยกตัวอย่างมากมายเกี่ยวกับความสุดโต่งของภาพยนตร์เรื่องนี้ บทความเรื่อง "Destroying the Horrors of 500 Years" โดย Attahiru Kawu-Bala ยกย่องภาพยนตร์เรื่องนี้ว่าเป็น "มุมมองโลกแอฟริกันที่มีมิติหลายมิติที่ชัดเจน" เกี่ยวกับผลกระทบของการอพยพของชาวแอฟริกัน Kawu-Bala โต้แย้งว่าเทคนิคที่ใช้ในสารคดีไม่ได้อาศัยอารมณ์ แต่ใช้ข้อเท็จจริงและความจริงเพื่อสร้างกรณีจากมุมมองของชาวแอฟริกัน แทน [15]ในทางตรงกันข้าม Curt Holman ยอมรับความถูกต้องของภาพยนตร์เรื่องนี้ แต่เชื่อว่า "ภาพยนตร์ที่ให้ข้อมูลมากกว่านี้จะมีประสิทธิผลมากกว่า" เขาพบว่าวิดีโอนี้เต็มไปด้วยอารมณ์ และบางครั้งก็ชัดเจนเกินไป ตามที่ Holman กล่าว อคติทางอารมณ์บางครั้งบดบังเนื้อหาข้อเท็จจริง[16]
Wanuri Kahiuผู้กำกับภาพยนตร์ชาวเคนยา กล่าวว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นการพูดคุยระหว่าง "นักคิดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและชัดเจนที่สุดของประเทศแอฟริกา" ในบทวิจารณ์เรื่อง500 Years Later ของเธอ Kahiu เขียนว่าไม่ควรเรียกสารคดีนี้ว่าภาพยนตร์ แต่ควรเรียกว่า "หนังสืออ้างอิงโสตทัศน์" เนื่องจากสารคดีนี้ให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์มาก ตามที่ Kahiu กล่าว500 Years Laterเป็นแหล่งข้อมูลที่ดีในการแสดงให้เห็นถึงความท้าทายที่คนเชื้อสายแอฟริกันเผชิญในช่วงที่อพยพไปต่างแดนและยุคทาส และความท้าทายที่พวกเขายังคงเผชิญอยู่ในปัจจุบัน[17]นอกจากนี้ เธอยังระบุอีกว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นตัวแทนที่ยอดเยี่ยมของความแข็งแกร่งของวัฒนธรรมและพลเมืองแอฟริกันอเมริกัน[18]และอ้างว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นการเรียกร้องให้ชาวแอฟริกันทำงานอย่างอดทนเพื่อกำจัด "ธรรมชาติแห่งความพ่ายแพ้" ออกไปจากโลกแอฟริกัน ซึ่งยังคงฝังรากลึกอยู่ในจิตใต้สำนึกของพวกเขาในปัจจุบัน
ดูเพิ่มเติม
- การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในแอฟริกา
- ประวัติศาสตร์แอฟริกัน-อเมริกัน
- ความเป็นศูนย์กลางแอฟริกา
- รายชื่อภาพยนตร์ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการค้าทาส
อ้างอิง
- ^ "The Winners!!". เทศกาลภาพยนตร์นานาชาติแซนซิบาร์. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-11-10 . สืบค้นเมื่อ30 มิถุนายน 2020 .
- ^ "500 ปีต่อมา" ที่ Cinema Politica
- ^ "Re-Storying Africa" เก็บถาวร 2015-12-10 ที่เวย์แบ็กแมชชีน , คณะกรรมการภาพยนตร์เกาเต็ง, 2008
- ^ "AFRICAN HOLOCAUST | การทำลายความน่าสะพรึงกลัวในรอบ 500 ปี". www.africanholocaust.net . สืบค้นเมื่อ2015-12-08 .
- ^ ตารางรายการทีวีสำหรับ SABC2 เก็บถาวร 2016-03-04 ที่เวย์แบ็กแมชชีน , 2014-12-14.
- ^ ตารางออกอากาศทางโทรทัศน์ SABC2 เก็บถาวร 2016-03-03 ที่เวย์แบ็กแมชชีน , 2014-12-21.
- ^ ab "500 ปีต่อมา — MK Asante". mkasante.com . สืบค้นเมื่อ2015-12-11 .
- ↑ "โมเลฟี เกเต อาซันเต นักเขียน นักวิชาการ และนักประวัติศาสตร์" . สืบค้นเมื่อ 3 ธันวาคม 2558 .
- ^ ab "500 ปีต่อมา - ถึงเวลาที่แอฟริกาจะลืม... บทวิจารณ์!!!". บทวิจารณ์แบบนีโอ-โคเปอร์นิกัน . 24 กันยายน 2012 . สืบค้นเมื่อ2015-12-08 .
- ^ 500 ปีต่อมา
- ^ สวาฮีลีเว็บเน็ต
- ^ เส้นทางทาส, UNESCO, สืบค้นเมื่อ 24 ตุลาคม 2019
- ^ Sheteh, Kingsley (24 กันยายน 2012). "500 ปีต่อมา ถึงเวลาที่แอฟริกาจะลืม...บทวิจารณ์". www.newuh.wordpress.com . สืบค้นเมื่อ3 ธันวาคม 2015 .
- ^ "Doc of the Day: 500 Years Later Review - Dan Schindel". Dan Schindel . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 มีนาคม 2016 . สืบค้นเมื่อ23 กันยายน 2020 .
- ^ "AFRICAN HOLOCAUST | การทำลายความน่าสะพรึงกลัวในรอบ 500 ปี". www.africanholocaust.net . สืบค้นเมื่อ2015-12-03 .
- ^ "เรื่องเล่าจากต่างแดน". Creative Loafing Atlanta . สืบค้นเมื่อ2015-12-03 .
- ^ "500 ปีต่อมา...มากกว่าภาพยนตร์" (PDF) . African Holocaust . สืบค้นเมื่อ2015-12-07 .
- ^ Kahui, Wanuri (8 ธันวาคม 2558). "500 ปีต่อมา...มากกว่าภาพยนตร์" (PDF) . การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ในแอฟริกา
- เส้นทางทาส - โครงการยูเนสโก
ลิงค์ภายนอก
- หน้าแรกอย่างเป็นทางการ 500 ปีต่อมา
- “500 ปีต่อมา และมรดกแห่งการเป็นทาสของแอฟริกา” โดยชาร์ลี คิมเบอร์
- ภาพยนตร์ Motherland (ภาคต่อจาก 500 Years Later)
- ภาพยนตร์ฮาลากะห์
- 500 ปีต่อมาที่IMDb
- คำชี้แจงจากคณะกรรมการรางวัลยูเนสโกเรื่อง “Breaking the Chains” – ZIFF, 5 กรกฎาคม 2550
- โอเวน อาลิก ชาฮาดาห์ - เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ