วัตถุบินที่ไม่สามารถระบุได้
ปรากฏการณ์ทางอากาศ ใต้น้ำ และข้ามสื่อ ถือเป็นปรากฏการณ์ที่ผิดปกติและไม่สามารถระบุได้

วิดีโอ UFO "GIMBAL" จากเพนตาก อน มกราคม 2558

วัตถุบินที่ไม่สามารถระบุได้ ( UFO ) หรือปรากฏการณ์ผิดปกติที่ไม่สามารถระบุได้ ( UAP ) [a]คือปรากฏการณ์ที่รับรู้ได้ในอากาศ ใต้น้ำ หรือข้ามสื่อกลางที่ไม่สามารถระบุหรืออธิบายได้ในทันที[2]เมื่อมีการตรวจสอบ ยูเอฟโอส่วนใหญ่จะถูกระบุว่าเป็นวัตถุที่รู้จักหรือปรากฏการณ์ในชั้นบรรยากาศ ในขณะที่ยังมีอีกจำนวนเล็กน้อยที่ยังอธิบายไม่ได้

แม้ว่าจะมีรายงานการพบเห็นสิ่งผิดปกติบนท้องฟ้าตลอดประวัติศาสตร์ แต่ยูเอฟโอก็กลายมาเป็นที่รู้จักในวัฒนธรรมหลังสงครามโลกครั้งที่สองและทวีความรุนแรงขึ้นในยุคอวกาศการศึกษาและการสืบสวนรายงานยูเอฟโอที่ดำเนินการโดยรัฐบาล (เช่นProject Blue BookในสหรัฐอเมริกาและProject Condignในสหราชอาณาจักร ) รวมถึงโดยองค์กรและบุคคลต่างๆ เกิดขึ้นตลอดหลายปีที่ผ่านมาโดยไม่มีการยืนยันข้ออ้างที่ไม่น่าเชื่อของกลุ่มนักวิทยาการยูเอฟโอ กลุ่มเล็กๆ แต่เสียงดัง ที่สนับสนุนสมมติฐานที่ไม่ธรรมดาหรือเป็นวิทยาศาสตร์เทียมโดยมักอ้างว่ายูเอฟโอเป็นหลักฐานของสติปัญญาจากนอกโลก สิ่งมีชีวิต ลึกลับที่ก้าวหน้าทางเทคโนโลยีปีศาจการติดต่อข้ามมิติหรือผู้เดินทางข้ามเวลาในอนาคตหลังจากหลายทศวรรษที่ผู้ศรัทธาและสื่อต่างๆ ส่งเสริมแนวคิดดังกล่าว หลักฐานที่จำเป็นเพื่อสนับสนุนข้ออ้างดังกล่าวอย่างมั่นคงก็ยังไม่ปรากฏ นักวิทยาศาสตร์และองค์กรที่ไม่เชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติ เช่นคณะกรรมการสอบสวนที่ไม่เชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติได้ให้คำอธิบายที่ธรรมดาๆ สำหรับยูเอฟโอ กล่าวคือ เกิดจากปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ เทคโนโลยีของมนุษย์ ความหลงผิด และการหลอกลวง ความเชื่อเกี่ยวกับยูเอฟโอได้เป็นแรงบันดาลใจให้เกิดศาสนาใหม่ ๆ ขึ้นในขณะที่นักวิทยาศาสตร์ด้านสังคมได้ระบุถึงความสนใจและการเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับยูเอฟโอว่าเป็นตัวอย่างสมัยใหม่ของนิทานพื้นบ้านและตำนานที่สามารถเข้าใจได้ด้วยคำอธิบายทางจิตสังคม

ปัจจุบัน รัฐบาลสหรัฐฯมีหน่วยงานสองแห่งที่ทำหน้าที่รวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูลยูเอฟโอ ได้แก่ทีมศึกษาอิสระ UAP ของ NASAและสำนักงานแก้ไขความผิดปกติทุกโดเมน

คำศัพท์

ในช่วงปลายทศวรรษปี 1940 และตลอดช่วงทศวรรษปี 1950 ยูเอฟโอมักถูกเรียกว่า " จานบิน " หรือ "จานบิน" ตามรายงานเหตุการณ์ของเคนเนธ อาร์โนลด์ [ 3] "วัตถุบินที่ไม่สามารถระบุได้" (UFO) มีการใช้มาตั้งแต่ปี 1947 [4]คำย่อ "UFO" ถูกคิดขึ้นโดยกัปตันเอ็ดเวิร์ด เจ. รัปเพลต์สำหรับกองทัพอากาศสหรัฐ เขาเขียนว่า "เห็นได้ชัดว่าคำว่า 'จานบิน' นั้นทำให้เข้าใจผิดเมื่อใช้กับวัตถุที่มีรูปร่างและประสิทธิภาพทุกประเภทที่เป็นไปได้ ด้วยเหตุนี้ กองทัพจึงชอบชื่อทั่วไปมากกว่า แม้ว่าสีสันจะน้อยกว่าก็ตาม: วัตถุบินที่ไม่สามารถระบุได้ ยูเอฟโอ" [5]คำว่า ยูเอฟโอ แพร่หลายในช่วงทศวรรษปี 1950 ในช่วงแรกในเอกสารทางเทคนิค แต่ในเวลาต่อมาก็มีการใช้กันอย่างแพร่หลาย[6] [7]ปรากฏการณ์ทางอากาศที่ไม่สามารถระบุได้ (UAP) ปรากฏขึ้นครั้งแรกในช่วงปลายทศวรรษ 1960 UAP ถูกใช้มากขึ้นในศตวรรษที่ 21 เนื่องจากมีความเกี่ยวข้องทางวัฒนธรรมในเชิงลบกับ "ยูเอฟโอ" [4]บางครั้ง UAP จะถูกขยายความว่า "ปรากฏการณ์ผิดปกติที่ไม่สามารถระบุได้" [8] [9]

แม้ในทางเทคนิคแล้วยูเอฟโอจะหมายถึงวัตถุบินที่ไม่สามารถระบุชนิดได้ แต่ในวัฒนธรรมสมัยนิยมสมัยใหม่ คำว่า ยูเอฟโอ มักจะกลายเป็นคำพ้องความหมายกับยานอวกาศของมนุษย์ต่างดาว [ 10]คำว่า "ยานพาหนะนอกโลก" (ETV) บางครั้งใช้เพื่อแยกคำอธิบายของยูเอฟโอจากคำอธิบายที่มุ่งสู่พื้นโลกโดยสิ้นเชิง[11]

การระบุตัวตน

ฟาตามอร์กานาเป็นภาพลวงตาประเภทหนึ่งที่วัตถุต่างๆ ที่อยู่ต่ำกว่าขอบฟ้าทางดาราศาสตร์ดูเหมือนจะลอยอยู่บนท้องฟ้าเหนือขอบฟ้าเล็กน้อย อาจเป็นสาเหตุของการพบเห็นยูเอฟโอ[12]

การศึกษาวิจัยแสดงให้เห็นว่าหลังจากการตรวจสอบอย่างรอบคอบแล้ว ยูเอฟโอส่วนใหญ่สามารถระบุได้ว่าเป็นวัตถุหรือปรากฏการณ์ธรรมดา แหล่งที่มาของรายงานยูเอฟโอที่พบได้บ่อยที่สุด ได้แก่:

การศึกษาวิจัยในปี 1952–1955 โดยสถาบัน Battelle Memorial สำหรับกองทัพอากาศสหรัฐใช้หมวดหมู่ต่อไปนี้เพื่อระบุยูเอฟโอ: "บอลลูน; ดาราศาสตร์; เครื่องบิน; ปรากฏการณ์แสง; นก เมฆ ฝุ่น ฯลฯ; ข้อมูลไม่เพียงพอ; อาการทางจิตวิทยา; ไม่ทราบ; และอื่นๆ" [21]การศึกษาวิจัยรายบุคคลในปี 1979 โดยนักวิจัย CUFOS Allan Hendryพบว่าเช่นเดียวกับการสืบสวนอื่นๆ น้อยกว่าร้อยละหนึ่งของกรณีที่เขาสืบสวนเป็นเรื่องหลอกลวงและการพบเห็นส่วนใหญ่เป็นการระบุปรากฏการณ์ธรรมดาๆ อย่างผิดพลาดโดยสุจริต เฮนดรี้ระบุว่าสิ่งเหล่านี้ส่วนใหญ่เกิดจากความไม่มีประสบการณ์หรือการรับรู้ที่ผิดพลาด[22]นักดาราศาสตร์Andrew Fraknoiปฏิเสธสมมติฐานที่ว่ายูเอฟโอเป็นยานอวกาศนอกโลกและตอบสนองต่อ "การรายงานข่าวที่เชื่ออย่างงมงาย" ในหนังสือ ภาพยนตร์ และความบันเทิงโดยสอนนักเรียนของเขาให้ใช้การคิดวิเคราะห์อย่างมีวิจารณญาณกับคำกล่าวอ้างดังกล่าว โดยแนะนำพวกเขาว่า "การเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ดีก็ไม่ต่างจากการเป็นนักสืบที่ดี" ตามที่ Fraknoi กล่าว รายงานเกี่ยวกับ UFO "อาจดูลึกลับในตอนแรก" แต่ "ยิ่งคุณสืบสวนมากเท่าไร คุณก็ยิ่งมีแนวโน้มที่จะพบว่าเรื่องราวเหล่านี้มีเนื้อหาไม่มากเท่าที่เห็น" [23]

ประวัติศาสตร์

ยูเอฟโอและยูโฟโลยี
Flying saucer from the National Archives and Records Administration
การพบเห็นที่น่าสังเกต
หัวข้ออื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง
ศาสนาที่มี UFO ในวรรณกรรม
รายชื่อองค์กร การพบเห็น การศึกษา ฯลฯ

ประวัติศาสตร์ยุคแรกก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 20

ผู้คนสังเกตท้องฟ้ามาโดยตลอดและบางครั้งก็ได้เห็นสิ่งที่บางคนมองว่าเป็นสิ่งแปลกตา เช่น ปรากฏการณ์ต่างๆ เช่นดาวหาง ดาวตก ที่สว่างไสวดาวเคราะห์ 5 ดวง ขึ้นไปที่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าการรวมตัวของดาวเคราะห์และปรากฏการณ์ทางแสง ของบรรยากาศ เช่นพาร์ฮีเลียมและเมฆเลนติคูลาร์ [ ต้องการการอ้างอิง ]ตัวอย่างที่โด่งดังเป็นพิเศษคือดาวหางฮัลเลย์ซึ่งบันทึกครั้งแรกโดยนักดาราศาสตร์ชาวจีนเมื่อ 240 ปีก่อนคริสตกาล และอาจบันทึกเร็วสุดในปี 467 ปีก่อนคริสตกาลว่าเป็น "แสงแขก" ที่แปลกประหลาดและไม่มีใครรู้จักบนท้องฟ้า[24]เนื่องจากเป็นดาวหางที่สว่างไสวซึ่งโคจรผ่านระบบสุริยะชั้นในทุกๆ 76 ปี จึงมักถูกระบุว่าเป็นเหตุการณ์โดดเดี่ยวที่ไม่เหมือนใครในเอกสารประวัติศาสตร์โบราณที่ผู้เขียนไม่ทราบว่าเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า[ ต้องการการอ้างอิง ]เรื่องราวในประวัติศาสตร์ดังกล่าวมักถูกปฏิบัติราวกับเป็นลางบอกเหตุเหนือธรรมชาติเทวดาหรือลางบอกเหตุ ทางศาสนาอื่น ๆ[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]ในขณะที่ผู้ที่ชื่นชอบยูเอฟโอบางครั้งได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับความคล้ายคลึงกันในเรื่องราวระหว่างสัญลักษณ์ทางศาสนาบางอย่างในภาพวาดยุคกลางและรายงานยูเอฟโอ[25]นักประวัติศาสตร์ศิลป์ได้บันทึกลักษณะเชิงสัญลักษณ์และหลักเกณฑ์ของภาพดังกล่าวโดยให้การตีความทางศาสนาที่เป็นแบบแผนมากขึ้นกับภาพดังกล่าว[26]

ตัวอย่างรายงานก่อนยุคปัจจุบันบางส่วนเกี่ยวกับปรากฏการณ์ทางอากาศที่ผิดปกติ ได้แก่:

  • จูเลียส ออบเซเกนส์เป็น นักเขียน ชาวโรมันที่เชื่อกันว่ามีชีวิตอยู่ในช่วงกลางศตวรรษที่ 4 ผลงานชิ้นเดียวที่เกี่ยวข้องกับชื่อของเขาคือLiber de prodigiis (หนังสือแห่งปาฏิหาริย์) ซึ่งคัดลอกมาจากบทสรุปหรือบทสรุปที่เขียนโดยลิวีทั้งหมดDe prodigiisถูกสร้างขึ้นเพื่อบันทึกความมหัศจรรย์และลางร้ายที่เกิดขึ้นในกรุงโรมระหว่างปี 249 ถึง 12 ปีก่อนคริสตกาล ผลงานของออบเซเกนส์ที่ทำให้ผู้ที่สนใจยูเอฟโอบางคนตื่นเต้นก็คือ เขาอ้างอิงถึงสิ่งต่างๆ ที่เคลื่อนที่ไปบนท้องฟ้า คำอธิบายที่ให้มามีความคล้ายคลึงกับการสังเกตฝนดาวตก ออบเซเกนส์ยังเขียนอีกประมาณ 400 ปีหลังจากเหตุการณ์ที่เขาบรรยาย ดังนั้นข้อความนี้จึงไม่ใช่คำบอกเล่าของผู้เห็นเหตุการณ์ ไม่มีการกล่าวถึงการยืนยันกับภาพอันน่าทึ่งในอดีตและการสังเกตร่วมสมัยในงานนั้น[27] [28]
  • Shen Kuo (1031–1095) นักวิชาการ-เจ้าหน้าที่รัฐบาลจีนสมัยราชวงศ์ซ่งและนักประดิษฐ์ผู้รอบรู้มากมาย ได้เขียนข้อความที่ชัดเจนในหนังสือ Dream Pool Essays (1088) ของเขาเกี่ยวกับวัตถุบินที่ไม่สามารถระบุชนิดได้ เขาบันทึกคำให้การของพยานบุคคลในมณฑลอานฮุยและมณฑลเจียงซู ในศตวรรษที่ 11 (โดยเฉพาะในเมืองหยางโจว ) ซึ่งระบุว่าวัตถุบินที่มีประตูเปิดได้จะส่องแสงที่ทำให้ตาพร่าจากภายใน (จากวัตถุที่มีรูปร่างเหมือนไข่มุก) ซึ่งจะทอดเงาจากต้นไม้ในรัศมีสิบไมล์และสามารถบินขึ้นด้วยความเร็วสูงมาก[29]
    ปรากฏการณ์บนท้องฟ้าเหนือเมืองบาเซิลในปี ค.ศ. 1566
  • ภาพแกะไม้ของฮันส์ กลาเซอร์ที่ปรากฏในหนังสือพิมพ์ฉบับใหญ่เมื่อปี ค.ศ. 1561 ได้ถูกนำเสนอในวัฒนธรรมสมัยนิยมในฐานะ"ปรากฏการณ์บนท้องฟ้าเหนือเมืองนูเรมเบิร์ก"และเชื่อมโยงกับคำกล่าวอ้าง ต่างๆ ของนักบินอวกาศในสมัยโบราณ [ 30] เจสัน โคลาวิโตนักวิพากษ์วิจารณ์และนักหักล้างหลักฐานโต้แย้งว่าภาพแกะไม้ดังกล่าวเป็น "ภาพจากบุคคลอื่นที่วาดภาพพระอาทิตย์ขึ้นที่ฉูดฉาดเป็นพิเศษ " ซึ่งเป็น ปรากฏการณ์ทางแสงในชั้นบรรยากาศ ที่เป็นที่ รู้จัก[31]รายงานที่คล้ายกันนี้มาจากปี ค.ศ. 1566 ในเมืองบาเซิลและในศตวรรษที่ 15 และ 16 แผ่นพับจำนวนมากเขียนถึง "ปาฏิหาริย์" และ "ปรากฏการณ์บนท้องฟ้า" ซึ่งมีความคล้ายคลึงกับปรากฏการณ์ทางธรรมชาติซึ่งได้รับการระบุลักษณะอย่างชัดเจนยิ่งขึ้นหลังจากการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์[32]
  • เมื่อวันที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2421 หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ของเดนนิสันได้ตีพิมพ์บทความที่จอห์น มาร์ติน เกษตรกรในท้องถิ่น รายงานว่าเห็นวัตถุทรงกลมขนาดใหญ่สีดำคล้ายลูกโป่งกำลังบินด้วยความเร็วที่น่าตื่นตา ตามรายงานของหนังสือพิมพ์ มาร์ตินกล่าวว่าวัตถุดังกล่าวน่าจะมีขนาดประมาณจานรองจากมุมมองของเขา ซึ่งนับเป็นหนึ่งในการใช้คำว่า "จานรอง" ครั้งแรกเมื่อเกี่ยวข้องกับยูเอฟโอ ในเวลานั้นบอลลูนกำลังได้รับความนิยมและมีความซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ และการบินควบคุมอุปกรณ์ดังกล่าวครั้งแรกก็เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น[33]
การพบเห็นที่คาดว่าคล้ายยูเอฟโอก่อนศตวรรษที่ 20
  • ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2439 ถึงเดือนเมษายน พ.ศ. 2440 หนังสือพิมพ์ของสหรัฐอเมริกาได้ลงรายงานเกี่ยวกับ " เรือเหาะลึกลับ " มากมาย ซึ่งชวนให้นึกถึงคลื่นยูเอฟโอในยุคปัจจุบัน[34]ผู้คนจำนวนมากรายงานว่าได้พูดคุยกับนักบินด้วยซ้ำ บางคนกลัวว่าโทมัส เอดิสันได้สร้างดวงดาวเทียมที่สามารถบินไปรอบประเทศได้ เมื่อวันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2440 ได้พบจดหมายที่อ้างว่าเป็นการสื่อสารที่เข้ารหัสระหว่างผู้ควบคุมเรือเหาะกับเอดิสัน[35]เมื่อถูกถามถึงความคิดเห็นเกี่ยวกับรายงานดังกล่าว เอดิสันกล่าวว่า "คุณสามารถเชื่อได้ว่ามันเป็นของปลอมล้วนๆ" [36]การรายงานข่าวการปฏิเสธของเอดิสันถือเป็นจุดสิ้นสุดของการรายงานข่าวเกี่ยวกับเรือเหาะของหนังสือพิมพ์ชั้นนำในช่วงเวลาดังกล่าว[37]

ศตวรรษที่ 20 และหลังจากนั้น

ในช่วง สงครามโลกครั้งที่สองในแปซิฟิกและยุโรป นักบินฝ่ายสัมพันธมิตรและฝ่ายอักษะได้รายงานลูกไฟกลมเรืองแสงที่เรียกว่า " ฟูไฟเตอร์ " คำอธิบายบางประการสำหรับการพบเห็นเหล่า นี้ ได้แก่ ไฟเซนต์เอลโมดาวศุกร์ภาพหลอนจากการขาดออกซิเจนและอาวุธลับของเยอรมัน (โดยเฉพาะจรวด ) [38]ในปี 1946 มีการรวบรวมรายงานมากกว่า 2,000 รายงาน โดยส่วนใหญ่มาจากกองทหารสวีเดน เกี่ยวกับวัตถุท้องฟ้าที่ไม่สามารถระบุได้เหนือประเทศสแกนดิเนเวีย พร้อมด้วยรายงานแยกจากฝรั่งเศส โปรตุเกส สเปน อิตาลี และกรีก วัตถุเหล่านี้ถูกเรียกว่า "ลูกเห็บรัสเซีย" (และต่อมาเรียกว่า " จรวดผี ") เนื่องจากเชื่อกันว่าวัตถุลึกลับอาจเป็นการทดสอบจรวดV1หรือV2 ของเยอรมันที่ยึดมาได้ของรัสเซีย แต่ส่วนใหญ่ระบุว่าเป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ เช่น อุกกาบาต[39]

ภาพยานอวกาศที่มีลักษณะคล้ายจานบิน ในนิยายวิทยาศาสตร์ ก่อนการพบเห็นยูเอฟโอครั้งแรกที่ได้รับการรายงานอย่างกว้างขวางในปีพ.ศ. 2490

นักวิชาการจำนวนมาก โดยเฉพาะผู้ที่โต้แย้งในสมมติฐานยูเอฟโอทางจิตสังคมได้ตั้งข้อสังเกตว่าลักษณะของยูเอฟโอที่รายงานหลังจากการพบเห็นครั้งแรกในยุคใหม่ที่ได้รับการเผยแพร่ไปอย่างกว้างขวางโดยเคนเนธ อาร์โนลด์ในปีพ.ศ. 2490 นั้นมีความคล้ายคลึงกับรูปแบบนิยายวิทยาศาสตร์มากมายจากต้นศตวรรษ[40] [41] [42] [43] [44] [45] [46]

ตามรายงานส่วนใหญ่กระแสความนิยมยูเอฟโอในสหรัฐฯ เริ่มต้นขึ้นจากกระแสสื่อที่รายงานเมื่อวันที่ 24 มิถุนายน 1947 เกี่ยวกับนักบินพลเรือนชื่อเคนเนธ อาร์โนลด์ซึ่งบรรยายว่าเห็น "เครื่องบินรูปร่างคล้ายค้างคาวบินเป็นขบวนด้วยความเร็วสูง" ใกล้กับภูเขาเรนเนียร์ซึ่งเขาบอกว่ามัน "เคลื่อนที่เหมือนจานบินหากกระโดดข้ามน้ำ" ซึ่งนำไปสู่พาดหัวข่าวเกี่ยวกับ "จานบิน" และ "จานบิน" [47] [48] [49] [50]เพียงไม่กี่สัปดาห์หลังจากรายงานของอาร์โนลด์ในปี 1947 กัลลัพได้เผยแพร่ผลสำรวจที่ถามผู้คนในสหรัฐฯ ว่า "จานบิน" คืออะไร ตอนนี้ 90% เคยได้ยินคำใหม่นี้แล้ว อย่างไรก็ตาม ตามที่นักประวัติศาสตร์ Greg Eghanian รายงานไว้ว่า "คนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าตนเองเป็นอะไรหรือคิดว่าพยานเข้าใจผิด" ในขณะที่ "ผู้มาเยือนจากอวกาศไม่ได้อยู่ในกลุ่มตัวเลือกที่ใครๆ คิดไว้ตั้งแต่แรก และ Gallup ก็ไม่ได้เอ่ยถึงด้วยซ้ำว่ามีใครที่สำรวจพูดถึงมนุษย์ต่างดาวหรือไม่[48] [51] [52] ภายในไม่กี่สัปดาห์ รายงานการพบเห็นจานบินกลายเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทุกวัน[53]ตัวอย่างที่มีชื่อเสียงอย่างหนึ่งคือเหตุการณ์ที่รอสเวลล์ในปี 1947 ซึ่งเศษซากของบอลลูนสังเกตการณ์ ที่ตกลงมา ถูกพบโดยชาวนาและถูกทหารยึดไป[54]ผู้ที่ชื่นชอบยูเอฟโอในช่วงต้นทศวรรษ 1950 เริ่มจัดตั้ง "สโมสรจานบิน" ในท้องถิ่นตามแบบสโมสรแฟนนิยายวิทยาศาสตร์ ในช่วงทศวรรษ 1930 และ 1940 โดยบางสโมสรเติบโตขึ้นจนมีชื่อเสียงระดับประเทศและนานาชาติภายในหนึ่งทศวรรษ[48]ในปี 1950 หนังสือที่มีอิทธิพลสามเล่มได้รับการตีพิมพ์— The Flying Saucers Are RealของDonald Keyhoe หนังสือ Behind the Flying SaucersของFrank ScullyและThe Riddle of the Flying SaucersของGerald Heardทั้งสองเล่มเสนออย่างไม่แยแสว่าสมมติฐานยูเอฟโอจากนอกโลกเป็นคำอธิบายที่ถูกต้อง และการมาเยือนดังกล่าวเป็นการตอบสนองต่อการระเบิดของอาวุธนิวเคลียร์หนังสือเหล่านี้ยังแนะนำให้ชาวอเมริกันได้รู้จักกับ " ผู้เปิดโปงที่มุ่งมั่นในการทำลายความเงียบเกี่ยวกับต้นกำเนิดของมนุษย์ต่างดาวของวัตถุบินที่ไม่สามารถระบุได้" ตามที่ Eghanian กล่าวไว้ [48]บัญชีสื่อและการคาดเดาแพร่หลายในสหรัฐอเมริกา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความเชื่อมโยงกับเหตุการณ์ยูเอฟโอที่สร้างความหวาดกลัวในวอชิงตัน ดี.ซี. ในปี 1952จนในปี 1953 เจ้าหน้าที่ข่าวกรอง ( คณะกรรมาธิการโรเบิร์ตสัน ) กังวลว่า "การบุกรุกที่แท้จริง" โดยเครื่องบินของศัตรู "เหนือน่านฟ้าสหรัฐดินแดนอาจสูญหายไปจากกระแสน้ำวนแห่งภาพหลอนประหลาดๆ ของรายงานยูเอฟโอ[55]การสำรวจของ Trendex ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2500 สิบปีหลังจากเหตุการณ์อาร์โนลด์ รายงานว่าประชาชนชาวอเมริกันมากกว่า 25% "เชื่อว่าวัตถุบินที่ไม่สามารถระบุได้อาจมาจากอวกาศ" [48]ปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรมปรากฏให้เห็นในผลงานทางปัญญาบางชิ้น เช่น หนังสือFlying Saucers: A Modern Myth of Things Seen in the Sky ที่ตีพิมพ์ในปี พ.ศ. 2502 โดยCarl Jungจิตแพทย์และนักจิตวิเคราะห์ชาวสวิสผู้ก่อตั้งจิตวิทยาเชิงวิเคราะห์[56]

กองทัพอากาศสหรัฐเริ่มบันทึกและสืบสวนรายงานยูเอฟโอในปี 1947 โดยProject Signดำเนินการตรวจสอบ "มากกว่า 250 กรณี" ตั้งแต่ปี 1947 ถึง 1949 จากนั้นจึงถูกแทนที่ด้วยProject Grudgeจนถึงปี 1951 [57]ในโครงการกองทัพอากาศสหรัฐชุดที่ 3 ตั้งแต่เดือนมีนาคม 1952 จนถึงสิ้นสุดในเดือนธันวาคม 1969 [58] "กองทัพอากาศสหรัฐได้จัดทำรายการการพบเห็นยูเอฟโอ 12,618 ครั้ง ซึ่งปัจจุบันเรียกว่าProject Blue Book " [59]ในช่วงปลายทศวรรษ 1950 สาธารณชนมีแรงกดดันให้เปิดเผยบันทึกยูเอฟโอทั้งหมด แต่ CIA มีส่วนในการปฏิเสธที่จะอนุญาตให้ทำเช่นนั้น[60]อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับ CIA ทุกคน เนื่องจากDonald E. Keyhoeเจ้าหน้าที่NICAP อีกคน เขียนว่าพลเรือเอกRoscoe Hillenkoetterผู้อำนวยการ CIA คนแรก "ต้องการเปิดเผยหลักฐานยูเอฟโอต่อสาธารณะ" [61]กองทัพอากาศสหรัฐฯ ให้ความสนใจรายงานยูเอฟโออย่างเป็นทางการในปี 2512 หลังจากผลการศึกษาวิจัยของมหาวิทยาลัยโคโลราโด นำโดยเอ็ดเวิร์ด ยู. คอนดอน และรู้จักกันในชื่อรายงานคอนดอนสรุปว่า "ไม่มีสิ่งใดที่ได้จากการศึกษาวิจัยยูเอฟโอในช่วง 21 ปีที่ผ่านมาที่ช่วยเพิ่มพูนความรู้ทางวิทยาศาสตร์" และไม่สามารถหาเหตุผลมาสนับสนุนการสืบสวนรายงานยูเอฟโอในเวลาต่อมาได้[59]

ปกหนังสือThe Flying Saucers Are RealเขียนโดยDonald Keyhoe ปี 1953
หน้าปกนิตยสารนิยายวิทยาศาสตร์Amazing Storiesฉบับเดือนตุลาคม 2500

ตั้งแต่ทศวรรษ 1960 ถึง 1990 ยูเอฟโอเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมสมัยนิยมของอเมริกาที่หลงใหลในเรื่องเหนือธรรมชาติและปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติในปี 1961 เรื่องราว การลักพาตัวมนุษย์ต่างดาว ครั้งแรก ถูกทำให้ดูน่าตื่นเต้นเมื่อบาร์นีย์และเบ็ตตี้ ฮิลล์เข้ารับการสะกดจิตหลังจากเห็นยูเอฟโอ และรายงานว่าความทรงจำเกี่ยวกับประสบการณ์ดังกล่าวฟื้นคืนมาได้ และความทรงจำ เหล่านั้นก็ยิ่งซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเวลาผ่านไป[62]ในปี 1966 ชาวอเมริกัน 5% รายงานกับ Gallup ว่า "พวกเขาเคยเห็นบางสิ่งบางอย่างที่คิดว่าเป็น 'จานบิน'" 96% กล่าวว่า "พวกเขาเคยได้ยินหรืออ่านเกี่ยวกับจานบิน" และ 46% ของคนเหล่านี้ "คิดว่าเป็น 'บางสิ่งที่เป็นจริง' มากกว่าจะเป็นเพียงจินตนาการของผู้คน" [63]เพื่อตอบสนองต่อความกระตือรือร้นของยูเอฟโอ ได้มีการพยายามอย่างต่อเนื่องแต่ไม่เป็นที่นิยมเพื่อหักล้างข้ออ้างต่างๆ มากมาย[48]และบางครั้งสื่อก็ถูกขอให้เข้าร่วม รวมถึงรายการพิเศษทางทีวีในปี 1966 เรื่อง "ยูเอฟโอ: มิตร ศัตรู หรือจินตนาการ?" ซึ่งวอลเตอร์ โครไนต์ "อดทน" อธิบายให้ผู้ชมทราบว่ายูเอฟโอเป็นเพียงจินตนาการ[55]โครไนต์ได้ขอให้คาร์ล เซแกนและเจ. อัลเลน ไฮเนก เป็นผู้บรรยาย ซึ่งบอกกับโครไนต์ว่า "จนถึงตอนนี้ ยังไม่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่ยืนยันได้ว่ายานอวกาศมาเยือนเรา" [64]

ความพยายามดังกล่าวในการทำให้จิตวิญญาณแห่งยุคสมัยเสื่อมถอยลงนั้นไม่ประสบความสำเร็จมากนักในการระงับความคลั่งไคล้Keith Kloorตั้งข้อสังเกตว่า "เสน่ห์ของจานบิน" ยังคงเป็นที่นิยมในหมู่สาธารณชนจนถึงช่วงทศวรรษ 1970 กระตุ้นให้เกิดการผลิตภาพยนตร์แนววิทยาศาสตร์เช่นClose Encounters of the Third KindและAlienซึ่ง "ยังคงจุดประกายความสนใจของสาธารณชน" ในขณะเดียวกันLeonard Nimoyเป็นผู้บรรยายซีรีส์ทางทีวีเกี่ยวกับเรื่องลี้ลับและลึกลับที่ได้รับความนิยมเรื่องIn Search of...ในขณะที่รายการทอล์กโชว์ช่วงกลางวันของMike Douglas , Merv GriffinและPhil Donahueนำเสนอการสัมภาษณ์ผู้ที่ถูกมนุษย์ต่างดาวลักพาตัวและผู้ที่รายงานเรื่องราวเกี่ยวกับยูเอฟโออย่างเชื่อตามความเป็นจริง[48] ​​ในช่วงทศวรรษ 1980 และ 1990 เรื่องราวเกี่ยวกับยูเอฟโอปรากฏอยู่ในซีรีส์แนวอาชญากรรมจริง เช่นUnsolved Mysteries [65] ในขณะที่ซี รีส์Mysteries of the Unknown ในชุด Time-Life ซึ่งมี จำนวน 33 เล่มซึ่งมีเรื่องราวเกี่ยวกับยูเอฟโอขายได้ประมาณ 700,000 เล่ม[66] Kloor เขียนว่าในช่วงปลายทศวรรษ 1990 "ธีมย่อยอื่นๆ ของยูเอฟโอที่สำคัญได้รับการแนะนำอย่างโดดเด่นในวัฒนธรรมป๊อป เช่น ปรากฏการณ์การลักพาตัวและเรื่องราวสมคบคิดของรัฐบาลผ่านหนังสือขายดี และแน่นอนแฟ้มเอ็กซ์ " [64]

Eghigian ตั้งข้อสังเกตว่า ณ จุดนี้ ปัญหา UFO กลายเป็น "เรื่องที่น่าสนใจมากกว่าที่จะไขปัญหาจริงๆ" [48]ความสนใจนั้นรุนแรงขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงทศวรรษ 1990 เมื่อมีการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการออกอากาศทางโทรทัศน์ของ วิดีโอ ชันสูตรศพมนุษย์ต่างดาวที่โฆษณาว่าเป็น "ภาพจริง" แต่ต่อมาก็ยอมรับว่าเป็น "การแสดงซ้ำ" ที่จัดฉากขึ้น[67] Eghigian เขียนว่า "มีรายงานการลักพาตัวที่แปลกประหลาดมาโดยตลอดตั้งแต่ช่วงทศวรรษ 1950 และ 1960" แต่ในช่วงทศวรรษ 1980 และ 1990 "ประตูน้ำได้เปิดออก และพร้อมกับพวกเขารุ่นใหม่ที่สนับสนุน UFO" ผู้นำในจำนวนนี้ ได้แก่ ศิลปินBudd HopkinsนักเขียนนิยายสยองขวัญWhitley Strieberนักประวัติศาสตร์David Jacobsและจิตแพทย์จากฮาร์วาร์ดJohn Mack พวกเขาทั้งหมดปกป้อง "ความจริงของผู้ที่อ้างว่าถูกลักพาตัว ตรวจสอบ และทดลองกับสิ่งมีชีวิตจากอีกโลกหนึ่ง" Eghigian เขียนว่าเป็น "มิชชันนารีหน้าใหม่ที่ทำหน้าที่เป็นผู้สืบสวน นักบำบัด และทนายความให้กับผู้ต้องสงสัยในเวลาเดียวกัน" [48] Eghigian กล่าวว่า Mack "เป็นสัญญาณทั้งจุดสุดยอดและจุดจบของวันอันน่าตื่นเต้นที่สุดของการลักพาตัวมนุษย์ต่างดาว" เมื่อ Mack เริ่มทำงานร่วมกับและเผยแพร่เรื่องราวของผู้ที่ถูกลักพาตัวไป หรือ "ผู้มีประสบการณ์" ตามที่เขาเรียกพวกเขา ในช่วงต้นทศวรรษ 1990 เขาก็ทำให้ "การศึกษาเรื่องการกักขังมนุษย์ต่างดาว" ดูมีเหตุผลมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ในช่วงปลายทศวรรษ 1990 โรงเรียนแพทย์ฮาร์วาร์ดได้เริ่มทบทวนตำแหน่งของเขา ซึ่งทำให้เขายังคงดำรงตำแหน่งต่อไปได้ อย่างไรก็ตาม หลังจากทบทวนนี้ ตามที่ประธานคณะกรรมการทบทวน Arnold Relman กล่าวในภายหลัง Mack "ไม่ได้รับการพิจารณาอย่างจริงจังจากเพื่อนร่วมงานอีกต่อไป" การกล่าวอ้างเรื่องการลักพาตัวมนุษย์ต่างดาวยังคงมีอยู่ แต่ไม่มีแพทย์คนอื่นใดที่จะพูดถึงเรื่องนี้ว่าเป็นเรื่องจริงอีกต่อไป[48]อย่างไรก็ตาม ความคิดเหล่านี้ยังคงมีอยู่ในความคิดเห็นของคนส่วนใหญ่ ตามการสำรวจของนิตยสาร Newsweek ในปี 1996 ชาวอเมริกัน 20% เชื่อว่ายูเอฟโอมีแนวโน้มที่จะเป็นหลักฐานของสิ่งมีชีวิตต่างดาวมากกว่าที่จะเป็นคำอธิบายทางวิทยาศาสตร์ตามธรรมชาติ[68]

ในเดือนธันวาคม 2017 ความสนใจของสื่อรอบใหม่เริ่มต้นขึ้นเมื่อThe New York Timesเปิดเผยเรื่องราวของโครงการ Advanced Aviation Threat Identification Program ที่เป็นความลับ ซึ่งได้รับเงินทุนตั้งแต่ปี 2007 ถึง 2012 โดยใช้จ่ายไป 22 ล้านเหรียญสหรัฐสำหรับโครงการนี้[69] [70]หลังจากเรื่องราวนี้พร้อมกับวิดีโอ UFO ของกระทรวงกลาโหม จำนวนมากที่รั่ว ไหลโดยสมาชิกของโครงการที่เชื่อมั่นว่า UFO เป็นปริศนาที่แท้จริงที่ควรค่าแก่การสืบสวน ความสนใจหลักต่อเรื่องราวของ UFO ก็เพิ่มมากขึ้น ในเดือนกรกฎาคม 2021 นักดาราศาสตร์จากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดAvi Loebได้ประกาศการสร้างโครงการ Galileoซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อใช้อุปกรณ์ดาราศาสตร์ไฮเทคเพื่อค้นหาหลักฐานของสิ่งประดิษฐ์จากนอกโลกในอวกาศและอาจอยู่ในชั้นบรรยากาศของโลก ตามมาอย่างใกล้ชิดด้วยการตีพิมพ์หนังสือExtraterrestrial ของ Loeb ซึ่งเขาโต้แย้งว่าดาวหางระหว่างดวงดาวดวงแรกที่เคยสังเกตพบ'Oumuamua ' อาจเป็นใบเรือแสงเทียมที่สร้างโดยอารยธรรมมนุษย์ต่างดาว[48] ​​โปรแกรมที่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลสองโปรแกรม ได้แก่ทีมศึกษาอิสระ UAP ของ NASAและสำนักงานAll-domain Anomaly Resolution Officeถูกสั่งให้สอบสวนคำกล่าวอ้างเกี่ยวกับ UFO อย่างเต็มที่โดยคำสั่งของรัฐสภา[71] [72] [73]โดยใช้ชื่อใหม่ว่า "ปรากฏการณ์ทางอากาศที่อธิบายไม่ได้" (UAP) เพื่อหลีกเลี่ยงการเชื่อมโยงกับความหวือหวา ใน อดีต[74] เมื่อวันที่ 17 พฤษภาคม 2022 สมาชิกของคณะอนุกรรมการข่าวกรองสภาผู้แทนราษฎรสหรัฐฯ ว่าด้วยการต่อต้านการก่อการร้าย การต่อต้านข่าวกรอง และการต่อต้านการแพร่กระจายอาวุธ นิวเคลียร์ ได้จัดการไต่สวนของรัฐสภากับเจ้าหน้าที่ทหารระดับสูงเพื่อหารือเกี่ยวกับรายงานทางทหารเกี่ยวกับ UAP [75]นับเป็นการไต่สวนต่อสาธารณะครั้งแรกของรัฐสภาเกี่ยวกับการพบเห็น UFO ในสหรัฐอเมริกาในรอบกว่า 50 ปี การไต่สวนของรัฐสภาอีกครั้งเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม 2023 โดยมีเนื้อหาเกี่ยวกับการกล่าวอ้างของผู้แจ้งเบาะแสของอดีตเจ้าหน้าที่กองทัพอากาศสหรัฐฯ (USAF) และเจ้าหน้าที่ข่าวกรอง เดวิด กรุช[76] [77] [78]

การสำรวจของ Harris Poll ในปี 2009 พบว่า 32% ของชาวอเมริกัน "เชื่อในยูเอฟโอ" [79]การ ศึกษา ของ National Geographicในเดือนมิถุนายน 2012 พบว่า 36% ของชาวอเมริกันเชื่อว่ายูเอฟโอมีอยู่จริงและ 10% คิดว่าพวกเขาเห็นมัน[80]ในเดือนมิถุนายน 2021 การสำรวจของ Pew Research พบว่า 51% ในสหรัฐอเมริกาคิดว่ายูเอฟโอที่รายงานโดยผู้คนในกองทัพน่าจะเป็นหลักฐานของสิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาจากนอกโลก[81]ในเดือนสิงหาคม 2021 Gallupได้ถามคำถามที่ไม่เฉพาะเจาะจงกับรายงานของกองทัพและพบว่าผู้ใหญ่ 41% เชื่อว่ายูเอฟโอบางเรื่องเกี่ยวข้องกับยานอวกาศของมนุษย์ต่างดาวจากดาวดวงอื่น การสำรวจของ Gallup นี้แสดงให้เห็นว่าผู้ชาย 44% และผู้หญิง 38% เชื่อเช่นนี้ ค่าเฉลี่ย 41% ในปี 2021 นี้เพิ่มขึ้นจาก 33% ในการสำรวจของ Gallup ในปี 2019 ที่มีคำถามเดียวกัน นอกจากนี้ Gallup ยังพบอีกว่าในปี 2019 บัณฑิตจบใหม่มีแนวโน้มจะเชื่อเรื่องนี้น้อยที่สุด แต่ในปี 2021 กลับมีแนวโน้มเท่ากับผู้ใหญ่ที่ไม่มีการศึกษาระดับอุดมศึกษา[82]การสำรวจความคิดเห็นของYouGov ในเดือนตุลาคม 2022 พบว่าชาวอเมริกันเพียง 34% เชื่อว่ายูเอฟโออาจเกี่ยวข้องกับสิ่งมีชีวิตต่างดาว[83]

นักประวัติศาสตร์ Greg Eghigian เขียนเมื่อเดือนสิงหาคมปี 2021 ว่า "ในช่วงห้าสิบปีที่ผ่านมา ความขัดแย้งซึ่งกันและกันระหว่างผู้เชื่อในเรื่องเหนือธรรมชาติและผู้คลางแคลงใจได้ก่อให้เกิดการอภิปรายเกี่ยวกับวัตถุบินที่ไม่สามารถระบุชนิดได้เป็นส่วนใหญ่" และ "บ่อยครั้งเรื่องนี้กลายเป็นเรื่องส่วนตัว" โดยผู้ที่คิดอย่างจริงจังว่ายูเอฟโอมีต้นกำเนิดจากนอกโลกได้ปฏิเสธผู้ที่มองว่ายูเอฟโอเป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การศึกษาว่า "ใจแคบ อคติ ดื้อรั้น และโหดร้าย" ในขณะที่ผู้คลางแคลงใจกลับปัด "ผู้ศรัทธา" ว่า "ไร้เดียงสา โง่เขลา หลงเชื่อง่าย และอันตรายโดยสิ้นเชิง" การ "ถกเถียงกันอย่างสับสนเกี่ยวกับความเชื่อต่างๆ เช่นนี้เป็นสิ่งที่นักประวัติศาสตร์ด้านศาสนาคุ้นเคยดี ซึ่งเป็นอาณาจักรแห่งการดำรงอยู่ของมนุษย์ที่เต็มไปด้วยความแตกแยกอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับการตีความความเชื่อ และวิทยาศาสตร์เองก็พบว่าตัวเองต้อง "ทำงานกำหนดขอบเขต" มากขึ้นเรื่อยๆ (ซึ่งก็คือ "การยืนยันและยืนยันขอบเขตระหว่างการวิจัยและแนวคิดทางวิทยาศาสตร์ที่ถูกต้องและไม่ถูกต้อง ระหว่างสิ่งที่อาจเรียกตัวเองว่าเป็นวิทยาศาสตร์และสิ่งที่อาจไม่เรียกตัวเองว่าวิทยาศาสตร์") ในแง่ของคำถามเกี่ยวกับยูเอฟโอ Eghigian ชี้ให้เห็นว่า "ความแตกแยกที่ชัดเจนในปัจจุบันของเราไม่ได้เกิดขึ้นในชั่วข้ามคืน และรากฐานของมันอยู่ที่ช่วงทศวรรษหลังสงคราม ซึ่งเป็นเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น—ด้วยการรายงานข่าว ภาพที่ไม่ชัด นักรบผู้มีชื่อเสียง ผู้คลางแคลงใจที่หมดความอดทน แถลงการณ์ทางทหารที่ไม่น่าพอใจ และข้อกล่าวหาเรื่องการปกปิดของรัฐบาล—เป็นการบอกล่วงหน้าถึงช่วงเวลาปัจจุบันของเรา" [48]

นักวิชาการด้านศาสนาได้ศึกษาเกี่ยวกับยูเอฟโอในหนังสือวิชาการต่างๆ[84] [85] [86] Jeffrey Kripal หัวหน้าภาควิชาศาสนาที่มหาวิทยาลัยไรซ์กล่าวว่า "ทั้งมิติทางวัตถุและจิตใจ [ของยูเอฟโอ] มีความสำคัญอย่างยิ่งในการรับรู้ภาพรวม" [87]ดังที่ Adrian Horton เขียนไว้ว่า "ตั้งแต่The X-FilesไปจนถึงMen in Black , Close Encounters of the Third KindไปจนถึงStar WarsและMarvel ฮอล ลีวูดได้ให้วงจรป้อนกลับที่น่าสนใจสำหรับความสนใจในมนุษย์ต่างดาวมานานหลายทศวรรษ ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความกลัวและความจุของเรา ซึ่งความนิยมอย่างแพร่หลายได้กระตุ้นให้เกิดความสนใจในยูเอฟโอมากขึ้นในฐานะรูปแบบความบันเทิงที่น่าสนใจตลอดกาลที่ไม่ควรนำมาพิจารณาอย่างจริงจัง" Horton สังเกตว่า "ภาพยนตร์เกี่ยวกับมนุษย์ต่างดาวเหล่านี้โดยทั่วไปสะท้อนถึงความวิตกกังวลทางวัฒนธรรมที่เปลี่ยนแปลงไป จากความหวาดกลัวต่อการดำรงอยู่ของสงครามนิวเคลียร์ ไปจนถึงการเป็นทาสของชาวต่างชาติ ไปจนถึงการสูญเสียการควบคุมร่างกาย" ความบันเทิงของอเมริกาได้สำรวจทั้ง "มนุษย์ต่างดาวที่เป็นศัตรู" เช่นเดียวกับ "การเผชิญหน้าที่ใจดีและขยายโลก" ที่เห็นในภาพยนตร์เช่นClose Encounters of the Third Kindของสตีเวน สปีลเบิร์กและET the Extra-Terrestrial [ 88]ในการวิจัยของเธอเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของสื่อกับความเชื่อเกี่ยวกับยูเอฟโอไดอานา วอลช์ พาซูลกาศาสตราจารย์ด้านปรัชญาและศาสนาที่มหาวิทยาลัยนอร์ทแคโรไลนา กล่าวว่าสิ่งที่เห็นบนหน้าจอ "หากเป็นไปตามเกณฑ์บางประการ จะตีความว่าเป็นของจริง แม้ว่าจะไม่ใช่ของจริงและแม้ว่าจะรู้ว่ามันไม่จริง" และ "ภาพบนหน้าจอฝังตัวอยู่ในสมองและความทรงจำของบุคคล" ในรูปแบบที่ "สามารถกำหนดได้ว่าบุคคลจะมองอดีตของตนเองอย่างไรและแม้แต่กำหนดพฤติกรรมในอนาคตของบุคคล" [89]

กรณีและเหตุการณ์ที่น่าสังเกต

อังกฤษ

  • เหตุการณ์ที่ป่า Rendleshamเป็นชุดรายงานการพบเห็นแสงที่ไม่สามารถอธิบายได้ใกล้ป่า Rendlesham ในซัฟโฟล์ค ประเทศอังกฤษ ในช่วงปลายเดือนธันวาคม พ.ศ. 2523 ซึ่งมีความเชื่อมโยงกับคำกล่าวอ้างเกี่ยวกับการลงจอดของยูเอฟโอ

ฝรั่งเศส

กรณีการพบเห็นยูเอฟโอที่น่าสังเกตมากที่สุดในฝรั่งเศส ได้แก่:

บันทึก ประจำวันของ รอสเวลล์เมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2490 รายงานกรณียูเอฟโอ

ประเทศสหรัฐอเมริกา

หลอกลวงที่โด่งดัง

  • เหตุการณ์เกาะโมรี
  • จอร์จ อดัมสกี้ในช่วงเวลากว่าสองทศวรรษได้กล่าวอ้างต่างๆ มากมายเกี่ยวกับการพบปะของเขากับมนุษย์ต่างดาวที่รับรู้ทางจิตจากดาวเคราะห์ใกล้เคียง เขาอ้างว่าภาพถ่ายด้านไกลของดวงจันทร์ที่ถ่ายโดยยานสำรวจดวงจันทร์ลูน่า 3 ของโซเวียต ในปี 2502 นั้นเป็นของปลอม และมีเมือง ต้นไม้ และภูเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะอยู่ด้านไกลของดวงจันทร์ หนึ่งในผู้เลียนแบบมีบุคคลลึกลับชาวอังกฤษชื่อเซดริก อัลลิงแฮม
  • เอ็ด วอลเตอร์ส ผู้รับเหมาก่อสร้างอาคาร ถูกกล่าวหาว่าก่ออาชญากรรมหลอกลวงในเมืองกัลฟ์บรีซ รัฐฟลอริดา ในปี 1987 วอลเตอร์สอ้างว่าเห็นยูเอฟโอขนาดเล็กบินอยู่ใกล้บ้านของเขาและถ่ายรูปยานลำดังกล่าวไว้ วอลเตอร์สรายงานและบันทึกการพบเห็นยูเอฟโอหลายครั้งในช่วงเวลาสามสัปดาห์และถ่ายรูปไว้หลายภาพ การพบเห็นเหล่านี้กลายเป็นที่โด่งดังและเรียกรวมกันว่าเหตุการณ์ยูเอฟโอที่กัลฟ์บรีซสามปีต่อมาในปี 1990 หลังจากที่ครอบครัววอลเตอร์สย้ายออกไป ผู้อยู่อาศัยรายใหม่ได้ค้นพบแบบจำลองของยูเอฟโอที่ซ่อนอยู่ในห้องใต้หลังคาอย่างน่าสงสัย ซึ่งมีลักษณะคล้ายคลึงกับยานในภาพถ่ายของวอลเตอร์สอย่างไม่อาจปฏิเสธได้ นักสืบส่วนใหญ่ เช่น ผู้เชี่ยวชาญด้านภาพถ่ายนิติเวช วิลเลียม จี. ไฮเซอร์[90]ถือว่าการพบเห็นดังกล่าวเป็นเรื่องหลอกลวงในปัจจุบัน

การสอบสวนรายงาน

ยูเอฟโอเป็นเป้าหมายของการสืบสวนสอบสวนตลอดหลายปีที่ผ่านมา ซึ่งมีขอบเขตและความเข้มงวดทางวิทยาศาสตร์ที่แตกต่างกันไป รัฐบาลหรือนักวิชาการอิสระในสหรัฐอเมริกา แคนาดา สหราชอาณาจักร ญี่ปุ่น เปรู ฝรั่งเศส เบลเยียม สวีเดน บราซิล ชิลี อุรุกวัย เม็กซิโก สเปน และสหภาพโซเวียตต่างก็เคยสืบสวนรายงานเกี่ยวกับยูเอฟโอในช่วงเวลาต่างๆ กัน การสืบสวนอย่างเป็นทางการของรัฐบาลไม่เคยสรุปอย่างเปิดเผยเลยว่ายูเอฟโอเป็นวัตถุจริง มีต้นกำเนิดจากนอกโลก หรือเกี่ยวข้องกับการป้องกันประเทศ

งานวิจัยของรัฐบาลที่มีชื่อเสียงที่สุด ได้แก่ การสืบสวนจรวดผีโดยกองทัพสวีเดน (1946–1947), Project Blue Book ซึ่งเดิมเรียกว่าProject SignและProject Grudgeซึ่งดำเนินการโดยกองทัพอากาศสหรัฐฯ ตั้งแต่ปี 1947 จนถึงปี 1969 การสืบสวนลับของกองทัพบก/กองทัพอากาศสหรัฐฯProject Twinkleเกี่ยวกับลูกไฟสีเขียว (1948–1951), รายงานพิเศษลับของ USAF Project Blue Book ฉบับที่ 14 [91]โดยสถาบัน Battelle MemorialและOperação Prato (Operation Saucer) ของกองทัพอากาศบราซิล ในปี 1977 ฝรั่งเศสมีการสืบสวนอย่างต่อเนื่อง (GEPAN/SEPRA/ GEIPAN ) ภายในหน่วยงานอวกาศCentre national d'études spatiales (CNES) ตั้งแต่ปี 1977 ส่วนรัฐบาลอุรุกวัยก็มีการสืบสวนที่คล้ายคลึงกันตั้งแต่ปี 1989

อเมริกา

บราซิล (1952–2016)

เอกสารเกี่ยวกับการพบเห็นยูเอฟโอที่เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2520 ในรัฐบาเอียประเทศบราซิล

เมื่อวันที่ 31 ตุลาคม 2008 สำนักงานจดหมายเหตุแห่งชาติของบราซิลเริ่มได้รับเอกสารบางส่วนของกองทัพอากาศบราซิลเกี่ยวกับการสืบสวนการปรากฏตัวของยูเอฟโอในบราซิล จากศูนย์ข้อมูลและประวัติศาสตร์การ บิน ปัจจุบัน คอลเลกชันนี้รวบรวมกรณีต่างๆ ระหว่างปี 1952 ถึง 2016 [92]

ชิลี (ประมาณ ค.ศ. 1968)

ในปี 1968 SEFAA (เดิมชื่อ CEFAA) เริ่มได้รับรายงานกรณีของประชาชนทั่วไป นักบินพลเรือน และกองทัพอากาศชิลีเกี่ยวกับการพบเห็นหรือการปรากฏตัวของยูเอฟโอในชิลีงานเริ่มต้นเป็นความคิดริเริ่มของ Sergio Bravo Flores ซึ่งเป็นผู้นำคณะกรรมการชิลีเพื่อการศึกษาปรากฏการณ์อวกาศที่ไม่ปรากฏชื่อ ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากสมาคมวิทยาศาสตร์ชิลีด้วย ปัจจุบัน องค์กรได้เปลี่ยนชื่อเป็น SEFAA และเป็นแผนกของDGAC (ชิลี) ซึ่งขึ้นอยู่กับกองทัพอากาศชิลี [ 93]

แคนาดา (ประมาณ ค.ศ. 1950)

ในแคนาดากระทรวงกลาโหมแห่งชาติได้ดำเนินการรายงาน การพบเห็น และการสืบสวนเกี่ยวกับยูเอฟโอทั่วทั้งแคนาดา นอกเหนือจากการสืบสวนเกี่ยวกับวงกลมพืชผลในเมืองดูฮาเมล รัฐอัลเบอร์ตา แล้ว กระทรวงฯ ยังถือว่า เหตุการณ์ที่ทะเลสาบฟอลคอนในรัฐแมนิโทบาและเหตุการณ์ยูเอฟโอที่อ่าวแชกในโนวาสโกเชีย"ยังไม่ได้รับการแก้ไข" [94]

การศึกษาของแคนาดาในช่วงแรกๆ ได้แก่Project Magnet (พ.ศ. 2493–2497) และProject Second Storey (พ.ศ. 2495–2497) ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากคณะกรรมการวิจัยการป้องกันประเทศ

ประเทศสหรัฐอเมริกา

เนื้อเรื่องย่อ

การสืบสวนของสหรัฐฯ ในเรื่องยูเอฟโอประกอบด้วย:

นอกจากนี้ เอกสารหลายพันฉบับที่เผยแพร่ภายใต้FOIAยังระบุด้วยว่าหน่วยข่าวกรองของสหรัฐฯ หลายแห่งได้รวบรวม (และยังคงรวบรวม) ข้อมูลเกี่ยวกับยูเอฟโอ หน่วยงานเหล่านี้ได้แก่หน่วยข่าวกรองกลาโหม (DIA), เอฟบีไอ[97]ซีไอเอ, หน่วยงานความมั่นคงแห่งชาติ (NSA) ตลอดจนหน่วยข่าวกรองทางทหารของกองทัพบกและกองทัพเรือสหรัฐฯนอกเหนือไปจากกองทัพอากาศ[หมายเหตุ 1]

การตอบสนองของกองทัพอากาศสหรัฐฯ และเอฟบีไอต่อการพบเห็นในปีพ.ศ. 2490

จากการที่สหรัฐฯ พบเห็นวัตถุท้องฟ้าเพิ่มขึ้นอย่างมากในเดือนมิถุนายนและต้นเดือนกรกฎาคม 1947 เมื่อวันที่ 9 กรกฎาคม 1947 หน่วยข่าวกรองของกองทัพอากาศสหรัฐฯ (USAAF) ได้ร่วมมือกับเอฟบีไอ[97]เริ่มการสืบสวนอย่างเป็นทางการเกี่ยวกับการพบเห็นวัตถุท้องฟ้าที่เลือกมาซึ่งมีลักษณะเฉพาะที่ไม่สามารถหาเหตุผลมาอธิบายได้ในทันที เช่น ของเคนเนธ อาร์โนลด์ กองทัพอากาศสหรัฐฯ ได้ใช้ "นักวิทยาศาสตร์ชั้นนำทั้งหมด" เพื่อพิจารณาว่า "ปรากฏการณ์ดังกล่าวสามารถเกิดขึ้นได้จริงหรือไม่" การวิจัย "ดำเนินการโดยคำนึงถึงว่าวัตถุท้องฟ้าที่บินได้นั้นอาจเป็นปรากฏการณ์บนท้องฟ้า" หรือ "อาจเป็นวัตถุแปลกปลอมที่ออกแบบและควบคุมด้วยเครื่องจักร" [98]สามสัปดาห์ต่อมาในการประมาณการเบื้องต้นของฝ่ายป้องกัน การสืบสวนของกองทัพอากาศได้ตัดสินใจว่า "สถานการณ์ 'จานบิน' นี้ไม่ได้เป็นเพียงจินตนาการหรือการมองเห็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติมากเกินไป มีบางสิ่งกำลังบินอยู่จริง ๆ" [99]

การตรวจสอบเพิ่มเติมโดยหน่วยข่าวกรองและเทคนิคของกองบัญชาการอุปกรณ์ทางอากาศที่สนามบินไรท์ได้ข้อสรุปเดียวกัน โดยรายงานว่า "ปรากฏการณ์ดังกล่าวเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริง ไม่ใช่เรื่องที่จินตนาการขึ้นหรือเป็นเรื่องสมมติ" และมีวัตถุรูปร่างคล้ายจานบินซึ่งมีลักษณะเป็นโลหะขนาดใหญ่เท่ากับเครื่องบินที่มนุษย์สร้างขึ้น วัตถุเหล่านี้มีลักษณะเด่นคือ "มีอัตราการไต่ระดับที่สูงมากและมีความคล่องตัวสูง" ไม่มีเสียงโดยทั่วไป ไม่มีร่องรอย บินเป็นรูปขบวนเป็นครั้งคราว และมีพฤติกรรม "หลบหลีก" "เมื่อมองเห็นหรือสัมผัสโดยเครื่องบินและเรดาร์ของฝ่ายเรา" ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเป็นยานบินที่ควบคุมได้ ดังนั้น ในช่วงปลายเดือนกันยายน พ.ศ. 2490 จึงมีการแนะนำว่าควรจัดตั้งการสอบสวนอย่างเป็นทางการของกองทัพอากาศ และแนะนำให้หน่วยงานของรัฐอื่นๆ ช่วยเหลือในการสอบสวนด้วย[หมายเหตุ 2]

กองทัพอากาศสหรัฐ
โครงการ Sign (1947–1949), Grudge (1948–1951) และ Blue Book (1951–1970)

รายงานขั้นสุดท้ายของโครงการ Sign ซึ่งตีพิมพ์ในช่วงต้นปี พ.ศ. 2492 ระบุว่าแม้ว่ายูเอฟโอบางลำจะดูเหมือนเป็นเครื่องบินจริง แต่ก็ไม่มีข้อมูลเพียงพอที่จะระบุแหล่งที่มาของยูเอฟโอเหล่านั้นได้[100]

โครงการ Sign ของกองทัพอากาศถูกสร้างขึ้นเมื่อปลายปี 1947 และเป็นหนึ่งในการศึกษาของรัฐบาลชุดแรกๆ ที่ได้ข้อสรุปลับเกี่ยวกับมนุษย์ต่างดาว ในเดือนสิงหาคม 1948 นักวิจัยโครงการ Sign ได้เขียนรายงานข่าวกรองลับสุดยอดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่หัวหน้าฝ่ายเสนาธิการกองทัพอากาศ Hoyt Vandenbergได้สั่งให้ทำลายรายงานดังกล่าว การมีอยู่ของรายงานที่ถูกปิดบังนี้ถูกเปิดเผยโดยบุคคลวงในหลายคนที่ได้อ่านรายงานดังกล่าว เช่น นักดาราศาสตร์และที่ปรึกษากองทัพอากาศสหรัฐ J. Allen Hynek และกัปตัน Edward J. Ruppelt หัวหน้าคนแรกของ Project Blue Book ของกองทัพอากาศสหรัฐ[101]

สำนักงานสืบสวนทางวิทยาศาสตร์ของซีไอเอ (OS/I) ดำเนินการศึกษาวิจัยในสหรัฐฯ อีกครั้งในช่วงครึ่งหลังของปี 1952 โดยตอบสนองต่อคำสั่งของสภาความมั่นคงแห่งชาติ (NSC) การศึกษานี้สรุปได้ว่ายูเอฟโอเป็นวัตถุทางกายภาพจริงที่อาจคุกคามความมั่นคงของชาติได้ บันทึกช่วยจำของ OS/I ถึงผู้อำนวยการซีไอเอ (DCI) ฉบับหนึ่งในเดือนธันวาคมระบุว่า "รายงานเหตุการณ์ต่างๆ ทำให้เราเชื่อว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นซึ่งต้องได้รับความสนใจทันที ... การพบเห็นวัตถุที่ไม่สามารถอธิบายได้ในระดับความสูงมากและเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงในบริเวณใกล้เคียงฐานทัพป้องกันหลักของสหรัฐฯ มีลักษณะที่ไม่สามารถระบุได้ว่าเกิดจากปรากฏการณ์ทางธรรมชาติหรือยานพาหนะทางอากาศประเภทใดๆ ที่ทราบ" [102]

เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องเร่งด่วนมากจน OS/I ต้องร่างบันทึกจาก DCI ถึง NSC โดยเสนอให้ NSC จัดตั้งโครงการวิจัยเกี่ยวกับยูเอฟโอเป็นโครงการสำคัญสำหรับหน่วยข่าวกรองและชุมชนการวิจัยและพัฒนาด้านการป้องกันประเทศ นอกจากนี้ บันทึกดังกล่าวยังเรียกร้องให้ DCI จัดตั้งโครงการวิจัยภายนอกซึ่งประกอบด้วยนักวิทยาศาสตร์ระดับสูง ซึ่งปัจจุบันเรียกว่าคณะกรรมการโรเบิร์ตสัน เพื่อวิเคราะห์ปัญหาของยูเอฟโอ การสืบสวนของ OS/I ถูกยกเลิกหลังจากคณะกรรมการโรเบิร์ตสันสรุปผลเชิงลบในเดือนมกราคม พ.ศ. 2496 [102]

โครงการ Sign ถูกยุบและกลายมาเป็นโครงการ Grudge เมื่อปลายปี 1948 ผู้อำนวยการฝ่ายข่าวกรองของกองทัพอากาศไม่พอใจกับการสืบสวนที่มีคุณภาพต่ำของ Grudge จึงได้จัดระเบียบใหม่เป็นโครงการ Project Blue Book ในช่วงปลายปี 1951 และให้ Ruppelt เป็นผู้รับผิดชอบJ. Allen Hynekนักดาราศาสตร์ที่ผ่านการฝึกอบรมซึ่งทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาด้านวิทยาศาสตร์ให้กับโครงการ Blue Book ในตอนแรกไม่เชื่อรายงานเกี่ยวกับยูเอฟโอ แต่ในที่สุดก็สรุปได้ว่ารายงานหลายฉบับไม่สามารถอธิบายได้อย่างน่าพอใจ และวิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรงถึงสิ่งที่เขาเรียกว่า "การเพิกเฉยของ Project Blue Book ต่อหลักการของการสืบสวนทางวิทยาศาสตร์" [103]หลังจากลาออกจากงานของรัฐบาล เขาได้ก่อตั้งCUFOS ซึ่งได้รับทุนจากเอกชน ซึ่งเขาอุทิศชีวิตให้กับงานนี้ไปตลอดชีวิต กลุ่มเอกชนอื่นๆ ที่ศึกษาปรากฏการณ์นี้ ได้แก่MUFONซึ่งเป็นองค์กรภาคประชาชนที่มีคู่มือการสืบสวนที่ให้รายละเอียดอย่างละเอียดเกี่ยวกับการบันทึกการพบเห็นยูเอฟโอที่ถูกกล่าวหา

ข้อบังคับกองทัพอากาศสหรัฐฯ 200-2 (1953–1954)

ข้อบังคับกองทัพอากาศ 200-2 [104]ที่ออกในปี 1953 และ 1954 ได้กำหนดให้วัตถุบินที่ไม่ปรากฏชื่อ ("UFOB") เป็น "วัตถุที่ล่องลอยอยู่ในอากาศซึ่งโดยประสิทธิภาพ ลักษณะทางอากาศพลศาสตร์ หรือลักษณะพิเศษ ไม่สอดคล้องกับเครื่องบินหรือประเภทขีปนาวุธที่รู้จักในปัจจุบัน หรือไม่สามารถระบุได้อย่างชัดเจนว่าเป็นวัตถุที่คุ้นเคย" ข้อบังคับดังกล่าวยังระบุด้วยว่า UFOB จะต้องถูกสอบสวนในฐานะ "ภัยคุกคามต่อความมั่นคงของสหรัฐอเมริกา" และ "เพื่อพิจารณาถึงแง่มุมทางเทคนิคที่เกี่ยวข้อง" ข้อบังคับดังกล่าวยังระบุต่อไปว่า "อนุญาตให้แจ้งตัวแทนสื่อมวลชนเกี่ยวกับ UFOB ได้เมื่อระบุวัตถุได้อย่างชัดเจนว่าเป็นวัตถุที่คุ้นเคย" แต่ได้กล่าวเพิ่มเติมว่า "สำหรับวัตถุที่ไม่สามารถอธิบายได้ ข้อเท็จจริงที่ ATIC [ศูนย์ข่าวกรองทางเทคนิคทางอากาศ] จะวิเคราะห์ข้อมูลเท่านั้นจึงสมควรได้รับการเปิดเผย เนื่องจากมีสิ่งที่ไม่ทราบมากมายเกี่ยวข้องอยู่" [104]

Blue Book และคณะกรรมการ Condon (1968–1970)

ความพยายามในการวิจัยสาธารณะที่ดำเนินการโดยคณะกรรมการคอนดอนสำหรับกองทัพอากาศสหรัฐและเผยแพร่ในชื่อ Condon Report ได้ข้อสรุปเชิงลบในปี 1968 [105] Blue Book ปิดตัวลงในปี 1970 โดยใช้ข้อสรุปเชิงลบของคณะกรรมการคอนดอนเป็นเหตุผล จึงยุติการสอบสวนยูเอฟโออย่างเป็นทางการของกองทัพอากาศ อย่างไรก็ตาม เอกสารของกองทัพอากาศสหรัฐในปี 1969 ที่เรียกว่าบันทึก Bolender พร้อมกับเอกสารของรัฐบาลในเวลาต่อมา เปิดเผยว่า การสอบสวนยูเอฟโอ ของรัฐบาลสหรัฐ ที่ไม่เปิดเผยต่อสาธารณะ ยังคงดำเนินต่อไปหลังจากปี 1970 บันทึก Bolender ระบุในตอนแรกว่า "รายงานของวัตถุบินที่ไม่สามารถระบุได้ซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อความมั่นคงของชาติ ... ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของระบบ Blue Book" ซึ่งบ่งชี้ว่าเหตุการณ์ยูเอฟโอที่ร้ายแรงกว่านั้นได้รับการจัดการโดยอยู่ภายนอกการสอบสวน Blue Book สาธารณะแล้ว บันทึกดังกล่าวยังระบุเพิ่มเติมว่า "รายงานของยูเอฟโอที่อาจส่งผลกระทบต่อความมั่นคงของชาติจะยังคงได้รับการจัดการโดยใช้ขั้นตอนมาตรฐานของกองทัพอากาศที่ออกแบบมาเพื่อจุดประสงค์นี้" [หมายเหตุ 3]

ในช่วงปลายทศวรรษ 1960 บทหนึ่งเกี่ยวกับยูเอฟโอในหลักสูตรวิทยาศาสตร์อวกาศที่สถาบันกองทัพอากาศสหรัฐได้พิจารณาอย่างจริงจังถึงแหล่งกำเนิดที่เป็นไปได้จากนอกโลก เมื่อข่าวเกี่ยวกับหลักสูตรดังกล่าวเผยแพร่สู่สาธารณะ ในปี 1970 กองทัพอากาศได้ออกแถลงการณ์ว่าหนังสือดังกล่าวล้าสมัยแล้ว และนักเรียนนายร้อยกลับได้รับแจ้งเกี่ยวกับข้อสรุปเชิงลบของรายงานคอนดอน แทน [106]

รายงานดังกล่าวมีความขัดแย้งกันทั้งก่อนและหลังการเผยแพร่ มีการสังเกตว่ารายงานดังกล่าว "ถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรงจากนักวิทยาศาสตร์จำนวนมาก โดยเฉพาะจาก AIAA ที่มีอำนาจ ... [ซึ่ง] แนะนำให้มีการทำงานทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับยูเอฟโอในระดับปานกลางแต่ต่อเนื่อง" [105]ในการกล่าวสุนทรพจน์ต่อAAAS เจมส์ อี. แมคโดนัลด์กล่าวว่าเขาเชื่อว่าวิทยาศาสตร์ไม่สามารถทำการศึกษาปัญหาได้เพียงพอ และวิพากษ์วิจารณ์รายงานคอนดอนและการศึกษาในช่วงก่อนของกองทัพอากาศสหรัฐว่ามีความบกพร่องทางวิทยาศาสตร์ เขายังตั้งคำถามถึงพื้นฐานของข้อสรุปของคอนดอน[107]และโต้แย้งว่ารายงานเกี่ยวกับยูเอฟโอถูก "หัวเราะเยาะออกจากศาลวิทยาศาสตร์" [108]เจ. อัลเลน ไฮเน็ก นักดาราศาสตร์ที่ทำงานเป็นที่ปรึกษาของกองทัพอากาศสหรัฐตั้งแต่ปี 1948 วิพากษ์วิจารณ์รายงานคณะกรรมการคอนดอนอย่างรุนแรง และต่อมาได้เขียนหนังสือที่ไม่ใช่เชิงเทคนิค 2 เล่มที่ระบุถึงกรณีที่ต้องดำเนินการสืบสวนรายงานเกี่ยวกับยูเอฟโอต่อไป

รัปเพลต์เล่าถึงประสบการณ์ของเขาเกี่ยวกับโครงการบลูบุ๊ค การสืบสวนของกองทัพอากาศสหรัฐฯ ที่เกิดขึ้นก่อนการสืบสวนของคอนดอน[109]

การเปิดเผยเอกสาร FOIA ในปี 2521

ตาม รายงานของ นิวยอร์กไทมส์ ในปี 1979 “บันทึกจากซีไอเอ เอฟบีไอ และหน่วยงานของรัฐบาลกลางอื่นๆ” (“เอกสารประมาณ 900 ฉบับ—เกือบ 900 หน้าของบันทึก รายงาน และจดหมายโต้ตอบ”) ที่ได้รับในปี 1978 ผ่านการร้องขอภายใต้พระราชบัญญัติเสรีภาพในการเข้าถึงข้อมูล ระบุว่า “แม้จะมีการประกาศอย่างเป็นทางการมานานหลายทศวรรษว่ายูเอฟโอเป็นเพียงวัตถุท้องฟ้าที่ระบุผิดเท่านั้น และด้วยเหตุนี้จึงไม่ใช่เรื่องน่าวิตกกังวล ... ปรากฏการณ์ดังกล่าวได้ก่อให้เกิดความกังวลเบื้องหลังอย่างมาก” ในรัฐบาลสหรัฐฯ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เจ้าหน้าที่กังวลเกี่ยวกับ “ประมาณ 10%” ของการพบเห็นยูเอฟโอที่ยังไม่สามารถอธิบายได้ และอาจเป็นเครื่องบินของโซเวียตและเป็นภัยคุกคามต่อความมั่นคงของชาติหรือไม่[110] เจ้าหน้าที่กังวลเกี่ยวกับ “ความเสี่ยงของการแจ้งเตือนที่ผิดพลาด” ของ “การระบุของจริงว่าเป็นผีอย่างผิดๆ” และความตื่นตระหนกหมู่ที่เกิดจากการพบเห็น ในปีพ.ศ. 2490 พลจัตวาจอร์จ เอฟ. ชูลเกน แห่งหน่วยข่าวกรองกองทัพอากาศเตือนว่า "รายงานการพบเห็นครั้งแรกอาจเป็นการพบเห็นโดยบุคคลที่เห็นใจคอมมิวนิสต์ที่คิดจะก่อให้เกิดความตื่นตระหนกและความกลัวต่ออาวุธลับของรัสเซีย" [110]

แถลงการณ์ทำเนียบขาว เดือนพฤศจิกายน 2554

ในเดือนพฤศจิกายน 2554 ทำเนียบขาวได้ออกคำตอบอย่างเป็นทางการต่อคำร้อง 2 ฉบับที่ขอให้รัฐบาลสหรัฐฯ ยอมรับอย่างเป็นทางการว่ามนุษย์ต่างดาวได้มาเยือนดาวดวงนี้ และเปิดเผยการจงใจกักขังไม่ให้รัฐบาลติดต่อกับมนุษย์ต่างดาว ตามคำตอบดังกล่าว:

รัฐบาลสหรัฐฯ ไม่มีหลักฐานใดๆ ที่บ่งชี้ว่ามีสิ่งมีชีวิตอยู่นอกโลกของเรา หรือมีสิ่งมีชีวิตจากนอกโลกติดต่อหรือมีส่วนร่วมกับสมาชิกคนใดของเผ่าพันธุ์มนุษย์...ไม่มีข้อมูลที่น่าเชื่อถือใดๆ ที่บ่งชี้ว่าหลักฐานใดๆ ที่ถูกปกปิดจากสายตาของสาธารณชน...

—  แถลงการณ์จากทำเนียบขาว[111] [112]

นอกจากนี้ คำตอบยังระบุด้วยว่าความพยายามต่างๆ เช่นกล้องโทรทรรศน์อวกาศเคปเลอร์ของ NASA และ ห้องปฏิบัติการวิทยาศาสตร์ดาวอังคารยังคงมองหาสัญญาณของสิ่งมีชีวิต ต่อ ไป คำตอบยังระบุด้วยว่า "มีโอกาสสูงมาก" ที่สิ่งมีชีวิตบนดาวเคราะห์ดวงอื่นอาจมีอยู่ แต่ "โอกาสที่เราจะติดต่อกับดาวเคราะห์ดวงใดดวงหนึ่งได้ โดยเฉพาะดาวเคราะห์อัจฉริยะนั้นน้อยมาก เมื่อพิจารณาจากระยะทางที่เกี่ยวข้อง" [111] [112]

รายงาน ODNI 2021

เมื่อวันที่ 25 มิถุนายน 2021 สำนักงานผู้อำนวยการหน่วยข่าวกรองแห่งชาติได้เผยแพร่รายงานเกี่ยวกับยานบินไร้คนขับ[113]รายงานดังกล่าวพบว่า UAPTF ไม่สามารถระบุวัตถุ 143 ชิ้นที่พบระหว่างปี 2004 ถึง 2021 ได้ รายงานระบุว่า 18 ชิ้นในจำนวนนี้มีรูปแบบการเคลื่อนไหวหรือลักษณะการบินที่ผิดปกติ และยังกล่าวอีกว่าจำเป็นต้องมีการวิเคราะห์เพิ่มเติมเพื่อพิจารณาว่าการพบเห็นเหล่านี้เป็นเทคโนโลยี "ก้าวล้ำ" หรือไม่ รายงานระบุว่า "ขั้นตอนบางส่วนต้องใช้ทรัพยากรจำนวนมากและต้องมีการลงทุนเพิ่มเติม" [114]รายงานไม่ได้เชื่อมโยงการพบเห็นเหล่านี้กับสิ่งมีชีวิตนอกโลก[115] [116]

อุรุกวัย (ประมาณปี 1989)

กองทัพอากาศอุรุกวัยได้ทำการสืบสวนยูเอฟโอมาตั้งแต่ปี 1989 และมีรายงานว่าได้วิเคราะห์กรณีดังกล่าวไปแล้ว 2,100 กรณี ซึ่งพวกเขาถือว่าประมาณ 2% ขาดคำอธิบาย[117]

ยุโรป

ฝรั่งเศส (1977–2008)

ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2550 หน่วยงานอวกาศฝรั่งเศสCNESได้เผยแพร่เอกสารเก็บถาวรการพบเห็นยูเอฟโอและปรากฏการณ์อื่นๆ ทางออนไลน์[118]

การศึกษาวิจัยของฝรั่งเศสรวมถึง GEPAN/SEPRA/ GEIPANใน CNES (หน่วยงานอวกาศของฝรั่งเศส) ซึ่งเป็นการสืบสวนที่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลที่ยาวนานที่สุด ประมาณ 22% จาก 6,000 กรณีที่ศึกษายังคงไม่มีคำอธิบาย[119]ความคิดเห็นอย่างเป็นทางการของ GEPAN/SEPRA/GEIPAN เป็นกลาง โดยระบุใน หน้า คำถามที่พบบ่อยว่าภารกิจของพวกเขาคือการค้นหาข้อเท็จจริงสำหรับชุมชนวิทยาศาสตร์ ไม่ใช่การแสดงความคิดเห็น พวกเขาเสริมว่าพวกเขาไม่สามารถพิสูจน์หรือหักล้างสมมติฐานนอกโลก (Extraterrestrial Hypothesis หรือ ETH) ได้ แต่จุดยืนที่ชัดเจนของคณะกรรมการกำกับดูแลคือพวกเขาไม่สามารถละทิ้งความเป็นไปได้ที่เศษเสี้ยวหนึ่งของ 22% ของกรณีที่อธิบายไม่ได้ซึ่งแปลกประหลาดมากอาจเกิดจากอารยธรรมที่อยู่ห่างไกลและก้าวหน้า[120]

ความลำเอียงดังกล่าวอาจเกิดจากการใช้คำว่า "PAN" (ภาษาฝรั่งเศส) หรือ "UAP" (ภาษาอังกฤษเทียบเท่า) แทน " ปรากฏการณ์ อวกาศ ที่ไม่สามารถระบุได้ " (ในขณะที่ "UAP" มักใช้โดยองค์กรในอังกฤษซึ่งหมายถึง " ปรากฏการณ์ ทางอากาศ ที่ไม่สามารถระบุได้ " ซึ่งเป็นคำที่เป็นกลางมากกว่า) นอกจากนี้ หัวหน้าการศึกษาทั้งสามคนได้ให้บันทึกว่ายูเอฟโอเป็นเครื่องบินจริงที่เราไม่สามารถรู้ได้ หรือคำอธิบายที่ดีที่สุดสำหรับกรณีที่อธิบายได้ยากที่สุดคือคำอธิบายจากนอกโลก[121] [122] [123]ในปี 2550 รายงานของ CNES ระบุว่า ในเวลานั้น 28% ของการพบเห็นยังคงไม่สามารถระบุได้[124]

ในปี 2008 มิเชล เชลเลอร์ ประธานสมาคม Aéronautique et Astronautique de France (3AF) ได้จัดตั้งคณะกรรมาธิการซิกม่าขึ้น โดยมีจุดประสงค์เพื่อสืบสวนปรากฏการณ์ยูเอฟโอทั่วโลก[125]รายงานความคืบหน้าที่เผยแพร่ในเดือนพฤษภาคม 2010 ระบุว่าสมมติฐานหลักที่เสนอโดยรายงานของ COMETAนั้นมีความน่าเชื่อถืออย่างยิ่ง[126]ในเดือนธันวาคม 2012 รายงานขั้นสุดท้ายของคณะกรรมาธิการซิกม่าได้ถูกส่งถึงเชลเลอร์ หลังจากส่งรายงานขั้นสุดท้ายแล้ว คณะกรรมาธิการซิกม่า 2 จะถูกจัดตั้งขึ้นโดยมีคำสั่งให้ดำเนินการสืบสวนทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับปรากฏการณ์ยูเอฟโอต่อไป[127] [128]

อิตาลี (1933–2005)

การพบเห็นยูเอฟโอที่ถูกกล่าวหาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ นับตั้งแต่สงครามสิ้นสุดลง โดยมีจุดสูงสุดในปี 1978 และ 2005 จำนวนการพบเห็นทั้งหมดนับตั้งแต่ปี 1947 อยู่ที่ 18,500 ครั้ง โดย 90% ของจำนวนนี้ระบุตัวตนได้[129]

สหราชอาณาจักร (1951–2009)

คณะทำงานจานบินของสหราชอาณาจักรเผยแพร่รายงานฉบับสุดท้ายในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2494 ซึ่งยังคงเป็นความลับมานานกว่าห้าสิบปี คณะทำงานสรุปว่าการพบเห็นยูเอฟโอทั้งหมดอาจอธิบายได้ว่าเป็นการระบุวัตถุหรือปรากฏการณ์ทั่วไปผิดพลาด ภาพลวงตา การรับรู้/ความผิดปกติทางจิตวิทยาผิดพลาด หรือการหลอกลวง รายงานระบุว่า "ดังนั้น เราจึงขอแนะนำอย่างยิ่งว่าไม่ควรดำเนินการสืบสวนปรากฏการณ์ทางอากาศลึกลับที่รายงานเพิ่มเติมอีก เว้นแต่และจนกว่าจะมีหลักฐานสำคัญบางอย่าง" [130]

กระทรวงกลาโหมได้เผยแพร่แฟ้มข้อมูลแปดชุดเกี่ยวกับการพบเห็นยูเอฟโอ ตั้งแต่ปี 1978 ถึง 1987 ให้แก่หอจดหมายเหตุแห่งชาติ เป็นครั้งแรกเมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 2008 [131]แม้ว่าจะถูกปกปิดจากสาธารณชนมาหลายปี แต่แฟ้มข้อมูลส่วนใหญ่มีระดับการจำแนกต่ำ และไม่มีแฟ้มใดได้รับการจัดระดับว่าเป็นความลับสุดยอด มีการกำหนดเผยแพร่แฟ้มข้อมูล 200 แฟ้มภายในปี 2012 แฟ้มข้อมูลเหล่านี้เป็นจดหมายโต้ตอบจากสาธารณชนที่ส่งถึงรัฐบาลอังกฤษและเจ้าหน้าที่ เช่น กระทรวงกลาโหมและมาร์กาเร็ต แทตเชอร์กระทรวงกลาโหมเผยแพร่แฟ้มข้อมูลภายใต้พระราชบัญญัติเสรีภาพในการเข้าถึงข้อมูลเนื่องจากมีการร้องขอจากนักวิจัย[132]แฟ้มข้อมูลเหล่านี้รวมถึงแต่ไม่จำกัดเพียง ยูเอฟโอเหนือสะพานลิเวอร์พูลและ วอเตอร์ลู ในลอนดอน[133]

เมื่อวันที่ 20 ตุลาคม 2551 มีการเปิดเผยเอกสารเกี่ยวกับยูเอฟโอเพิ่มเติม โดยเอกสารหนึ่งที่เปิดเผยระบุว่าในปี 2534 เครื่องบินโดยสารของสายการบินอลิตาเลียกำลังบินเข้าใกล้สนามบินฮีทโธรว์ของลอนดอนเมื่อนักบินเห็นสิ่งที่เรียกว่า " ขีปนาวุธร่อน " บินเข้ามาใกล้ห้องนักบินมาก นักบินเชื่อว่าการชนกันจะเกิดขึ้นในไม่ช้า เดวิด คลาร์ก ผู้เชี่ยวชาญด้านยูเอฟโอกล่าวว่านี่เป็นหนึ่งในกรณีที่น่าเชื่อถือที่สุดสำหรับยูเอฟโอที่เขาเคยพบมา[134]

กระทรวงกลาโหมได้ดำเนินการศึกษาวิจัยยูเอฟโอแบบลับระหว่างปี 1996 ถึง 2000 โดยใช้ชื่อรหัสว่า Project Condign รายงานที่ได้ชื่อว่า "ปรากฏการณ์ทางอากาศที่ไม่สามารถระบุได้ในภูมิภาคป้องกันของสหราชอาณาจักร" ได้รับการเปิดเผยต่อสาธารณะในปี 2006 แต่ตัวตนและเอกสารรับรองของผู้ที่ก่อตั้ง Project Condign ยังคงเป็นความลับ รายงานดังกล่าวได้ยืนยันการค้นพบก่อนหน้านี้ว่าสาเหตุหลักของการพบเห็นยูเอฟโอคือการระบุวัตถุที่มนุษย์สร้างขึ้นและจากธรรมชาติผิดพลาด รายงานระบุว่า "ไม่มีการรายงานหรือส่งมอบสิ่งประดิษฐ์ที่มีต้นกำเนิดที่ไม่ทราบหรืออธิบายไม่ได้ให้กับทางการของสหราชอาณาจักร แม้จะมีรายงานปรากฏการณ์ทางอากาศที่ไม่สามารถระบุได้หลายพันฉบับก็ตาม ไม่มีSIGINT , ELINTหรือการวัดรังสี และมีวิดีโอที่มีประโยชน์เพียงเล็กน้อยหรือIMINT " [135]

รายงานสรุปว่า “ไม่มีหลักฐานใดๆ ที่บ่งชี้ว่า UAP ที่พบใน UKADR [ภูมิภาคป้องกันภัยทางอากาศของสหราชอาณาจักร] เป็นการบุกรุกโดยวัตถุทางอากาศที่มีต้นกำเนิดจากสติปัญญา (จากนอกโลกหรือจากต่างประเทศ) หรือว่ามีเจตนาเป็นศัตรู” ข้อสรุปของรายงานที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึงคือ ปรากฏการณ์พลาสมาอุตุนิยมวิทยาที่คล้ายกับสายฟ้าลูกกลมเป็นสาเหตุของ “ส่วนใหญ่ ถ้าไม่ใช่ทั้งหมด” ของการพบเห็นที่อธิบายไม่ได้ โดยเฉพาะรายงานเกี่ยวกับUFO รูปสามเหลี่ยมสีดำ[135]

เมื่อวันที่ 1 ธันวาคม 2552 กระทรวงกลาโหมได้ปิดหน่วยสืบสวนยูเอฟโออย่างเงียบๆ กระทรวงกลาโหมได้ระงับสายด่วนและที่อยู่อีเมลของหน่วยดังกล่าวในวันนั้น กระทรวงกลาโหมกล่าวว่าการได้รับและสืบสวนการพบเห็นในข่าวประชาสัมพันธ์นั้นไม่มีประโยชน์อะไร โดยระบุว่า "ในรอบกว่า 50 ปีที่ผ่านมา ไม่มีรายงานเกี่ยวกับยูเอฟโอใดที่เปิดเผยหลักฐานใดๆ ของภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้นต่อสหราชอาณาจักร กระทรวงกลาโหมไม่มีศักยภาพเฉพาะเจาะจงในการระบุลักษณะของการพบเห็นดังกล่าว การสืบสวนดังกล่าวไม่มีประโยชน์ต่อกระทรวงกลาโหม และจะเป็นการใช้ทรัพยากรของกระทรวงกลาโหมโดยไม่เหมาะสม นอกจากนี้ การตอบสนองต่อการรายงานการพบเห็นยูเอฟโอยังทำให้ทรัพยากรของกระทรวงกลาโหมเบี่ยงเบนไปจากภารกิจที่เกี่ยวข้องกับกระทรวงกลาโหมอีกด้วย" The Guardianรายงานว่ากระทรวงกลาโหมอ้างว่าการปิดหน่วยดังกล่าวจะช่วยให้กระทรวงประหยัดเงินได้ประมาณ 50,000 ปอนด์ต่อปี กระทรวงกลาโหมกล่าวว่าจะเปิดเผยไฟล์เกี่ยวกับยูเอฟโอต่อสาธารณชนผ่านทางหอจดหมายเหตุแห่งชาติต่อไป[136]

รายงานเกี่ยวกับยูเอฟโอ คำถามของรัฐสภา และจดหมายจากประชาชนทั่วไปถูกเผยแพร่ไปยังหอจดหมายเหตุแห่งชาติของสหราชอาณาจักรเมื่อวันที่ 5 สิงหาคม 2553 "ในจดหมายฉบับหนึ่งที่รวมอยู่ในแฟ้ม มีชายคนหนึ่งกล่าวหาว่าเชอร์ชิลล์สั่งปิดบังการเผชิญหน้ายูเอฟโอในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่เกี่ยวข้องกับกองทัพอากาศอังกฤษ" [ 137] [131]

รายงานการพบเห็นยูเอฟโอยังคงมีอยู่อย่างต่อเนื่อง ตามรายงานของThe Independentมีรายงานการพบเห็นยูเอฟโอ 957 ครั้งทั่วสหราชอาณาจักรระหว่างเดือนมกราคม 2021 ถึงเดือนพฤษภาคม 2023 โดยแมนเชสเตอร์ลอนดอนลิเวอร์พูลและกลาสโกว์เป็นจุดที่มีผู้ พบเห็นมากที่สุด [138]

การศึกษา

นักวิจารณ์โต้แย้งว่าหลักฐานเกี่ยวกับยูเอฟโอทั้งหมดเป็นเพียงการเล่าต่อๆ กันมา[139]และสามารถอธิบายได้ว่าเป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่ธรรมดา ผู้สนับสนุนการวิจัยยูเอฟโอโต้แย้งว่าความรู้เกี่ยวกับข้อมูลการสังเกตนอกเหนือจากที่รายงานในสื่อยอดนิยมนั้นมีจำกัดในชุมชนวิทยาศาสตร์และจำเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติม[140] [141] การศึกษาวิจัยได้พิสูจน์แล้วว่าการสังเกตยูเอฟโอส่วนใหญ่เป็นการระบุวัตถุทั่วไปหรือปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่ ไม่ถูกต้อง ซึ่งส่วนใหญ่มักเป็นเครื่องบิน บอลลูนรวมถึงโคมลอยดาวเทียม และวัตถุท้องฟ้า เช่นอุกกาบาตดาวฤกษ์ที่สว่าง และดาวเคราะห์ ส่วนน้อยเป็นเรื่องหลอกลวง[หมายเหตุ 4]

การพบเห็นที่รายงานไม่ถึง 10% ยังคงไม่สามารถอธิบายได้หลังจากการตรวจสอบอย่างเหมาะสม ดังนั้นจึงสามารถจัดประเภทได้ว่าไม่สามารถระบุได้อย่างแท้จริง ตามที่สตีเวน โนเวลลาผู้สนับสนุนสมมติฐานนอกโลก (ETH) แนะนำว่ารายงานที่อธิบายไม่ได้เหล่านี้เกี่ยวข้องกับยานอวกาศของมนุษย์ต่างดาว อย่างไรก็ตาม ไม่สามารถตัด สมมติฐานว่างออกไปได้ รายงานเหล่านี้เป็นเพียงปรากฏการณ์ธรรมดาอื่นๆ ที่ไม่สามารถระบุได้เนื่องจากขาดข้อมูลที่สมบูรณ์หรือเนื่องจากรายงานมีอคติที่จำเป็น โนเวลลากล่าวว่าแทนที่จะยอมรับสมมติฐานว่าง ผู้ที่ชื่นชอบยูเอฟโอมักจะหาข้ออ้างพิเศษด้วยการเสนอคำอธิบายที่แปลกประหลาดและไม่ได้รับการทดสอบสำหรับความถูกต้องของ ETH ซึ่งขัดต่อ หลักคิดของอ็ อกแคม[142]

วิทยาศาสตร์

ในอดีต วิทยาเกี่ยวกับยูเอฟโอไม่ถือเป็นสิ่งที่น่าเชื่อถือในกระแสหลักของวิทยาศาสตร์[143]ชุมชนวิทยาศาสตร์โดยทั่วไปถือว่าการพบเห็นยูเอฟโอไม่สมควรได้รับการสืบสวนอย่างจริงจัง ยกเว้นในฐานะสิ่งประดิษฐ์ทางวัฒนธรรม[144] [108] [105] [145] [146] [147] [148]

Allen Hynek (ซ้าย) และJacques Vallée

การศึกษาเกี่ยวกับยูเอฟโอแทบจะไม่เคยปรากฏในเอกสารทางวิทยาศาสตร์กระแสหลัก เมื่อถูกถาม นักวิทยาศาสตร์และองค์กรทางวิทยาศาสตร์บางแห่งได้ชี้ให้เห็นถึงการสิ้นสุดของการศึกษาอย่างเป็นทางการของรัฐบาลในสหรัฐอเมริกาในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2512 หลังจากที่นักวิทยาศาสตร์ของรัฐบาลเอ็ดเวิร์ด คอนดอน ได้ออกแถลงการณ์ ว่าการศึกษาเกี่ยวกับยูเอฟโอเพิ่มเติมนั้นไม่สามารถพิสูจน์ได้ด้วยเหตุผลด้านความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์[105] [149]

อย่างไรก็ตาม ในวันที่ 14 กันยายน 2023 NASA รายงานการแต่งตั้ง ผู้อำนวยการฝ่ายวิจัย UAP ของ NASAเป็นครั้งแรก(เดิมเรียกว่า UFO) ซึ่งระบุชื่อว่าMark McInerneyเพื่อศึกษาเหตุการณ์ดังกล่าวอย่างเป็นวิทยาศาสตร์และโปร่งใส[150]

สถานะเป็นวิทยาศาสตร์เทียม

แม้ว่าการสืบสวนจะได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลและหน่วยงานเอกชน แต่การศึกษาเกี่ยวกับยูเอฟโอไม่ได้รับการยอมรับจากสถาบันการศึกษาให้เป็นสาขาวิทยาศาสตร์ แต่โดยทั่วไปแล้ว ผู้ที่ไม่เชื่อและนักการศึกษาด้านวิทยาศาสตร์จะถือว่าเป็นวิทยาศาสตร์เทียม [ 151 ] โดยมักจะรวมอยู่ในรายการหัวข้อที่กำหนดให้เป็นวิทยาศาสตร์เทียม ไม่ว่าจะเป็น วิทยาศาสตร์เทียมบางส่วน[152]หรือทั้งหมด[ 153] [154] [155] [156] [157] [ 158] [159] [160] วิทยาศาสตร์เทียมเป็นคำที่ใช้จัดประเภทข้อโต้แย้งที่อ้างว่าเป็นตัวอย่างของวิธีการและหลักการทางวิทยาศาสตร์ แต่ไม่ได้ยึดตามวิธีการทางวิทยาศาสตร์ ที่เหมาะสม ขาดหลักฐานสนับสนุน ความน่าเชื่อถือ ความสามารถในการพิสูจน์ได้หรือขาดสถานะทางวิทยาศาสตร์[161]

นักเขียนบางคนได้ระบุปัจจัยทางสังคมที่ส่งผลต่อสถานะของยูเอฟโอว่าเป็นวิทยาศาสตร์เทียม[162] [163] [164]โดยมีการศึกษาวิจัยหนึ่งที่ระบุว่า "ข้อสงสัยทางวิทยาศาสตร์ใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับวัตถุบินที่ไม่สามารถระบุชนิดได้และมนุษย์ต่างดาวนั้นไม่ได้เกิดจากความไม่รู้ของนักยูเอฟโอเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์เป็นหลัก แต่เป็นผลจากแนวทางการวิจัยที่เกี่ยวข้องและความสัมพันธ์ระหว่างยูเอฟโอ วิทยาศาสตร์ และหน่วยงานสืบสวนของรัฐบาล" [163]การศึกษาวิจัยหนึ่งชี้ให้เห็นว่า "มาตรฐานพื้นฐานของการสื่อสารทางวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับสมมติฐานของปัญญาประดิษฐ์ (ETI) สำหรับยูเอฟโอนั้นขัดขวางความเข้าใจของสาธารณชนเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ ขัดขวางการสอบสวนทางวิชาการในสาขาวิทยาศาสตร์กายภาพและสังคมศาสตร์ และบั่นทอนความคิดริเริ่มด้านนโยบายอวกาศที่ก้าวหน้า" [165]

Jacques Valléeนักวิทยาศาสตร์และนักวิทยาการยูเอฟโอ อ้างว่ามีข้อบกพร่องในงานวิจัยเกี่ยวกับยูเอฟโอส่วนใหญ่ รวมถึงการศึกษาของรัฐบาล เขาวิพากษ์วิจารณ์ตำนานและลัทธิบูชาที่มักเกี่ยวข้องกับการพบเห็นยูเอฟโอ แต่ถึงแม้จะมีความท้าทาย Vallée ก็ยังโต้แย้งว่านักวิทยาศาสตร์มืออาชีพหลายร้อยคน ซึ่งทั้งเขาและไฮเน็กเรียกว่า "กลุ่มที่มองไม่เห็น" ยังคงศึกษาเกี่ยวกับยูเอฟโออย่างเงียบๆ ในเวลาว่างของพวกเขาเอง[140]

การศึกษา

ยูเอฟโอได้กลายมาเป็นหัวข้อที่แพร่หลายในวัฒนธรรมสมัยใหม่[140]และปรากฏการณ์ทางสังคมได้กลายมาเป็นหัวข้อการวิจัยทางวิชาการด้านสังคมวิทยาและจิตวิทยา[143]

ในปี 2021 นักดาราศาสตร์Avi Loebได้เปิดตัวโครงการ Galileo [166]ซึ่งตั้งใจที่จะรวบรวมและรายงานหลักฐานทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับมนุษย์ต่างดาวหรือเทคโนโลยีจากนอกโลกบนหรือใกล้โลกผ่านการสังเกตด้วยกล้องโทรทรรศน์[167] [168] [169] [170]

ในประเทศเยอรมนีมหาวิทยาลัย Würzburgกำลังพัฒนาเซ็นเซอร์อัจฉริยะที่สามารถช่วยตรวจจับและวิเคราะห์วัตถุในอากาศ โดยหวังว่าจะนำเทคโนโลยีดังกล่าวไปใช้กับ UAP ได้[171] [172] [173] [174]

ผลสำรวจ ของ Gallupในปี 2021 พบว่าความเชื่อในหมู่ชาวอเมริกันว่ายูเอฟโอบางลำเป็นยานอวกาศนอกโลกเพิ่มขึ้นระหว่างปี 2019 ถึง 2021 จาก 33% เป็น 41% Gallup อ้างถึงการรายงานข่าวกระแสหลักที่เพิ่มขึ้นและการตรวจสอบจากหน่วยงานของรัฐเป็นปัจจัยในการเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อยูเอฟโอ[175]

ในปี 2022 NASA ได้ประกาศการศึกษาวิจัยเป็นเวลา 9 เดือนซึ่งจะเริ่มในช่วงฤดูใบไม้ร่วง เพื่อช่วยสร้างแผนงานสำหรับการสืบสวน UAP หรือสำหรับการสำรวจข้อมูลที่เปิดเผยต่อสาธารณะซึ่งอาจใช้สำหรับการวิจัยดังกล่าว[176] [177] [178]

ในปี 2023 บริษัท RAND ได้เผยแพร่ผลการศึกษาที่ตรวจสอบรายงานสาธารณะ 101,151 รายงานเกี่ยวกับการพบเห็น UAP ในสหรัฐอเมริกาตั้งแต่ปี 1998 ถึงปี 2022 [179]โมเดลที่ใช้ในการวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่ารายงานการพบเห็น UAP มีโอกาสเกิดขึ้นน้อยกว่าภายในระยะ 30 กม. จากสถานีตรวจอากาศ 60 กม. จากสนามบินพลเรือน และในพื้นที่ที่มีประชากรหนาแน่นกว่า ในขณะที่พื้นที่ชนบทมีแนวโน้มที่จะมีรายงาน UAP สูงกว่า การค้นพบที่สอดคล้องและมีความสำคัญทางสถิติมากที่สุดคือ รายงานการพบเห็น UAP มีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นภายในระยะ 30 กม. จากพื้นที่ปฏิบัติการทางทหาร ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ฝึกทหารเป็นประจำ

การแบ่งประเภทแผงสเตอร์ร็อค

นอกเหนือจากการเห็นภาพโดยไม่เป็นทางการแล้ว บางครั้งรายงานยังรวมถึงการอ้างถึงหลักฐานประเภทอื่นด้วย รวมถึงกรณีที่ศึกษาโดยกองทหารและหน่วยงานรัฐบาลต่างๆ ของประเทศต่างๆ (เช่น Project Blue Book, คณะกรรมการ Condon, GEPAN/SEPRA ของฝรั่งเศส และการศึกษาของกองทัพอากาศอุรุกวัยในปัจจุบัน)

การตรวจสอบทางวิทยาศาสตร์อย่างครอบคลุมของกรณีที่มีหลักฐานทางกายภาพได้ดำเนินการโดยคณะ Sturrock ในปี 1998 โดยมีตัวอย่างเฉพาะเจาะจงจากหมวดหมู่ต่างๆ มากมายดังต่อไปนี้

  • การติดต่อและติดตามด้วยเรดาร์ บางครั้งมาจากหลายไซต์ ซึ่งรวมถึงเจ้าหน้าที่ทหารและผู้ควบคุมหอควบคุม การเห็นพร้อมกัน และการสกัดกั้นเครื่องบิน ตัวอย่างหนึ่งคือ การ พบเห็น สามเหลี่ยมสีดำขนาดใหญ่ที่บินต่ำเงียบๆ เป็นจำนวนมาก ในปี 1989 และ 1990 เหนือน่านฟ้าเบลเยียม ซึ่งติดตามโดยเรดาร์ ของนาโตและเครื่องสกัดกั้นเครื่องบินไอพ่น และถูกสอบสวนโดยกองทหารเบลเยียม (รวมถึงหลักฐานทางภาพถ่าย) อีกหนึ่งกรณีที่มีชื่อเสียงในปี 1986 คือเหตุการณ์เที่ยวบิน 1628 ของสายการบินเจแปนแอร์ไลน์เหนือน่านฟ้าอะแลสกาซึ่งสำนักงานบริหารการบินแห่งสหรัฐอเมริกา (FAA) เป็นผู้สอบสวน
  • หลักฐานทางภาพถ่าย รวมถึงภาพนิ่ง ภาพยนตร์ และวิดีโอ
  • การอ้างถึงร่องรอยทางกายภาพของยูเอฟโอที่ลงจอด รวมถึงรอยประทับบนพื้นดิน ดินที่ถูกเผาหรือแห้ง ใบไม้ที่ถูกเผาและแตกหัก ความผิดปกติของสนามแม่เหล็ก[ ระบุ ]ระดับกัมมันตภาพรังสีที่เพิ่มขึ้น และร่องรอยของโลหะ (ดูตัวอย่างเช่น เหตุการณ์ยูเอฟโอที่ความสูง 611 หรือการเผชิญหน้ากรณีหนังสือโครงการ Blue Book ของกองทัพอากาศสหรัฐฯ ที่เมืองโซโครโร รัฐนิวเม็กซิโก ในปี 1964 โดยลอนนี่ซาโมรา ) ตัวอย่างที่รู้จักกันดีในเดือนธันวาคม 1980 คือ เหตุการณ์ที่ป่า Rendlesham ของกองทัพอากาศสหรัฐฯ ในอังกฤษ อีกเหตุการณ์เกิดขึ้นในเดือนมกราคม 1981 ในทรานส์-อ็อง-โพรวองซ์ และได้รับการสืบสวนโดย GEPAN ซึ่งเป็นหน่วยงานสืบสวนยูเอฟโออย่างเป็นทางการของรัฐบาลฝรั่งเศสในขณะนั้น เอ็ดเวิร์ด เจ. รัปเปลต์ หัวหน้าโครงการ Blue Book บรรยายกรณีคลาสสิกในปี 1952 ของ CE2 ซึ่งเกี่ยวข้องกับบริเวณรากหญ้าที่ถูกไฟไหม้
  • ผลทางสรีรวิทยาต่อคนและสัตว์ รวมทั้งอัมพาตชั่วคราว ผิวหนังไหม้และผื่นกระจกตาไหม้ และอาการที่คล้ายกับพิษจากรังสีเช่นเหตุการณ์ Cash-Landrumในปี 1980
  • คดีการทำร้าย สัตว์หรือวัวซึ่งบางคนรู้สึกว่าเป็นส่วนหนึ่งของปรากฏการณ์ยูเอฟโอด้วย
  • ผลทางชีวภาพต่อพืช เช่น การเจริญเติบโตที่เพิ่มขึ้นหรือลดลง ผลของเมล็ดงอก และการแตกของข้อลำต้น (โดยปกติเกี่ยวข้องกับร่องรอยทางกายภาพหรือวงกลมในพืชผล )
  • ผลกระทบ ของการรบกวนทางแม่เหล็กไฟฟ้า (EM) คดีทางทหารที่มีชื่อเสียงในปี 1976ที่กรุงเตหะรานซึ่งบันทึกไว้ในเอกสารลับของ CIA และ DIA เกี่ยวข้องกับการสูญเสียการสื่อสารในเครื่องบินหลายลำและระบบอาวุธขัดข้องในเครื่องบิน ขับไล่สกัดกั้น แบบ F-4 Phantom IIขณะที่กำลังจะยิงขีปนาวุธใส่ยูเอฟโอลำหนึ่ง[180]
  • การตรวจจับรังสีระยะไกลที่ชัดเจน มีการระบุบางส่วนในเอกสารของ FBI และ CIA ว่าเกิดขึ้นเหนือโรงงานนิวเคลียร์ของรัฐบาลที่ห้องปฏิบัติการแห่งชาติ Los Alamosและห้องปฏิบัติการแห่งชาติ Oak Ridgeในปี พ.ศ. 2493 ซึ่งมีรายงานโดย Edward J. Ruppelt ผู้อำนวยการ Project Blue Book ในหนังสือของเขาด้วย
  • สิ่งประดิษฐ์ที่อ้างว่าเป็นยูเอฟโอ เช่นเศษแมกนีเซียมที่วิเคราะห์โดยรัฐบาลบราซิลและในรายงานคอนดอนและโดยคนอื่นๆ เหตุการณ์ลอนนี่ ซาโมราในปี 1964 ยังทิ้งร่องรอยของโลหะไว้ด้วย ซึ่งวิเคราะห์โดย NASA [181] [182]ตัวอย่างล่าสุดเกี่ยวข้องกับวัตถุรูปหยดน้ำที่บ็อบ ไวท์พบและนำไปแสดงในรายการโทรทัศน์เรื่องUFO Hunters [183] ​​แต่ต่อมาพบว่าเป็นเศษโลหะที่สะสมจากเครื่องบด[184]
  • ขนนางฟ้าและหญ้านางฟ้าอาจอธิบายได้ในบางกรณีว่าเป็นรังของแมงมุมบอลลูนหรือแกลบ[ 185]

ความคลางแคลงใจทางวิทยาศาสตร์

กลุ่มที่ไม่เชื่อในวิทยาศาสตร์ซึ่งได้เสนอการวิเคราะห์เชิงวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับการอ้างเรื่องยูเอฟโอมาหลายปีแล้วคือคณะกรรมการสอบสวนเชิงวิพากษ์วิจารณ์ (CSI) ตัวอย่างหนึ่งคือการตอบสนองต่อความเชื่อในท้องถิ่นที่ว่า "สิ่งมีชีวิตนอกโลก" ในยูเอฟโอเป็นสาเหตุของวงกลมพืชผลที่ปรากฏในอินโดนีเซีย ซึ่งรัฐบาลและสถาบันการบินและอวกาศแห่งชาติ (LAPAN) อธิบายว่าเป็น "สิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น" โทมัส จามาลุดดิน ศาสตราจารย์วิจัยด้านดาราศาสตร์และฟิสิกส์ดาราศาสตร์ที่ LAPAN กล่าวว่า "เราได้ตกลงกันว่า 'สิ่งนี้' ไม่สามารถพิสูจน์ได้ทางวิทยาศาสตร์ นักวิทยาศาสตร์ได้จัดให้ยูเอฟโออยู่ในประเภทของวิทยาศาสตร์เทียม " [186]

หน่วยงานภาครัฐ

ภาพวาดยูเอฟโอ ไม่ทราบความแท้จริง ไม่ทราบที่มาและวันที่ เป็นหนึ่งในไฟล์หลายร้อยไฟล์ที่เกิดจากคำสั่งของประธานาธิบดีบิล คลินตัน แห่งสหรัฐอเมริกา ในปี 1995 ให้ซีไอเอยกเลิกการจัดระดับความลับเอกสารทั้งหมดที่มี "คุณค่าทางประวัติศาสตร์" ซึ่งมีอายุอย่างน้อย 25 ปี

ยูเอฟโอเป็นหัวข้อการสืบสวนโดยรัฐบาลต่างๆ ซึ่งได้ให้เอกสารที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ไว้มากมาย การสืบสวนที่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลที่เกี่ยวข้องมากที่สุดหลายกรณีสิ้นสุดลงหลังจากที่หน่วยงานต่างๆ สรุปว่าการสืบสวนต่อไปไม่มีประโยชน์ใดๆ[187] [188]ข้อสรุปเชิงลบแบบเดียวกันนี้ยังพบในการศึกษาวิจัยที่ถูกจัดเป็นความลับอย่างเข้มงวดเป็นเวลาหลายปี เช่นคณะทำงานจานบิน ของสหราชอาณาจักร โครงการCondignคณะทำงานโรเบิร์ตสันที่ได้รับการสนับสนุนจากซีไอเอของสหรัฐฯ การสืบสวนของกองทัพสหรัฐฯ เกี่ยวกับลูกไฟสีเขียวตั้งแต่ปี 1948 ถึง 1951 และการศึกษาวิจัยของสถาบัน Battelle Memorial สำหรับกองทัพอากาศสหรัฐฯ ตั้งแต่ปี 1952 ถึง 1955 (รายงานพิเศษโครงการ Blue Book ฉบับที่ 14)

รายงานของรัฐบาลบางฉบับได้ยอมรับถึงความเป็นไปได้ที่ยูเอฟโอจะมีอยู่จริง แต่ไม่ได้เสนอว่ายูเอฟโอมีต้นกำเนิดมาจากนอกโลกแต่อย่างใด แม้ว่าจะไม่ได้ปฏิเสธความเป็นไปได้ทั้งหมดก็ตาม ตัวอย่างเช่น การสืบสวนของกองทัพเบลเยียมเกี่ยวกับสามเหลี่ยมขนาดใหญ่เหนือน่านฟ้าในปี 1989–1991 และ ข้อสรุปการศึกษาของ กองทัพอากาศอุรุก วัยในปี 2009 (ดูด้านล่าง)

การเรียกร้องโดยบุคลากรทางทหาร รัฐบาล และการบิน

ในปี 2550 อดีต ผู้ ว่าการรัฐแอริโซนา ฟิฟ์ ไซมิงตันอ้างว่าเขาเห็น "ยานอวกาศขนาดใหญ่รูปร่างคล้ายสามเหลี่ยมปากแม่น้ำล่องลอยเหนือเทือกเขาสควอว์พีคในฟินิกซ์ รัฐแอริโซนาอย่างเงียบๆ" ในปี 2540 [189] เอ็ดการ์ มิต เชลล์ นักบินอวกาศของยานอพอลโล 14 อ้างว่าเขารู้จักพนักงานระดับสูงของรัฐบาลที่เคย "เผชิญเหตุการณ์ใกล้ชิด" และด้วยเหตุนี้ เขาจึงไม่สงสัยเลยว่ามนุษย์ต่างดาวเคยมาเยือนโลก[190]

ในเดือนพฤษภาคม 2019 The New York Timesรายงานว่าเครื่องบินขับไล่ของกองทัพเรือสหรัฐฯ มีเครื่องมือวัดและติดตามข้อมูลที่ไม่สามารถระบุได้หลายกรณีในขณะที่ทำการฝึกซ้อมนอกชายฝั่งตะวันออกของสหรัฐอเมริกาตั้งแต่ฤดูร้อนปี 2014 ถึงเดือนมีนาคม 2015 The New York Timesเผยแพร่ภาพวิดีโอเครื่องมือในห้องนักบินที่ดูเหมือนจะแสดงวัตถุที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงใกล้ผิวน้ำในขณะที่ดูเหมือนจะหมุน และวัตถุที่ดูเหมือนว่าจะเร่งความเร็ว ลดความเร็ว และควบคุมได้สูง ในเหตุการณ์แยกกันสองครั้ง นักบินรายงานว่าเครื่องมือในห้องนักบินของเขาล็อกและติดตามวัตถุได้ แต่เขาไม่สามารถมองเห็นวัตถุเหล่านั้นผ่านกล้องบนหมวกได้ ในการเผชิญหน้าอีกครั้ง เครื่องมือบินได้บันทึกภาพซึ่งอธิบายว่าเป็นทรงกลมที่หุ้มลูกบาศก์ระหว่างเครื่องบินสองลำในขณะที่บินห่างกันประมาณ 100 ฟุต[191]กระทรวง กลาโหมสหรัฐฯ เผยแพร่คลิปวิดีโอดังกล่าวอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 27 เมษายน 2020 [192]กองทัพเรือสหรัฐฯกล่าวว่า "มีรายงานหลายฉบับที่ระบุว่ามีเครื่องบินที่ไม่ได้รับอนุญาตและ/หรือไม่สามารถระบุตัวตนได้เข้าไปในพื้นที่ควบคุมของกองทหารและน่านฟ้าที่กำหนดในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา" [193]

ในเดือนมีนาคม 2021 สื่อข่าวได้ประกาศว่าจะรวบรวมรายงานที่ครอบคลุมเกี่ยวกับเหตุการณ์ยูเอฟโอที่สหรัฐอเมริกาสะสมไว้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา[194]

เมื่อวันที่ 12 เมษายน 2021 กระทรวงกลาโหมสหรัฐฯ ยืนยันความถูกต้องของภาพถ่ายและวิดีโอที่รวบรวมโดยหน่วยปฏิบัติการปรากฏการณ์ทางอากาศไม่ปรากฏชื่อ (UAPTF) ซึ่งอ้างว่าเป็น "วัตถุทรงปิรามิด" ลอยอยู่เหนือเรือUSS Russellในปี 2019 นอกชายฝั่งแคลิฟอร์เนียโดยโฆษกหญิง ซูซาน กัฟ กล่าวว่า "ฉันยืนยันได้ว่าภาพถ่ายและวิดีโอที่อ้างถึงนั้นถ่ายโดยบุคลากรของกองทัพเรือ UAPTF ได้รวมเหตุการณ์เหล่านี้ไว้ในการตรวจสอบอย่างต่อเนื่อง" [195] [196] [197] [193]

ในเดือนพฤษภาคม 2021 นักบินทหารเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้อง พร้อมทั้งการสนับสนุนจากกล้องและเรดาร์ รวมถึงคำบอกเล่าของนักบินคนหนึ่งที่ระบุว่าเหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้น "ทุกวันอย่างน้อยสองสามปี" ตามการสัมภาษณ์ที่ออกอากาศในรายการข่าว60 Minutes (16 พฤษภาคม 2021) [198] [199]นักเขียนด้านวิทยาศาสตร์และผู้คลางแคลงใจMick Westแนะนำว่าภาพดังกล่าวเป็นผลมาจากเอฟเฟกต์แสงที่เรียกว่าโบเก้ซึ่งสามารถทำให้แหล่งกำเนิดแสงที่อยู่นอกโฟกัสปรากฏเป็นสามเหลี่ยมหรือพีระมิดได้ เนื่องจากรูปร่างของรูรับแสงของเลนส์บางตัว[200] [201]ในเดือนสิงหาคม 2022 บทความของ West ได้ให้การวิเคราะห์วิดีโอดังกล่าวอย่างละเอียด[202]

รายงานยูเอฟโอของเพนตากอนปี 2021

เมื่อวันที่ 25 มิถุนายน 2021 เจ้าหน้าที่กระทรวงกลาโหมและหน่วยข่าวกรอง ของสหรัฐฯ ได้เผยแพร่รายงาน UFO (การประเมินเบื้องต้น: ปรากฏการณ์ทางอากาศที่ไม่สามารถระบุได้) ของกระทรวงกลาโหมสหรัฐฯ จำนวน 9 หน้า ซึ่งระบุถึงข้อมูลที่พวกเขาทราบเกี่ยวกับวัตถุบินที่ไม่สามารถระบุได้จำนวนหนึ่งซึ่งนักบินทหารสหรัฐฯ ได้พบเห็นในท้องฟ้าระหว่างปี 2004 ถึง 2021 [203] [204]เอกสารดังกล่าวอ้างถึง UAP มากกว่า UFO

รายงานไม่ได้กล่าวถึงมนุษย์ต่างดาว แต่เตือนถึงภัยคุกคามต่อความมั่นคงของชาติที่อาจเกิดขึ้นจากปรากฏการณ์นี้ ซึ่งเป็นแรงจูงใจหลักในการเขียนรายงานการศึกษานี้ รายงานสรุปว่าวัตถุที่กองทัพสหรัฐฯ พบดูเหมือนจะเป็นของจริงในเหตุการณ์ส่วนใหญ่จากทั้งหมด 144 เหตุการณ์ที่บันทึกไว้ มีเพียงกรณีเดียวเท่านั้นที่ระบุว่าเกิดจากบอลลูน[204]

“UAP ส่วนใหญ่ที่รายงานมาอาจเป็นตัวแทนของวัตถุทางกายภาพ เนื่องจาก UAP ส่วนใหญ่ได้รับการลงทะเบียนในเซ็นเซอร์หลายตัว รวมถึงเรดาร์ อินฟราเรด อิเล็กโทรออปติก เครื่องตรวจจับอาวุธ และการสังเกตด้วยสายตา” ตามรายงาน[204]รายงานยังระบุด้วยว่า “UAP อาจไม่มีคำอธิบายเดียว” และเสนอหมวดหมู่คำอธิบายที่เป็นไปได้ห้าหมวดหมู่ ได้แก่ สิ่งรบกวนในอากาศ ปรากฏการณ์ในชั้นบรรยากาศตามธรรมชาติ เทคโนโลยีการพัฒนาของรัฐบาลสหรัฐฯ หรืออุตสาหกรรม ยานต่างประเทศ และหมวดหมู่ “อื่นๆ” [205]

Bill Nelsonผู้บริหารNASAแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเอกสารดังกล่าวว่า เขาไม่ได้คิดว่าเราอยู่คนเดียว แต่การพบเห็นยูเอฟโอโดยนักบิน "อาจไม่ใช่เรื่องจากนอกโลก" [206]

ในเดือนธันวาคม 2021 ทางการได้อนุมัติและจัดสรรงบประมาณสำหรับการสอบสวนเพิ่มเติมอย่างเป็นทางการของรัฐบาลเกี่ยวกับ UAP และที่เกี่ยวข้อง รวมถึงรายงานประจำปีที่ไม่เป็นความลับที่นำเสนอต่อรัฐสภา[207]บางคนได้แสดงความกังวลเกี่ยวกับการสอบสวนใหม่[208]

ประธานาธิบดี โจ ไบเดนแห่งสหรัฐอเมริกาได้ลงนามในกฎหมาย การเปิดเผย ปรากฏการณ์ผิดปกติที่ไม่สามารถระบุได้ (Unknown Anomalous Phenomena Disclosure Act) ในปี 2023 ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ กฎหมายการอนุญาตการป้องกันประเทศสำหรับปีงบประมาณ 2024เมื่อวันที่ 14 ธันวาคม 2023 [209]การแก้ไขเพิ่มเติม 64 หน้าได้กำหนดและรวบรวมคำจำกัดความทางเทคนิค 22 รายการที่เกี่ยวข้องกับยูเอฟโอและข่าวกรองที่ไม่ใช่มนุษย์ภายใต้กฎหมายดังกล่าว[210]

ทฤษฎีสมคบคิด

ยูเอฟโอเป็นองค์ประกอบหนึ่งของทฤษฎีสมคบคิดที่รัฐบาลกล่าวหาว่า "ปกปิด" การมีอยู่ของมนุษย์ต่างดาวโดยเจตนาด้วยการลบหลักฐานทางกายภาพที่บ่งชี้การมีอยู่ของมนุษย์ต่างดาวออกไป หรือแม้กระทั่งร่วมมือกับสิ่งมีชีวิตนอกโลก เรื่องนี้มีหลายเวอร์ชัน บางเวอร์ชันเป็นเอกสิทธิ์เฉพาะ ในขณะที่บางเวอร์ชันทับซ้อนกับทฤษฎีสมคบคิดอื่นๆ

ในสหรัฐอเมริกา การสำรวจความคิดเห็นที่ดำเนินการในปี 1997 ระบุว่า 80% ของชาวอเมริกันเชื่อว่ารัฐบาลสหรัฐฯ กำลังกักขังข้อมูลดังกล่าว[211] [212]บุคคลสำคัญหลายคนก็แสดงความคิดเห็นเช่นนี้เช่นกัน ตัวอย่างบางส่วน ได้แก่ นักบินอวกาศ กอร์ดอน คูเปอร์ และเอ็ดการ์ มิตเชลล์ วุฒิสมาชิกแบร์รี โกลด์วอเตอร์พลเรือโท รอสโก เอช. ฮิลเลนเคตเตอร์ (ผู้อำนวยการซีไอเอคนแรก) ลอร์ด ฮิลล์-นอร์ตัน (อดีตเสนาธิการกลาโหมอังกฤษและหัวหน้านาโต) การศึกษาวิจัย COMETA ของฝรั่งเศสในปี 1999 โดยนายพลฝรั่งเศสและผู้เชี่ยวชาญด้านอวกาศ และอีฟ ซิลลาร์ด (อดีตผู้อำนวยการ CNES ผู้อำนวยการคนใหม่ขององค์กรวิจัยยูเอฟโอฝรั่งเศส GEIPAN) [118]

ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2566 เจ้าหน้าที่กองทัพอากาศสหรัฐและอดีตเจ้าหน้าที่ข่าวกรองเดวิด กรุชอ้างว่ารัฐบาลกลางสหรัฐได้รักษาโครงการค้นหายูเอฟโอที่เป็นความลับอย่างยิ่งมาตั้งแต่ทศวรรษ 1940 และรัฐบาลมียานอวกาศหลายลำที่มีต้นกำเนิดจาก "สิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์" [213] [214] [215] [216]

ผู้สนับสนุน “การเปิดเผย”

ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2544 ได้มีการจัดงานแถลงข่าวที่National Press Clubในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี.โดยองค์กรที่มีชื่อว่าDisclosure Projectซึ่งมีผู้เข้าร่วมกว่า 20 คน รวมถึงบุคลากรที่เกษียณอายุราชการจากกองทัพอากาศและ FAA เจ้าหน้าที่ข่าวกรอง และผู้ควบคุมการจราจรทางอากาศ[217] [218] [219] [220] [221] [222] [223]พวกเขาทั้งหมดได้ให้รายละเอียดสั้นๆ เกี่ยวกับคำกล่าวอ้างของพวกเขาว่าหลักฐานของยูเอฟโอถูกปกปิด และกล่าวว่าพวกเขายินดีที่จะให้การเป็นพยานภายใต้คำสาบานต่อคณะกรรมการของรัฐสภา ตามรายงานในปี พ.ศ. 2545 ในOregon Daily Emeraldสตีเวน เอ็ม. กรีเออร์ผู้ก่อตั้ง Disclosure Project เป็น "นักทฤษฎีเกี่ยวกับมนุษย์ต่างดาว" ที่อ้างว่ามี "หลักฐานการปกปิดของรัฐบาล" ซึ่งประกอบด้วยคำให้การ 120 ชั่วโมงจากเจ้าหน้าที่รัฐหลายคนในหัวข้อยูเอฟโอ รวมถึงนักบินอวกาศกอร์ดอน คูเปอร์ [ 224]

ในปี 2550 ฟอรัมDisclose.tv ของเยอรมันเกี่ยวกับทฤษฎีสมคบคิดเกี่ยวกับยูเอฟโอ ได้ถูกสร้างขึ้น โดยชื่อเว็บไซต์อ้างอิงถึงแนวคิดเรื่องการเปิดเผยข้อมูล[225]

เมื่อวันที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2553 เจ้าหน้าที่อดีตกองทัพอากาศสหรัฐฯ จำนวน 6 นาย และอดีตทหารอากาศ 1 นาย ได้จัดงานแถลงข่าวที่สโมสรนักข่าวแห่งชาติในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. ภายใต้หัวข้อเรื่อง "อาวุธนิวเคลียร์ของสหรัฐฯ ได้รับการโจมตีจากวัตถุท้องฟ้าที่ไม่สามารถระบุได้" [226]โดยพวกเขาอ้างว่าได้เห็นยูเอฟโอบินวนเวียนอยู่ใกล้กับฐานยิงขีปนาวุธ และแม้แต่สามารถทำลายขีปนาวุธเหล่านั้นได้

ระหว่างวันที่ 29 เมษายนถึง 3 พฤษภาคม 2556 กลุ่มวิจัย Paradigm ได้จัด "การพิจารณาคดีการเปิดเผยข้อมูลของพลเมือง" ที่สโมสรนักข่าวแห่งชาติ กลุ่มได้จ่ายเงินให้อดีตวุฒิสมาชิกสหรัฐฯไมค์ เกรเวลและอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรแคโรลิน ชีคส์ คิลแพทริกรอสโก บาร์ตเล็ตต์เมอร์ริล คุกดาร์ลีน ฮูลีย์ และลินน์ วูลซีย์คนละ 20,000 ดอลลาร์ เพื่อรับฟังคำให้การจากคณะนักวิจัย ซึ่งรวมถึงพยานจากกองทัพ หน่วยงาน และภูมิหลังทางการเมือง[227] [228]

ชายขอบ

ความว่างเปล่าที่เกิดจากการขาดการศึกษาในสถาบันหรือทางวิทยาศาสตร์ได้ก่อให้เกิดนักวิจัยอิสระและกลุ่มชายขอบ รวมถึงคณะกรรมการสอบสวนแห่งชาติว่าด้วยปรากฏการณ์ทางอากาศ (NICAP) ในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 และล่าสุดคือเครือข่ายยูเอฟโอร่วมกัน (MUFON) [229]และศูนย์การศึกษายูเอฟโอ (CUFOS) [230]คำว่า " ยูโฟโลยี " ใช้เพื่ออธิบายความพยายามร่วมกันของผู้ที่ศึกษารายงานและหลักฐานที่เกี่ยวข้องของวัตถุบินที่ไม่สามารถระบุได้[231]

ส่วนตัว

การศึกษาวิจัยส่วนตัวบางกรณีมีข้อสรุปเป็นกลาง แต่แย้งว่ากรณีหลักที่อธิบายไม่ได้นั้นจำเป็นต้องมีการศึกษาวิจัยทางวิทยาศาสตร์อย่างต่อเนื่อง ตัวอย่างเช่น การศึกษาวิจัยของคณะผู้เชี่ยวชาญสเตอร์ร็อกในปี 1998 และการตรวจสอบรายงานคอนดอนของ AIAA ในปี 1970

เคร่งศาสนา

กลุ่มต่างๆ บางกลุ่มตีความยูเอฟโอในทางศาสนา โดยมักได้รับอิทธิพลจาก ประเพณี เทววิทยา ชาว คริสต์บางกลุ่มตีความยูเอฟโอว่าเป็นปีศาจ[232]

ยูโฟโลยี

วัตถุคล้ายเมฆหลากสีหมุนวนบนท้องฟ้า
ภาพถ่ายของปรากฏการณ์บรรยากาศผิดปกติที่สังเกตเห็นเหนือศรีลังกา ส่งต่อไปยังกระทรวงกลาโหมของ สหราชอาณาจักร โดย RAF Fylingdales ในปี 2004

ยูโฟโลยีเป็นคำศัพท์ใหม่ที่อธิบายถึงความพยายามร่วมกันของผู้ที่ศึกษารายงานยูเอฟโอและหลักฐานที่เกี่ยวข้อง

นักวิจัย

การพบเห็น

องค์กรต่างๆ

อนุสาวรีย์ยูเอฟโอในเทนโจประเทศโคลอมเบีย

ยูเอฟโอได้กลายมาเป็นปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรม ระดับนานาชาติที่แพร่หลาย มาตั้งแต่ทศวรรษ 1950 การสำรวจของ Gallupจัดอันดับยูเอฟโอให้อยู่ในอันดับต้นๆ ของรายชื่อหัวข้อที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง การสำรวจในปี 1973 พบว่าประชาชนร้อยละ 95 รายงานว่าเคยได้ยินเรื่องยูเอฟโอ ในขณะที่มีเพียงร้อยละ 92 เท่านั้นที่เคยได้ยินชื่อประธานาธิบดี เจอรัลด์ ฟอร์ด แห่งสหรัฐอเมริกา ในการสำรวจในปี 1977 ซึ่งดำเนินการเพียงเก้าเดือนหลังจากที่เขาออกจากทำเนียบขาว[233] [234]

ผลสำรวจของ Gallup ในปี 1996 รายงานว่า 71 เปอร์เซ็นต์ของประชากรในสหรัฐอเมริกาเชื่อว่ารัฐบาลสหรัฐฯ กำลังปกปิดข้อมูลเกี่ยวกับยูเอฟโอผลสำรวจของ Roper ในปี 2002 สำหรับช่อง Sci-Fiก็พบผลลัพธ์ที่คล้ายกัน แต่ผู้คนจำนวนมากขึ้นเชื่อว่ายูเอฟโอเป็นยานจากนอกโลก ในผลสำรวจล่าสุดนั้น 56 เปอร์เซ็นต์คิดว่ายูเอฟโอเป็นยานจริง และ 48 เปอร์เซ็นต์คิดว่ามนุษย์ต่างดาวเคยมาเยือนโลก อีกครั้ง ประมาณ 70 เปอร์เซ็นต์รู้สึกว่ารัฐบาลไม่ได้แบ่งปันทุกสิ่งที่รู้เกี่ยวกับยูเอฟโอหรือสิ่งมีชีวิตนอกโลก[235] [236]

ผลกระทบอีกประการหนึ่งของการพบเห็นจานบินประเภทจานบิน คือ ยานบินที่สร้างจากโลกในนิยายอวกาศ เช่น United Planets Cruiser C57Dในเรื่องForbidden Planet (1956) Jupiter  2ในเรื่องLost in Spaceและส่วนจานบินของยานUSS Enterpriseในเรื่องStar Trek นอกจากนี้ ยังมีการนำUFO และมนุษย์ต่างดาว มาใช้ ในภาพยนตร์หลายเรื่อง อีก ด้วย

ความลับอันเข้มข้นที่รายล้อมฐานทัพลับของเนวาดา ซึ่งรู้จักกันในชื่อArea 51ทำให้ที่นี่กลายเป็นหัวข้อของทฤษฎีสมคบคิดและเป็นส่วนสำคัญของนิทานพื้นบ้านเกี่ยวกับยูเอฟโอ ในเดือนกรกฎาคม 2019 ผู้คนมากกว่า 2 ล้านคนตอบกลับข้อเสนอตลกๆ ที่จะบุก Area 51ซึ่งปรากฏในโพสต์บน Facebook โดยไม่เปิดเผยตัวตน[237]เทศกาลดนตรีสองแห่งในชนบทของเนวาดา ได้แก่ "AlienStock" และ "Storm Area 51 Basecamp" จัดขึ้นในเวลาต่อมาเพื่อใช้ประโยชน์จากความนิยมของกิจกรรมบน Facebook ดั้งเดิม[238]มีผู้คน 150 คนปรากฏตัวที่ทางเข้า Area 51 และมีผู้เข้าร่วมงานเทศกาล 1,500 คน[239]

หมายเหตุ

  1. ^ หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าปรากฏการณ์ทางอากาศที่ไม่อาจระบุได้[1]
  1. ^ ปัจจุบันเอกสารเหล่านี้จำนวนมากอยู่ในเว็บไซต์ FOIA ของหน่วยงานเหล่านี้ เช่น"เว็บไซต์ FOIA ของ FBI" เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม 2551รวมถึงเว็บไซต์ส่วนตัว เช่น The Black Vault Archived September 2, 2011 ที่Wayback Machineซึ่งมีเอกสารที่เกี่ยวข้องกับ UFO ของรัฐบาลสหรัฐฯ หลายพันฉบับจาก USAF, Army, CIA, DIA, DOD และ NSA
  2. ^ บันทึกที่เรียกว่า Twining ของวันที่ 23 กันยายน 1947 เก็บถาวร 26 กุมภาพันธ์ 2009 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน โดยพลเอก Nathan Twiningหัวหน้าฝ่ายเสนาธิการกองทัพอากาศสหรัฐฯ ในอนาคตได้แนะนำความร่วมมือด้านข่าวกรองโดยเฉพาะกับกองทัพบก กองทัพเรือ คณะ กรรมาธิการพลังงานปรมาณูคณะกรรมการวิจัยและพัฒนาร่วมของกระทรวงกลาโหม คณะที่ปรึกษาทางวิทยาศาสตร์ของกองทัพอากาศคณะกรรมการที่ปรึกษาแห่งชาติด้านการบินและอวกาศ (NACA) โครงการRANDและ โครงการ พลังงานนิวเคลียร์เพื่อการขับเคลื่อนเครื่องบิน (NEPA)
  3. ^ ตัวอย่างเช่น ขั้นตอนการรายงานทั่วไปของกองทัพอากาศสหรัฐฯ ในปัจจุบันมีอยู่ใน Air Force Instruction (AFI)10-206 Archived June 18, 2008, at the Wayback Machineส่วนที่ 5.7.3 (หน้า 64) ระบุการพบเห็น "วัตถุบินที่ไม่สามารถระบุได้" และ "เครื่องบินที่ออกแบบไม่เป็นไปตามแบบแผน" เป็นหมวดหมู่ที่แยกจากเครื่องบินที่ไม่สามารถระบุได้แต่เป็นแบบแผน ขีปนาวุธ เรือผิวน้ำ หรือเรือดำน้ำที่อาจเป็นศัตรู นอกจากนี้ "วัตถุที่ไม่สามารถระบุได้" ที่ตรวจพบโดยระบบเตือนขีปนาวุธ ซึ่งก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อสงครามนิวเคลียร์ ยังครอบคลุมอยู่ในกฎข้อ 5E (หน้า 35)
  4. ^ ตัวอย่างเช่นProject Blue Book ของกองทัพอากาศสหรัฐฯ สรุปว่า UFO ที่รายงานมีไม่ถึง 2% ที่เป็น "ทางจิตวิทยา" หรือเป็นการหลอกลวงส่วนการศึกษาของAllan Hendry สำหรับ CUFOS พบว่ามีน้อยกว่า 1%

อ้างอิง

  1. ^ "คำถามที่พบบ่อยเกี่ยวกับ UAP – คำถามที่พบบ่อยเกี่ยวกับการศึกษาปรากฏการณ์ผิดปกติที่ไม่อาจระบุได้ของ NASA" NASA . สืบค้นเมื่อ30มกราคม2024
  2. ^ "50 US Code § 3373 – การจัดตั้งสำนักงานแก้ไขปัญหาความผิดปกติทุกโดเมน" LII / Legal Information Institute . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 พฤษภาคม 2024 . สืบค้น เมื่อ 21 มีนาคม 2024 .
  3. ^ "HOME > VISIT > MUSEUM EXHIBITS > FACT SHEETS > DISPLAY Avro Canada VZ-9AV Avrocar". www.nationalmuseum.af.mil กองทัพอากาศสหรัฐฯ . 9 ตุลาคม 2015. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 พฤษภาคม 2021 . สืบค้นเมื่อ22 มิถุนายน 2021 .
  4. ^ ab "Words We're Watching: What does 'UAP' mean?". Merriam-Webster . Archived from the source on เมษายน 17, 2023 . สืบค้นเมื่อมิถุนายน 26, 2023 .
  5. ^ Ruppelt 1956 บทที่ 1: "Project Blue Book และเรื่องราวของ UFO" เก็บถาวร 27 กันยายน 2013 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  6. ^ Blumenthal, Ralph (24 เมษายน 2017). "ผู้คนเห็น UFO ทุกที่ และหนังสือเล่มนี้ก็พิสูจน์ให้เห็น". New York Times . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2020 . สืบค้นเมื่อ24 เมษายน 2017 .
  7. ^ Costa, Cheryl; Costa, Linda Miller (2017). UFO Sightings Desk Reference: สหรัฐอเมริกา 2001–2015 Dragon Lady Media, LLC. ISBN 978-1544219233-
  8. ^ Micah Hanks (21 กรกฎาคม 2022). "The Pentagon Just Revealed the New Name of Its UAP Investigative Office". The Debrief. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 กรกฎาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ24 กรกฎาคม 2022 .
  9. ^ Emily Furfaro (21 ตุลาคม 2022). "NASA Announces Unidentified Aerial Phenomena Study Team Members". NASA. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 ธันวาคม 2022 . สืบค้น เมื่อ 23 ธันวาคม 2022 . หมายเหตุของบรรณาธิการ: บทความนี้ได้รับการอัปเดตเมื่อวันที่ 22 ธันวาคม 2022 เพื่อสะท้อนถึงคำศัพท์ที่ขยายความสำหรับ 'UAP' จากปรากฏการณ์ทางอากาศที่ไม่สามารถระบุได้ไปจนถึงปรากฏการณ์ผิดปกติที่ไม่สามารถระบุได้
  10. ^ Haines 1979 บท: "The Zeitgeist of the UFO Phenomenon" โดย Armando Simón
  11. ^ Giere, Ronald N.; Bickle, John; Mauldin, Robert F. (2006), Understanding Scientific Reasoning (5th ed.), Wadsworth Publishing , หน้า 99, ISBN 0-15-506326-X, LCCN2005922853  ,  OCLC61369793 , กรมวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
  12. ^ Sturrock และคณะ 1998, ภาคผนวก 4: "ท่อส่งคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า" โดย VR Eshleman
  13. ^ abcde Ezzy, Pearson (3 มิถุนายน 2024). "16 สิ่งที่มักเข้าใจผิดว่าเป็นยูเอฟโอ". Sky at Night Magazine . BBC . สืบค้นเมื่อ14 กันยายน 2024 .
  14. ^ abcde Carey, Bjorn; Melina, Remy (10 พฤศจิกายน 2010). "7 สิ่งที่มักเข้าใจผิดว่าเป็น UFO" Live Science . สืบค้นเมื่อ14 กันยายน 2024 .
  15. ^ ab "วิธีการระบุยูเอฟโอ" ปราสาท MTU Blackrock 15 สิงหาคม 2022 สืบค้นเมื่อ14 กันยายน 2024
  16. ^ ab "ผ่อนคลายสิ มันไม่ใช่เอเลี่ยน: วัตถุที่มนุษย์สร้างขึ้นเข้าใจผิดว่าเป็นยูเอฟโอ" Star Walk . 12 กุมภาพันธ์ 2024 . สืบค้นเมื่อ14 กันยายน 2024 .
  17. ^ Hahn, Jason (21 ธันวาคม 2022) "ไฟคริสต์มาสอาจเป็นแหล่งที่มาของรายงาน UFO หลายฉบับในวิสคอนซิน (แต่ไม่ใช่ทุกคนจะเชื่อ)" People . สืบค้นเมื่อ14 กันยายน 2024
  18. ^ กองทัพอากาศสหรัฐ (1968). ความช่วยเหลือในการระบุวัตถุบิน(PDF) (รายงาน) สำนักพิมพ์ของรัฐบาลสหรัฐอเมริกา
  19. ^ Wright, Aaron (31 ตุลาคม 2018). "'ความจริงอยู่ที่นั่น': กลุ่ม UFO หักล้างเรื่องหลอกลวงเพื่อหวังค้นหาสิ่งที่แท้จริง". kens5.com . สืบค้นเมื่อ14 กันยายน 2024 .
  20. ^ "การหลอกลวง UFO ครั้งใหญ่ของ Morris County" . สืบค้นเมื่อ14 กันยายน 2024 .
  21. ^ รายงานพิเศษ Project Blue Book ฉบับที่ 14: การวิเคราะห์รายงานเกี่ยวกับวัตถุท้องฟ้าที่ไม่สามารถระบุได้ (รายงาน) กองทัพอากาศสหรัฐ 5 พฤษภาคม 1955 หน้า 10คลังเก็บเอกสารสำคัญ.
  22. ^ เฮนรี่ 1979
  23. ^ Andrew Fraknoi , การศึกษาวิทยาศาสตร์และการเผยแพร่: การสร้างเส้นทางสู่อนาคต เก็บถาวร 26 พฤษภาคม 2021 ที่ เว ย์ แบ็กแมชชีน . เอกสารการประชุมที่จัดขึ้นเมื่อวันที่ 12–16 กันยายน 2009 ในเมืองมิลเบร รัฐแคลิฟอร์เนีย แก้ไขโดย Jonathan Barnes, Denise A. Smith, Michael G. Gibbs และ James G. Manning., หน้า 514, สิงหาคม 2010
  24. ^ "30 มีนาคม 240 ปีก่อนคริสตกาล: ดาวหางมาเยือนคาเธ่ย์" Wired. 30 มีนาคม 2011. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ 2021 . สืบค้นเมื่อ23 มิถุนายน 2024 .
  25. ^ Giordano, Daniela (13 พฤศจิกายน 2006). "Do UFOs Exist in the History of Arts?". American Chronicle . Ultio, LLC. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 สิงหาคม 2012. สืบค้นเมื่อ 6 กันยายน 2013 .
  26. ^ Cuoghi, Diego (2004). "The Art of Imagining UFOs". Skeptic . 11 (1). The Skeptics Society . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 ตุลาคม 2012 . สืบค้นเมื่อ 6 กันยายน 2013 .
  27. ↑ Julio Obsecuente, Libro de los Prodigios (restituido a su integridad, en beneficio de la Historia, โดย Conrado Licóstenes) , เอ็ด. อนา มูเร คาซาส (มาดริด: เอดิซิโอเนส กลาซิกาส, 1990)
  28. ↑ จูลิโอ ออสเซเกวนเต, อิล ลิโบร เดย โพรดิจิ , เอ็ด. โซลาส บอนคอมปาญี (โรม: Edizioni Mediterranee, 1992)
  29. ^ ตง, พอล. (2000). ปริศนาสำคัญของจีน: ปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติและสิ่งที่อธิบายไม่ได้ในสาธารณรัฐประชาชนซานฟรานซิสโก: China Books and Periodicals, Inc. ISBN 0-8351-2676-5หน้า 69–71 
  30. ^ Vallee, Jacques; Aubeck, Chris (2010). Wonders in the Sky: Unexplained Aerial Objects from Antiquity to Modern Times. Tarcher. ISBN 978-1585428205-
  31. ^ Colavito, Jason (12 ธันวาคม 2012). "The UFO Battle over Nuremburg". jasoncolavito.com . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 ธันวาคม 2012 . สืบค้นเมื่อ12 กรกฎาคม 2013 .
  32. ^ Borchert (2013). หนังสือแห่งปาฏิหาริย์: สำเนาต้นฉบับ Augsburg จากคอลเลกชันของ Mickey Cartin (ภาษาเยอรมัน) Taschen. ISBN 978-3-8365-4285-2. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 30 กรกฎาคม 2023 . สืบค้นเมื่อ8 กรกฎาคม 2024 .
  33. ^ Booth, BJ (8 ธันวาคม 2008). "Before the Wright Brothers ... There Were UFOs". American Chronicle . Ultio, LLC. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 สิงหาคม 2012. สืบค้นเมื่อ 6 กันยายน 2013 .
  34. ^ Cohen 1981, หน้า 1.
  35. ^ Cohen 1981, หน้า 86.
  36. ^ Keel 1996, หน้า 29–31, ระบุวันที่ 22 เมษายน 1897
  37. ^ Cohen 1981, หน้า 88.
  38. ^ "Foo-Fighter". Time . 15 มกราคม 1945. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 เมษายน 2008 . สืบค้นเมื่อ16 พฤษภาคม 2013 .
  39. ^ ดาบและพาวเวลล์ 2012, หน้า 63
  40. ^ Jeffrey J. Kripal, Authors of the Impossible: The Paranormal and the Sacred , สำนักพิมพ์ University of Chicago, 2010, หน้า 206–208 [ ISBN หายไป ]
  41. ↑ Bertrand Meheust, นิยายวิทยาศาสตร์ และ Soucoupes Volantes Mercure de France, 1978
  42. ↑ มิเชล มอนเนรี, Le Naufrage des Extra-terrestres, Nouvelles Editions Rationalistes, 1979
  43. ↑ มิเชล เมอร์เกอร์, การลักพาตัวคนต่างด้าว : L'enlèvement Extraterrestre de la Fiction à la croyance - Scientifictions: la Revue de l'Imaginaire Scientifique; เลข 1 เล่ม 1 Encrage, 1995 (ภาษาฝรั่งเศส) 253หน้า
  44. ^ Michel Meurger, "ศัลยแพทย์จากภายนอก" Fortean Studies # 3 (1996) หน้า 308–321
  45. ^ Jacques Vallee, Dimensions: A Casebook of Alien Contact Contemporary Books , 1988, หน้า 167
  46. ^ Martin S. Kottmeyer, Magonia #90; พฤศจิกายน 2005, หน้า 3–15. "Engine Stoppers เก็บถาวร 2013-10-01 ที่เวย์แบ็กแมชชีน "
  47. ^ Pasulka, DW (2019). American Cosmic: UFOs, Religion, Technology . สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด หน้า 237 ISBN 978-0190692889. สมมติฐานมาตรฐานที่ว่าตำนานยูเอฟโอถือกำเนิดขึ้นในปี พ.ศ. 2490
  48. ^ abcdefghijkl Eghigian, Greg (4 สิงหาคม 2021). "UFOs and the Boundaries of Science". Boston Review. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 เมษายน 2023 . สืบค้นเมื่อ19 มิถุนายน 2023 .
  49. ^ การ์เบอร์, เมแกน. "บุรุษผู้แนะนำจานบินให้โลกรู้จัก". นิตยสาร The Atlantic . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2020. สืบค้นเมื่อ2 กุมภาพันธ์ 2017 .
  50. ^ "Saturday Night Uforia Audioplex: Edward R. Murrow – The Case ForOf The Flying Saucer (ออกอากาศเมื่อวันที่ 7 เมษายน 1950)". www.saturdaynightuforia.com . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 กรกฎาคม 2019 . สืบค้นเมื่อ2 กุมภาพันธ์ 2017 .
  51. ^ Eghigian, Greg (14 มีนาคม 2017). "มนุษย์มากกว่ามนุษย์ต่างดาว: การวิจัยประวัติศาสตร์ของยูเอฟโอ". มุมมองเกี่ยวกับประวัติศาสตร์. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 มิถุนายน 2023 . สืบค้นเมื่อ 8 กรกฎาคม 2023 .
  52. ^ Eghigian, Greg (5 สิงหาคม 2021). "UFOs, UAPs – Whatever We Call Them, Why Do We Assumption Mysterious Flying Objects Are Extraterrestrial?". Smithsonian Magazine. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 มิถุนายน 2023 . สืบค้นเมื่อ8 กรกฎาคม 2023 .
  53. ^ “จานบินยังคงหลบเลี่ยงได้ 70 ปีหลังรายงานของนักบิน | The Spokesman-Review”. www.spokesman.com . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 สิงหาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ30 ธันวาคม 2021 .
  54. ^ Olmsted, Kathryn S. (2009). Real Enemies: Conspiracy Theories and American Democracy, World War I to 9/11 . Oxford, UK: Oxford University Press. หน้า 184. ISBN 978-0199753956วัสดุที่กู้คืนได้ใกล้กับเมืองรอสเวล ล์สอดคล้องกับอุปกรณ์ลูกโป่ง และมีแนวโน้มสูงสุดที่มาจากลูกโป่ง MOGUL ลูกใดลูกหนึ่งที่ไม่เคยกู้คืนมาก่อน
  55. ^ โดย Lewis-Kraus, Gideon (30 เมษายน 2021). "กระทรวงกลาโหมเริ่มให้ความสำคัญกับยูเอฟโออย่างจริงจังได้อย่างไร" นิตยสาร The New Yorkerเก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 มิถุนายน 2023
  56. ^ จุง, คาร์ล (1959). จานบิน: ตำนานสมัยใหม่เกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ที่เห็นบนท้องฟ้าแปลโดยฮัลล์, RFC Broadway House, ลอนดอน: Routledge & Kegan Paul
  57. ^ Eghigian, Greg (19 ธันวาคม 2017). "That Secret Government Program to Track UFOs? It's Not the First". Smithsonian Magazine. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 มิถุนายน 2023 . สืบค้นเมื่อ 8 กรกฎาคม 2023 .
  58. ^ Michael D. Swords; "UFOs, the Military, and the Early Cold War Era", หน้า 82–121 ใน "UFOs and Abductions: Challenging the Borders of Knowledge" David M. Jacobs, บรรณาธิการ; 2000, University Press of Kansas, ISBN 0700610324 ; หน้า 103 
  59. ^ ab Mathis, Joel (6 กรกฎาคม 2023). "สิ่งที่เรารู้จากการสืบสวน UFO ของรัฐบาลเป็นเวลาหลายทศวรรษ" National Geographic . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม 2023
  60. ^ Haines, Gerald K. (1997). "A Die-Hard Issue: CIA's Role in the Study of UFOs, 1947–90" (PDF) . Studies in Intelligence . 1 (1): 67–84. เก็บถาวร(PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2024 . สืบค้นเมื่อ 8 กรกฎาคม 2023 .
  61. ^ Keyhoe, Donald E. (1973). มนุษย์ต่างดาวจากอวกาศ เรื่องจริงของวัตถุบินที่ไม่สามารถระบุได้Garden City, New York : Doubleday ISBN 0-385-06751-8-
  62. ^ "เบ็ตตี้ ฮิลล์ อายุ 85 ปี ผู้ต้องสงสัยในคดีลักพาตัวมนุษย์ต่างดาว เสียชีวิต". The New York Times (ออนไลน์) . 23 ตุลาคม 2004. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 มิถุนายน 2017 . สืบค้นเมื่อ29 มกราคม 2020 .
  63. ^ Saad, Lydia (12 เมษายน 2016). "Gallup Vault: Eyewitnesses to Flying Saucers". Gallup. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 พฤษภาคม 2023 . สืบค้นเมื่อ 8 กรกฎาคม 2023 .
  64. ^ โดย Kloor, Kieth (3 เมษายน 2019). "UFOs Won't Go Away". Issues. Vol. XXXV, No. 3, Spring 2019. Arizona State University. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 พฤศจิกายน 2021. สืบค้นเมื่อ8 พฤศจิกายน 2021 .
  65. ^ Sparks, Glenn G.; Pellechia, Marianne; Irvine, Chris (มิถุนายน 1998). "Does television news about UFOs affect viewers' UFO beliefs?: An experimental investigation". Communication Quarterly . 46 (3): 284–294. doi : 10.1080/01463379809370102. ISSN  0146-3373. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 กรกฎาคม 2023 สืบค้นเมื่อ8 กรกฎาคม 2024
  66. ^ "ซีรีส์หนังสือยุค 1980 ที่อ้างว่าจำเป็นต้องอ่านจึงจะเชื่อ" Atlas Obscura . 22 กันยายน 2015. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 กรกฎาคม 2024 . สืบค้นเมื่อ9 กรกฎาคม 2023 .
  67. ^ Corliss, Richard (27 พฤศจิกายน 1995). "การชันสูตรพลิกศพหรือการฉ้อโกง?". Time . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 ธันวาคม 2009 . สืบค้นเมื่อ23 เมษายน 2010 .
  68. ^ Orth, Taylor (4 ตุลาคม 2022). "ชาวอเมริกันส่วนใหญ่เชื่อว่ามนุษย์ต่างดาวมีส่วนรับผิดชอบต่อยูเอฟโอ" YouGov PLC (อ้างอิงผลสำรวจของ Newsweek ในปี 1996) เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 พฤษภาคม 2023 สืบค้นเมื่อ19มิถุนายน2023
  69. ^ โดย Cooper, Helene; Blumenthal, Ralph; Kean, Leslie (16 ธันวาคม 2017). "Glowing Auras and 'Black Money': The Pentagon's Mysterious UFO Program". The New York Times . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 ธันวาคม 2017 . สืบค้นเมื่อ16 ธันวาคม 2017 .
  70. ^ โดย Blumenthal, Ralph; Kean, Leslie (14 พฤษภาคม 2020). "รายงานของกองทัพเรือบรรยายการเผชิญหน้ากับวัตถุบินที่ไม่สามารถอธิบายได้ – แม้ว่าการเผชิญหน้าบางส่วนจะได้รับการรายงานต่อสาธารณะมาก่อนแล้ว แต่บันทึกของกองทัพเรือถือเป็นรายงานอย่างเป็นทางการของเหตุการณ์ดังกล่าว รวมถึงคำอธิบายจากนักบินเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาเห็น" The New York Times . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 พฤษภาคม 2020 . สืบค้นเมื่อ15 พฤษภาคม 2020 .
  71. ^ Bock, Michael (23 ธันวาคม 2022). "NASA เตรียมจัดตั้งการศึกษาวิจัยอิสระเกี่ยวกับปรากฏการณ์ผิดปกติที่ไม่อาจระบุได้" NASA . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 มิถุนายน 2023 . สืบค้นเมื่อ23 มิถุนายน 2023 .
  72. ^ Kathleen Hicks (23 พฤศจิกายน 2021) การจัดตั้งกลุ่มการซิงโครไนซ์การระบุและการจัดการวัตถุบนอากาศ เก็บถาวร 23 พฤษภาคม 2023 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  73. ^ Vergun, David (19 เมษายน 2023). "DOD Working to Better Understand, Resolve Anomalous Phenomena". DOD News . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 มิถุนายน 2023. สืบค้นเมื่อ13 มิถุนายน 2023 .
  74. ^ Leonard, David (9 มิถุนายน 2023). "Bad Data, Not Aliens, May Be behind UFO Surge, NASA Team Says". Scientific American. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 มิถุนายน 2023 . สืบค้นเมื่อ19 มิถุนายน 2023 .
  75. ^ บันทึกการประชุมรัฐสภา 2022เล่ม  168 หน้า D545 (17 พฤษภาคม 2022)
  76. ^ Merchant, Nomaan (26 กรกฎาคม 2023). "Whistleblower tells Congress the US is concealing 'multi-decade' program that captures UFOs". The Washington Post . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 กรกฎาคม 2023. สืบค้นเมื่อ27 กรกฎาคม 2023 .
  77. ^ De Avila, Joseph (26 กรกฎาคม 2023). "UFOs Are a Common Sight, Former Military Official Tells Congress". The Wall Street Journal . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 กรกฎาคม 2023
  78. ^ คูเปอร์, เฮเลน (26 กรกฎาคม 2023). "ผู้ร่างกฎหมายและอดีตเจ้าหน้าที่กดดันเพื่อขอคำตอบเกี่ยวกับยูเอฟโอ" The New York Times . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 กรกฎาคม 2023 . สืบค้นเมื่อ27 กรกฎาคม 2023 .
  79. ^ Pasulka, DW (2019). American Cosmic: UFOs, Religion, Technology . สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด หน้า 7 ISBN 978-0190692889. สมมติฐานมาตรฐานที่ว่าตำนานยูเอฟโอถือกำเนิดขึ้นในปี พ.ศ. 2490
  80. ^ Harish, Alon (27 มิถุนายน 2012). "UFOs Exist, Say 36 Percent in National Geographic Survey". ABC News. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 มิถุนายน 2023 . สืบค้นเมื่อ19 มิถุนายน 2023 .
  81. ^ Kennedy, Courtney; Lau, Arnold (30 มิถุนายน 2021). "คนอเมริกันส่วนใหญ่เชื่อในสิ่งมีชีวิตอัจฉริยะนอกโลก มีเพียงไม่กี่คนที่มองว่ายูเอฟโอเป็นภัยคุกคามต่อความมั่นคงของชาติ" Pew. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 มิถุนายน 2023 . สืบค้นเมื่อ19 มิถุนายน 2023 .
  82. ^ ซาอัด ลิเดีย (20 สิงหาคม 2021). "Larger Minority in US Says Some UFOs Are Alien Spacecraft". Gallup. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 พฤษภาคม 2023 . สืบค้นเมื่อ19 มิถุนายน 2023 .
  83. ^ Linley, Sanders (4 ตุลาคม 2022). "Aliens and UFOs: YouGov Poll: September 9–12, 2022". YouGov PLC. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 เมษายน 2023 . สืบค้นเมื่อ19 มิถุนายน 2023 .
  84. ^ Kripal, Jeffrey J. (2010). Authors of the Impossible. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยชิคาโกdoi :10.7208/chicago/9780226453897.001.0001. ISBN 978-0-226-45387-3. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม 2024 . สืบค้นเมื่อ8 กรกฎาคม 2024 .
  85. ^ Davison, Andrew (2 ตุลาคม 2019). "Astrotheology: Science and Theology Meet Extraterrestrial Life". Theology and Science . 17 (4): 551–554. doi :10.1080/14746700.2019.1670968. ISSN 1474-6700  . S2CID  211965883. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 กรกฎาคม 2024 สืบค้นเมื่อ8 กรกฎาคม 2024
  86. ^ Cusack, Carole M. (2019). "DW Pasulka, American Cosmic: UFOs, Religion, Technology". Alternative Spirituality and Religion Review . 10 (2): 258–259. doi :10.5840/asrr201910263. ISSN  1946-0538. S2CID  213855394. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 กรกฎาคม 2024 . สืบค้นเมื่อ8 กรกฎาคม 2024 .
  87. ^ Shilcutt, Katharine (30 มิถุนายน 2021). "Jeffrey Kripal on how to think about the UFO phenomenon". Rice University News and Media Relations Team. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ 2023 . สืบค้นเมื่อ19 มิถุนายน 2023 .
  88. ^ Shilcutt, Adrian (25 มิถุนายน 2021). "วัฒนธรรมป๊อปมีอิทธิพลต่อความเข้าใจของเราเกี่ยวกับมนุษย์ต่างดาวอย่างไร" Guardian News. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 มิถุนายน 2023 . สืบค้นเมื่อ19 มิถุนายน 2023 .
  89. ^ Pasulka, DW (2019). American Cosmic: UFOs, Religion, Technology . สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด หน้า 82 ISBN 978-0190692889. สมมติฐานมาตรฐานที่ว่าตำนานยูเอฟโอถือกำเนิดขึ้นในปี พ.ศ. 2490
  90. ^ Posner, Gary P. (กรกฎาคม 1992). "The Gulf Breeze 'UFOs'". Tampa Bay Sounding . Seminole, FL: Tampa Bay Mensa. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 กรกฎาคม 2013. สืบค้นเมื่อ13 กรกฎาคม 2013 .
  91. ^ "รายงานพิเศษโครงการ Blue Book ฉบับที่ 14". Internet Archive . กองทัพอากาศสหรัฐฯ. สืบค้นเมื่อ7 กันยายน 2013 .
  92. ^ "บราซิลเตรียมบันทึกการพบเห็นยูเอฟโอ" BBC News . 12 สิงหาคม 2010. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 พฤษภาคม 2018 . สืบค้นเมื่อ1 เมษายน 2018 .
  93. ^ "Origen de la SEFAA". SEFAA . Santiago de Chile . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 กรกฎาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ 3 กรกฎาคม 2022 .(ภาษาสเปน)
  94. ^ "ยูเอฟโอของแคนาดา: การค้นหาสิ่งที่ไม่รู้จัก" (พิพิธภัณฑ์เสมือนจริง) ออตตาวา: หอสมุดและจดหมายเหตุแคนาดา . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 มกราคม 2016 . สืบค้นเมื่อ 8 กันยายน 2013 .
  95. ^ โคเชอร์ 1968
  96. ^ Demirjian, Karoun (24 พฤศจิกายน 2021). "Pentagon will track unexplained airborne objects through new intelligence group". The Washington Post . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2021. สืบค้นเมื่อ24 พฤศจิกายน 2021 .
  97. ^ โดย Contreras, Russell (29 มีนาคม 2013). "FBI 'จานบิน' NM memo bureau's most watched". Associated Press . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 กันยายน 2013 . สืบค้นเมื่อ 1 เมษายน 2013 .
  98. ^ "เอกสาร FOIA ของสำนักงานสอบสวนกลาง – วัตถุบินที่ไม่ปรากฏชื่อ" โปรเจกต์ กูเทนเบิร์ก . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2012 . สืบค้นเมื่อ 7 กันยายน 2013 .บันทึกภายในของ FBI จาก EG Fitch ถึง DM Ladd เกี่ยวกับคำร้องขอของพลเอก George F. Schulgen หัวหน้าฝ่ายข่าวกรองความต้องการ ของหน่วยข่าวกรองกองทัพอากาศ ให้ FBI ช่วยเหลือในการสืบสวนรายงานยูเอฟโอ
  99. ^ ฮอลล์และคอนเนอร์ส 1998, หน้า 83
  100. ^ บลัม, ฮาวเวิร์ด, Out There: The Government's Secret Quest for Extraterrestrials. ไซมอนและชูสเตอร์, 1990
  101. ^ Ruppelt 1956, บทที่ 3: "คลาสสิก" เก็บถาวร 6 กันยายน 2007 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  102. ^ ab Haines, Gerald K. (1997). "CIA's Role in the Study of UFOs, 1947–90". Central Intelligence Agency . OCLC  713270503. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 ตุลาคม 2019 . สืบค้นเมื่อ13 กรกฎาคม 2013 .
  103. ^ ไฮเน็ก 1972, หน้า 76
  104. ^ ab "AFD-070703-004.pdf" (PDF) . พระราชบัญญัติเสรีภาพในการเข้าถึงข้อมูลของกองทัพอากาศ . กองทัพอากาศสหรัฐอเมริกา เก็บถาวรจากแหล่งเดิม(PDF)เมื่อ 10 กันยายน 2012 . สืบค้นเมื่อ7 กันยายน 2013 .
  105. ^ abcd "COMETA Report". Seattle, WA: ufoevidence.org. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2019 . สืบค้นเมื่อ13 กรกฎาคม 2013 .
  106. ^ "Introductory Space Science". CUFON.org . West Jacksonville, FL: Computer UFO Network (CUFON). เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 พฤษภาคม 2013 . สืบค้นเมื่อ16 พฤษภาคม 2013 .วัสดุ UFO ของโรงเรียนนายเรืออากาศ
  107. ^ McDonald, James E. (1974) [ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1972]. "Science in Default: Twenty-Two Years of Inadequate UFO Investigations" . ในSagan, Carl ; Page, Thornton (eds.). UFO's: A Scientific Debate . American Association for the Advancement of Science , 134th Meeting (Reprint ed.). New York: WW Norton & Company . ISBN 978-0-393-00739-8. LCCN  72004572. OCLC  934695. สืบค้นเมื่อ30 มีนาคม 2554 .
  108. ^ โดย McDonald, James E. (29 กรกฎาคม 1968). "คำชี้แจงเกี่ยวกับวัตถุบินที่ไม่สามารถระบุได้: ส่งไปยังคณะกรรมาธิการวิทยาศาสตร์และอวกาศแห่งสภาผู้แทนราษฎร เมื่อวันที่ 29 กรกฎาคม 1968 การประชุมเชิงปฏิบัติการเรื่องวัตถุบินที่ไม่สามารถระบุได้ อาคาร Rayburn วอชิงตัน ดี.ซี. โดย James E. McDonald" (PDF) . เก็บถาวรจากแหล่งดั้งเดิม(PDF)เมื่อวันที่ 5 มกราคม 2019 . สืบค้นเมื่อ6 กันยายน 2013 .
  109. ^ รัปเปลต์ 1956
  110. ^ โดย Huyghe, Patrick (14 ตุลาคม 1979). "UFO Files: The Untold Story". The New York Times . New York Times. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2021 . สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2021 .
  111. ^ โดย Larson, Phil (5 พฤศจิกายน 2011). "กำลังค้นหา ET แต่ไม่มีหลักฐาน". ทำเนียบขาว . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2011 . สืบค้นเมื่อ6 กันยายน 2013 .
  112. ^ โดย Atkinson, Nancy (5 พฤศจิกายน 2011). "No Alien Visits or UFO Coverups, White House Says". Universe Today . Courtenay, BC เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 มกราคม 2019. สืบค้นเมื่อ6 พฤศจิกายน 2011 .
  113. ^ Gabbatt, Adam (25 มิถุนายน 2021). "It came out of the sky: US releases highly expected UFO report". The Guardian . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 มิถุนายน 2021 . สืบค้นเมื่อ26 มิถุนายน 2021 .
  114. ^ "การประเมินเบื้องต้น: ปรากฏการณ์ทางอากาศที่ไม่สามารถระบุได้" (PDF) . สำนักงานผู้อำนวยการหน่วยข่าวกรองแห่งชาติ . 25 มิถุนายน 2021 เก็บถาวร(PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 26 กรกฎาคม 2021 . สืบค้นเมื่อ25 มิถุนายน 2021 .
  115. ^ Merchant, Nomaan (25 มิถุนายน 2021). "No ET, no answers: Intel report is inconclusion about UFOs". apnews.com . Associated Press. Archived from the original on 25 มิถุนายน 2021. สืบค้นเมื่อ25 มิถุนายน 2021 .
  116. ^ Kube, Courtney; Edelman, Adam (25 มิถุนายน 2021). "รายงานยูเอฟโอ: รัฐบาลไม่สามารถอธิบายวัตถุบินลึกลับ 143 ใน 144 ชิ้นได้ โทษว่าเป็นเพราะข้อมูลมีจำกัด". NBC News . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 มิถุนายน 2021. สืบค้นเมื่อ26 มิถุนายน 2021 .
  117. ↑ อิสเกลียส, ดาเนียล (7 มิถุนายน พ.ศ. 2552) "Hay aún 40 casos de ovnis sin explicación" เอล ปาอิส (ภาษาสเปน) มอนเตวิเดโอ: เทเลโดซ . เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อวันที่ 16 พฤศจิกายน 2013 . สืบค้นเมื่อ10 กันยายน 2013 .
  118. ↑ ab "GEIPAN: เลอ GEIPAN". Groupe d'Études et d'Informations sur les Phénomènes Aérospatiaaux Non Identifiés (GEIPAN) . ปารีส: Centre national d'études spatiales (CNES) เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อวันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2554 . สืบค้นเมื่อ16 พฤษภาคม 2556 .
  119. ^ "ประวัติการวิจัย UAP ที่ CNES" CNES . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 ตุลาคม 2014 . สืบค้นเมื่อ6 ตุลาคม 2014 .
  120. ^ "Autres Liens". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 สิงหาคม 2023 . สืบค้นเมื่อ6 ตุลาคม 2014 .
  121. ^ "โครงการศึกษายูเอฟโอของรัฐบาลฝรั่งเศสอย่างเป็นทางการจะเริ่มดำเนินการอีกครั้งโดยมีผู้อำนวยการคนใหม่". ซีแอตเทิล: ufoevidence.org. ตุลาคม 2548. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 พฤษภาคม 2556 . สืบค้นเมื่อ13 กรกฎาคม 2556 .
  122. ^ "'ใช่ ยูเอฟโอมีอยู่จริง': คำแถลงจุดยืนของหัวหน้า SEPRA ฌอง-ฌาคส์ เวลาสโก" ซีแอตเทิล: ufoevidence.org 18 เมษายน 2547 [เผยแพร่ครั้งแรกในLa Dépêche du Midi ] เก็บถาวรจากแหล่งดั้งเดิมเมื่อ 8 เมษายน 2556 สืบค้นเมื่อ13 กรกฎาคม 2556
  123. ^ "การประเมินปรากฏการณ์ยูเอฟโอโดย GEPAN (1978)". ซีแอตเทิล: ufoevidence.org. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 เมษายน 2013 . สืบค้นเมื่อ13 กรกฎาคม 2013 .
  124. ^ "รายงาน CNES, 26 มีนาคม 2007". 23 เมษายน 2015. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 มกราคม 2023 . สืบค้นเมื่อ8 มกราคม 2023 .
  125. ^ "Ovni-nouvelle-commission-denquete-3AF-PAN (ตอนที่ 1)". Dailymotion . Paris: Orange . 11 พฤษภาคม 2009. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 มกราคม 2014 . สืบค้นเมื่อ11 มกราคม 2014 .
  126. ↑ "Rapport d'étape de la Commission Sigma/3AF" (PDF ) ปารีส: สมาคมการบินและอวกาศแห่งฝรั่งเศส 31 พฤษภาคม 2553 เก็บถาวร(PDF)จากต้นฉบับเมื่อวันที่ 24 กันยายน2558 สืบค้นเมื่อ11 มกราคม 2014 .
  127. ^ Dini, Luc (10 มกราคม 2013). "Sigma 2". 3AF . ปารีส: Association Aéronautique et Astronautique de France. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ 2014 . สืบค้นเมื่อ11 มกราคม 2014 .
  128. ^ Boudier, Alain (20 มิถุนายน 2013). "Alexandre – Alain Boudier – Sygma & 3AF". RimLive.com (สัมภาษณ์). สัมภาษณ์โดย Alexandre. ปารีส. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 กรกฎาคม 2014 . สืบค้นเมื่อ11 มกราคม 2014 .
  129. ^ "And Ufology UFO Italy UFO Sightings, not Flying Saucers, Aliens or Extraterrestrials". Ufo.it. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 ตุลาคม 2014 . สืบค้นเมื่อ6 ตุลาคม 2014 .
  130. ^ "วัตถุบินไม่ปรากฏชื่อ" (PDF) . The Black Vault . Northridge, CA: John Greenewald. มิถุนายน 1951. รายงาน DSI/JTIC ฉบับที่ 7. เก็บถาวร(PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 1 มิถุนายน 2012 . สืบค้นเมื่อ16 กันยายน 2013 .
  131. ^ ab "UFO files". Kew: The National Archives . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 กุมภาพันธ์ 2011 . สืบค้นเมื่อ10 กันยายน 2013 .
  132. ^ "Files released on UFO Sightings". BBC News . London: BBC. May 14, 2008. Archived from the original on July 20, 2008. สืบค้นเมื่อMay 16, 2013 .
  133. ^ "ความจริงอยู่ที่นั่น: ชาวอังกฤษ 'พบเห็น' ยูเอฟโอ บันทึกระบุ". London. AFP . 13 พฤษภาคม 2008. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 มิถุนายน 2013 . สืบค้นเมื่อ16 พฤษภาคม 2013 .
  134. ^ "เครื่องบินโดยสารเกือบชนกับยูเอฟโอ" BBC News . ลอนดอน: BBC 20 ตุลาคม 2551 เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 ตุลาคม 2551 . สืบค้นเมื่อ16 พฤษภาคม 2556 .
  135. ^ ab Defence Intelligence Staff (ธันวาคม 2000). "ปรากฏการณ์ทางอากาศที่ไม่ปรากฏชื่อในภูมิภาคป้องกันภัยทางอากาศของสหราชอาณาจักร" (PDF) . Kew: The National Archives. หน้า 2. 55/2/00. เก็บถาวรจากแหล่งเดิม(PDF)เมื่อวันที่ 26 ตุลาคม 2012 . สืบค้นเมื่อ10 กันยายน 2013 .โปรดดูที่ไซต์ของหอจดหมายเหตุแห่งชาติ: "ปรากฏการณ์ทางอากาศไม่ปรากฏชื่อ (UAP) ในภูมิภาคป้องกันทางอากาศของสหราชอาณาจักร" สำหรับเอกสารที่เก็บถาวร
  136. ^ Dearing, Stephanie (5 ธันวาคม 2009). "Cost-cutting causes British gov't to shut down UFO investigations". Digital Journal . Toronto. Archived from the original on พฤษภาคม 15, 2013. สืบค้นเมื่อพฤษภาคม 16, 2013 .
  137. ^ Binlot, Ann (5 สิงหาคม 2010). "Winston Churchill Ordered UFO Coverup?". cbsnews.com . CBS news . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2021 . สืบค้นเมื่อ10 พฤศจิกายน 2021 .
  138. ^ “UFO hotspots revealed as ex Ministry of Defense expert calls for action”. The Independent . 24 ตุลาคม 2023. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 พฤศจิกายน 2023. สืบค้นเมื่อ16 พฤศจิกายน 2023 .
  139. ^ ซาแกน, คาร์ล (1995). โลกที่ถูกปีศาจหลอกหลอน: วิทยาศาสตร์เหมือนเทียนในความมืด . นิวยอร์ก: แรนดอมเฮาส์ISBN 0-394-53512-X. LCCN  95034076. OCLC  779687822.
  140. ^ เอบีซี วัลเล่ 2008
  141. ^ ฟรีดแมน 2008
  142. ^ Novella, Steven และคณะThe Skeptics' Guide to the Universe: How to Know What's Really Real in a World Increasingly Full of Fake . Grand Central Publishing, 2018. หน้า 160
  143. ^ ab Cross, Anne (มีนาคม 2004). "ความยืดหยุ่นของวาทศิลป์ทางวิทยาศาสตร์: กรณีศึกษาของนักวิจัยยูเอฟโอ" สังคมวิทยาเชิงคุณภาพ . 27 (1). Springer : 3–34. doi :10.1023/B:QUAS.0000015542.28438.41. ISSN  0162-0436. S2CID  144197172.
  144. ^ ซางัน & เพจ 1996
  145. ^ แม็คคาร์ธี 1975
  146. ^ Salisbury, David F. (1 กรกฎาคม 1998). "UFO study causes media sensation: 7/1/98". Stanford Report . Stanford, CA: Stanford University . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 เมษายน 2009. สืบค้นเมื่อ16 พฤษภาคม 2013 .
  147. ^ เมนเซล แอนด์ เทฟส์ 1977
  148. ^ Hough, Andrew (13 เมษายน 2010). "UFO studies should be 'legitimate university subject', claims American professor" . The Daily Telegraph . London. Archived from the source on 11 มกราคม 2022 . สืบค้น เมื่อ 13 กรกฎาคม 2013 .
  149. ^ Swords & Powell 2012, หน้า 306–332
  150. ^ ชาง, เคนเนธ (14 กันยายน 2023). "NASA แนะนำผู้อำนวยการวิจัยยูเอฟโอคนใหม่ – บทบาทดังกล่าวได้รับการจัดตั้งขึ้นเพื่อตอบสนองต่อคำแนะนำของรายงานที่พบว่าหน่วยงานสามารถดำเนินการเพิ่มเติมเพื่อรวบรวมและตีความข้อมูลเกี่ยวกับปรากฏการณ์ผิดปกติที่ยังไม่ระบุได้" The New York Times . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 กันยายน 2023 . สืบค้นเมื่อ15 กันยายน 2023 .
  151. ^ Moldwin, Mark (พฤศจิกายน 2004). "เหตุใด SETI จึงเป็นวิทยาศาสตร์และ UFOlogy ไม่เป็น: มุมมองทางวิทยาศาสตร์อวกาศเกี่ยวกับขอบเขต" Skeptical Inquirer . 28 (6): 40–42
  152. ^ Tuomela, Raimo (1985). วิทยาศาสตร์ การกระทำ และความเป็นจริง . Springer. หน้า 234. ISBN 90-277-2098-3-
  153. ^ Feist, Gregory J. (2006). จิตวิทยาของวิทยาศาสตร์และต้นกำเนิดของจิตใจทางวิทยาศาสตร์ . สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเยล. หน้า 219 ISBN 0-300-11074-X-
  154. ^ Restivo, Sal P. (2005). วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และสังคม: สารานุกรม. Oxford University Press US. หน้า 176. ISBN 0-19-514193-8-
  155. ^ เชอร์เมอร์, ไมเคิล, บรรณาธิการ (2002). สารานุกรมนักสงสัยแห่งวิทยาศาสตร์เทียม(PDF) . ABC–CLIO, Inc. ISBN 978-1-57607-653-8. เก็บถาวรจากแหล่งเดิม(PDF)เมื่อวันที่ 11 สิงหาคม 2559 . สืบค้นเมื่อ16 ธันวาคม 2556 .
  156. ^ ""Beyond Science", ในซีซั่น 8 ตอนที่ 2". Scientific American Frontiers . Chedd-Angier Production Company. 1997–1998. PBS . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 1 มกราคม 2549
  157. ^ "Scientific American". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 9 ตุลาคม 2009
  158. ^ Fraknoi, Andrew (ตุลาคม 2009). "The ‘Great Moon Hoax’: Did Astronauts Land on the Moon?”. Astronomical Pseudo-Science: A Skeptic's Resource List . Astronomical Society of the Pacific . สืบค้นเมื่อ2 พฤศจิกายน 2011 .
  159. ^ "คำชี้แจงตำแหน่งของ Iowa Academy of Science ในเรื่องวิทยาศาสตร์เทียม" (PDF) . Iowa Academy of Science . กรกฎาคม 1986 เก็บถาวรจากแหล่งเดิม(PDF)เมื่อวันที่ 26 มิถุนายน 2007
  160. ^ มูลนิธิวิทยาศาสตร์แห่งชาติ (2002). "บทที่ 7". ตัวบ่งชี้วิทยาศาสตร์และวิศวกรรมศาสตร์ . อาร์ลิงตัน, เวอร์จิเนีย: มูลนิธิวิทยาศาสตร์แห่งชาติ. ISBN 978-0-7567-2369-9. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 16 มิถุนายน 2016 . สืบค้นเมื่อ6 เมษายน 2018 . ความเชื่อในวิทยาศาสตร์เทียมนั้นแพร่หลายอย่างกว้างขวาง... ประชาชนจำนวนไม่น้อยเชื่อในเรื่องยูเอฟโอและเชื่อว่ามนุษย์ต่างดาวได้ลงจอดบนโลก
  161. ^ Hansson, Sven Ove (3 กันยายน 2008). "วิทยาศาสตร์และวิทยาศาสตร์เทียม" สืบค้นเมื่อ8 พฤษภาคม 2010
  162. ^ Feist (2006), หน้า 219–20
  163. ^ โดย Eghigian, Greg (6 ธันวาคม 2015). "การทำให้ยูเอฟโอสมเหตุสมผล: วิทยาเกี่ยวกับยูเอฟโอ วิทยาศาสตร์ และประวัติศาสตร์ของความไม่ไว้วางใจซึ่งกันและกัน" Public Understanding of Science . 26 (5): 612–626. doi :10.1177/0963662515617706. PMID  26644010. S2CID  37769406
  164. ^ Cooper, Rachel (2009). "บทที่ 1: การวิจัยทางจิตเวชเป็นวิทยาศาสตร์หรือไม่". ใน Broome, Matthew; Bortolotti, Lisa (eds.). Psychiatry as Cognitive Neuroscience: Philosophical Perspectives . Oxford University Press . หน้า 19 ISBN 978-0-19-923803-3-
  165. ^ Dodd, Adam (27 เมษายน 2018). "ความไม่รู้เชิงกลยุทธ์และการค้นหาสติปัญญาจากนอกโลก: การวิพากษ์วิจารณ์การแยกความแตกต่างระหว่างยูเอฟโอและการสอบสวนทางวิทยาศาสตร์" Astropolitics . 16 (1): 75–95. Bibcode :2018AstPo..16...75D. doi :10.1080/14777622.2018.1433409. ISSN  1477-7622. S2CID  148687469
  166. ^ Loeb, Avi (19 กันยายน 2021). "นักดาราศาสตร์ควรเต็มใจที่จะดูวัตถุประหลาดบนท้องฟ้าอย่างใกล้ชิด – โครงการกาลิเลโอพยายามฝึกฝนกล้องโทรทรรศน์เกี่ยวกับปรากฏการณ์ทางอากาศที่ไม่อาจระบุได้" Scientific American . สืบค้นเมื่อ19 กันยายน 2021 .
  167. ^ “โครงการกาลิเลโอ: นักวิทยาศาสตร์ค้นหาสัญญาณของเทคโนโลยีนอกโลก” The Guardian . 27 กรกฎาคม 2021 . สืบค้นเมื่อ13 สิงหาคม 2021 .
  168. ^ "เราจะพบยูเอฟโอจากด้านบนได้ไหม". The Hill . 24 มกราคม 2022 . สืบค้นเมื่อ28 มกราคม 2022 .
  169. ^ Mann, Adam. "โครงการกาลิเลโอของ Avi Loeb จะค้นหาหลักฐานการมาเยือนของมนุษย์ต่างดาว" Scientific Americanสืบค้นเมื่อ13 สิงหาคม 2021
  170. ^ "ประกาศสาธารณะ". projects.iq.harvard.edu . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 สิงหาคม 2021 . สืบค้นเมื่อ13 สิงหาคม 2021 .
  171. ↑ "ดอยช์ลันไวต์ ไอน์มาลิก – ยูเอฟโอ-ฟอร์ชุง อัน แดร์ อูนิ เวิร์ซบวร์ก". BR24 (ภาษาเยอรมัน) 3 กันยายน 2564 . สืบค้นเมื่อวันที่ 28 มกราคม 2022 .
  172. ^ "UAP & SETI – ประธานสาขาวิชาวิทยาการคอมพิวเตอร์ VIII – เทคโนโลยีสารสนเทศอวกาศ" www.informatik.uni-wuerzburg.de สืบค้นเมื่อ28 มกราคม 2022
  173. ^ "จุดที่วิทยาศาสตร์และ UAP พบกัน" (PDF) . สืบค้นเมื่อ4 กรกฎาคม 2022 .
  174. ^ Andresen, Jensine; Torres, Octavio A. Chon (2022). สติปัญญาจากนอกโลก: ผลกระทบทางวิชาการและสังคม. Cambridge Scholars Publishing. ISBN 978-1-5275-7925-5-
  175. ^ "กลุ่มชนกลุ่มน้อยจำนวนมากในสหรัฐฯ กล่าวว่ายูเอฟโอบางลำเป็นยานอวกาศของมนุษย์ต่างดาว" Gallup.com . 20 สิงหาคม 2021 . สืบค้นเมื่อ13 กันยายน 2022 .
  176. ^ "การศึกษายูเอฟโอของนาซ่ามุ่งเน้นไปที่การรวบรวมข้อมูล ไม่ใช่การสรุปผล" The Independent . 10 มิถุนายน 2022 . สืบค้นเมื่อ4 กรกฎาคม 2022 .
  177. ^ Hunt, Katie ; Strickland, Ashley. "NASA is assembing a team to gather data on unidentifiable events on the sky". CNN สืบค้นเมื่อ4 กรกฎาคม 2022
  178. ^ Bock, Michael (9 มิถุนายน 2022). "NASA เตรียมจัดตั้งการศึกษาวิจัยอิสระเกี่ยวกับปรากฏการณ์ทางอากาศที่ไม่สามารถระบุได้". NASA . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 กรกฎาคม 2022. สืบค้นเมื่อ4 กรกฎาคม 2022 .
  179. ^ Posard, Marek N.; Gromis, Ashley; Lee, Mary (25 กรกฎาคม 2023). Not the X-Files: Mapping Public Reports of Unidentified Aerial Phenomena Across America (รายงาน). RAND Corporation.
  180. ^ Fawcett & Greenwood, 81–89; Good 1988, หน้า 318–322, 497–502
  181. ^ กู๊ด 1988, หน้า 371–373
  182. ↑ สแตนฟอร์ด 1976, หน้า 112–154
  183. ^ "UFO Relics". UFO Hunters . ซีซั่น 3 ตอนที่ 33. 6 พฤษภาคม 2009. ประวัติศาสตร์ .
  184. ^ Pat Linse, Ean Harrison (2011) ปริศนาสิ่งประดิษฐ์ยูเอฟโอที่ยิ่งใหญ่ของบ็อบ ไวท์ – ไขได้แล้ว! เก็บถาวรเมื่อ 29 เมษายน 2022 ที่ เวย์แบ็กแมชชีนนิตยสาร Skeptic เล่มที่ 16 ฉบับที่ 3
  185. ^ Faustino, Mara (2004). สวรรค์และนรก: บทสรุปของตำนาน นิทาน ภูมิปัญญา และไหวพริบสำหรับนักบุญและคนบาปที่อ่านได้อย่างติดหูนิวยอร์ก: Atlantic Monthly Press ISBN 0871136961.OCLC 55596198  .
  186. ^ Krismantari, Ika (6 กุมภาพันธ์ 2011). "Crop circles provide food for thought". The Star . Petaling Jaya: Star Publications. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 ตุลาคม 2012 . สืบค้นเมื่อ12 กันยายน 2013 .
  187. ^ Siddique, Haroon (17 ธันวาคม 2017). "Pentagon ยอมรับดำเนินการสืบสวน UFO ลับมานาน 5 ปี". The Guardian . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 เมษายน 2020 . สืบค้นเมื่อ21 มีนาคม 2018 .
  188. ^ Eghigian, Greg. "That Secret Government Program to Track UFOs? It's Not the First". Air & Space Magazine . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 มีนาคม 2020 . สืบค้นเมื่อ21 มีนาคม 2018 .
  189. ^ Symington, Fife (9 พฤศจิกายน 2007). "Symington: I saw a UFO in the Arizona sky". CNN . Atlanta, GA: Turner Broadcasting System . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 ตุลาคม 2013. สืบค้นเมื่อ25 พฤศจิกายน 2013 .
  190. ^ มิทเชลล์, เอ็ดการ์ (2008), หน้า 262
  191. ^ Cooper, Helene; Blumenthal, Ralph; Kean, Leslie (26 พฤษภาคม 2019). "'Wow, What Is That?' Navy Pilots Report Unexplained Flying Objects". The New York Times . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 กุมภาพันธ์ 2020 . สืบค้นเมื่อ27 พฤษภาคม 2019 .
  192. ^ Strauss, Daniel (28 เมษายน 2020). "Pentagon releases three UFO videos taken by US navy pilots". The Guardian . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 พฤษภาคม 2020 . สืบค้นเมื่อ10 พฤษภาคม 2020 .
  193. ^ ab Chandelis Duster. "กระทรวงกลาโหมยืนยันว่าวิดีโอที่รั่วไหลของปรากฏการณ์ทางอากาศที่ไม่อาจระบุได้นั้นเป็นของจริง". CNN . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 เมษายน 2021 . สืบค้นเมื่อ16 เมษายน 2021 .
  194. ^ Thebault, Reis (23 มีนาคม 2021). "Thanks to Trump-era covid relief bill, a UFO report may be public soon – and it's will be big, former official said". The Washington Post . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 มีนาคม 2021 . สืบค้นเมื่อ23 มีนาคม 2021 .
  195. ^ "เพนตากอนยืนยันว่าวิดีโอที่รั่วไหลของยูเอฟโอที่ "บินวน" เรือรบของกองทัพเรือเป็นของจริง" The Independent . 13 เมษายน 2021 เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 พฤษภาคม 2021 . สืบค้นเมื่อ16 เมษายน 2021 .
  196. ^ "Leaked footage shows UFOs flying around marine ships". in.news.yahoo.com . Archived from the source on เมษายน 16, 2021 . สืบค้นเมื่อเมษายน 16, 2021 .
  197. ^ "Pentagon Confirms That Leaked Video Is Part of UFO Investigation". Futurism . 11 เมษายน 2021. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 พฤษภาคม 2021 . สืบค้นเมื่อ16 เมษายน 2021 .
  198. ^ Thebault, Reis (17 พฤษภาคม 2021). "สำหรับนักบินกองทัพเรือบางคน การพบเห็นยูเอฟโอถือเป็นเหตุการณ์ธรรมดา: 'ทุกวันเป็นเวลาอย่างน้อยสองสามปี'". The Washington Post . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 พฤษภาคม 2021. สืบค้นเมื่อ18 พฤษภาคม 2021 .
  199. ^ วิดีโอ. "นักบินกองทัพเรือบรรยายการเผชิญหน้ากับยูเอฟโอ". CBS News . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 พฤษภาคม 2021. สืบค้นเมื่อ19 พฤษภาคม 2021 .
  200. ^ "Pentagon Confirms That Leaked Video Is Part of UFO Investigation". Futurism . 11 เมษายน 2021. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 พฤษภาคม 2021 . สืบค้นเมื่อ16 เมษายน 2021 .
  201. ^ Lewis-Kraus, Gideon. "The Pentagon Started Taking UFOs Seriously ได้อย่างไร". The New Yorker . New Yorker Magazine. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 มิถุนายน 2023 . สืบค้นเมื่อ25 พฤษภาคม 2021 .
  202. ^ เวสต์ มิกวิดีโอของ The Gimbal: UFO แท้หรือสิ่งประดิษฐ์จากกล้อง? เก็บถาวรเมื่อ 26 กุมภาพันธ์ 2024 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน , สเคปติค , 2 สิงหาคม 2022
  203. ^ "รายงานยูเอฟโอ: สหรัฐฯ ไม่พบคำอธิบายการพบเห็น" BBC News . 25 มิถุนายน 2021. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 กรกฎาคม 2021 . สืบค้นเมื่อ 4 กรกฎาคม 2021 .
  204. ^ abc “They're real, but they are alien? – key takeaways from the Pentagon report. ไม่ว่า 'ปรากฏการณ์ทางอากาศที่ไม่สามารถระบุได้' จะเป็นอะไรก็ตาม พวกมันเป็นวัตถุจริงที่อาจก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อความมั่นคงของชาติ” The Guardian . 26 มิถุนายน 2021 ISSN  0261-3077. Archived from the original on 8 กรกฎาคม 2024 . สืบค้นเมื่อ18 มีนาคม 2024 .
  205. ^ "การประเมินเบื้องต้น: ปรากฏการณ์ทางอากาศที่ไม่สามารถระบุได้" (PDF) . สำนักงานผู้อำนวยการหน่วยข่าวกรองแห่งชาติ . 25 มิถุนายน 2021 เก็บถาวร(PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 26 กรกฎาคม 2021 . สืบค้น เมื่อ 26 มิถุนายน 2021 .
  206. ^ “NASA administrator on UFO report: 'I don't think we are alone”. The Hill . 28 มิถุนายน 2021. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 กรกฎาคม 2021 . สืบค้นเมื่อ 3 กรกฎาคม 2021 .
  207. ^ Guthrie, Dillon (16 ธันวาคม 2021). "Op-Ed: OK! It's time to take UFOs seriously". Los Angeles Times . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 ธันวาคม 2021. สืบค้นเมื่อ16 ธันวาคม 2021 .
  208. ^ Seitz-Wald, Alex (8 มกราคม 2022). "การเปิดเผยหรือการหลอกลวง? สำนักงานใหม่ของกระทรวงกลาโหมสหรัฐฯ แบ่งแยกผู้ศรัทธา – รัฐบาลสหรัฐฯ ไม่ได้ศึกษาเรื่องยูเอฟโออย่างครอบคลุมมาหลายทศวรรษแล้ว แต่นักวิทยายูเอฟโอไม่ใช่ทุกคนจะตื่นเต้นกับสำนักงานสืบสวนใหม่ของกระทรวงกลาโหม" NBC News . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 มกราคม 2022 . สืบค้นเมื่อ9 มกราคม 2022 .
  209. ^ Vincent, Brandi (25 กรกฎาคม 2023). "Senators aim to set a mandatory timeline and process for agencies to declassify all UAP records". Defense Scoop . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 ธันวาคม 2023 . สืบค้นเมื่อ13 กันยายน 2024 .
  210. ^ "Is the Government Hiding Facts On UFOs & Extraterrestrial Life?; New Roper Poll Reveals that More Than Two-Thirds of Americans Think So" (ข่าวเผยแพร่) นิวยอร์ก: Business Wire . 15 ตุลาคม 2002. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 ธันวาคม 2013 . สืบค้นเมื่อ12 กันยายน 2013 .
  211. ^ "โพล: สหรัฐฯ ปกปิดข้อมูลมนุษย์ต่างดาว". CNN . Atlanta, GA: Turner Broadcasting System. 15 มิถุนายน 1997. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 ตุลาคม 2013. สืบค้นเมื่อ12 กันยายน 2013 .
  212. ^ Entin, Brian (5 มิถุนายน 2023). "ผู้แจ้งเบาะแสทางทหารอ้างว่าสหรัฐฯ มีโครงการกู้ซากยูเอฟโอ" NewsNation . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 มิถุนายน 2023 . สืบค้นเมื่อ6 มิถุนายน 2023 .
  213. ^ Wallace, Danielle (6 มิถุนายน 2023). "ผู้แจ้งเบาะแสทางการทหารเปิดเผยต่อสาธารณะว่าสหรัฐฯ มีโครงการกู้คืนยูเอฟโอลับ: 'การแข่งขันอาวุธภาคพื้นดิน'". Fox News . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 มิถุนายน 2023 . สืบค้นเมื่อ6 มิถุนายน 2023 .
  214. ^ Coen, Susie (7 มิถุนายน 2023). "'ยานอวกาศที่ไม่ใช่มนุษย์' ที่สหรัฐค้นพบ 'มานานหลายทศวรรษ'". The Telegraph . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 มิถุนายน 2023. สืบค้นเมื่อ9 มิถุนายน 2023 .
  215. ^ Gabbatt, Adam (9 มิถุนายน 2023). "A whistleblower claims the US has alien vehicles. But where's the proof?". The Guardian . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 มิถุนายน 2023 . สืบค้นเมื่อ9 มิถุนายน 2023 .
  216. ^ กิจกรรมสโมสรสื่อมวลชนแห่งชาติปี 2544 บน YouTube
  217. ^ Duin, Julia (11 พฤษภาคม 2001). "รัฐบาลกำลังปกปิดหลักฐาน UFO กลุ่มดังกล่าว". The Washington Times . Washington, DC: News World Communications . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 มกราคม 2016. สืบค้นเมื่อ11 กันยายน 2013 .
  218. ^ Spavin, Vicky (9 พฤษภาคม 2001). "They're Here; UFO Watchers to Reveal Proof That Aliens Have Visited Earth". The Daily Record . Glasgow: Trinity Mirror . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 มีนาคม 2016. สืบค้นเมื่อ10 มีนาคม 2013 .
  219. ^ Raymer, Katelynn; Ruppe, David (10 พฤษภาคม 2001). "กลุ่มเรียกร้องให้เปิดเผยข้อมูลยูเอฟโอ" ABC News . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 กรกฎาคม 2013 . สืบค้นเมื่อ11 มีนาคม 2013 .
  220. ^ วัตสัน, ร็อบ (10 พฤษภาคม 2001). "UFO spotters slam 'US cover-up'". BBC News . ลอนดอน: BBC. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 กรกฎาคม 2019. สืบค้นเมื่อ11 กันยายน 2013 .
  221. ^ Kehnemui, Sharon (10 พฤษภาคม 2001). "Men in Suits See Aliens as Part of Solution, Not Problem". FoxNews.com . New York: Fox Entertainment Group. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 สิงหาคม 2013 . สืบค้นเมื่อ10 พฤษภาคม 2007 .
  222. ^ McCullagh, Declan (10 พฤษภาคม 2001). "Ooo-WEE-ooo Fans Come to DC" Wired News . Waltham, MA: Lycos . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 มิถุนายน 2008 . สืบค้นเมื่อ10 พฤษภาคม 2007 .
  223. ^ Schmidt, Brad (25 เมษายน 2002). "Alien theorist offers proof of government coverup". Oregon Daily Emerald . Eugene, OR. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 สิงหาคม 2012 . สืบค้นเมื่อ12 ธันวาคม 2012 .
  224. ^ Thomas, WF (12 มกราคม 2022). "Disclose.tv: Conspiracy Forum Turned Disinformation Factory". Logically . Archived from the original on 12 มกราคม 2022 . สืบค้นเมื่อ26 ตุลาคม 2022 . ชื่อ "Disclose" อ้างอิงถึงแนวคิด "การเปิดเผย" ในกลุ่มผู้ชื่นชอบ UFO ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่รัฐบาลจะยืนยันการมีอยู่ของมนุษย์ต่างดาวและเปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับพวกเขา
  225. ^ Salas, Robert; Hastings, Robert (15 กันยายน 2010). "US Nuclear Weapons Have Been Compromised by Unidentified Aerial Objects" (ข่าวเผยแพร่) Washington, DC: PR Newswire . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 มกราคม 2011 . สืบค้นเมื่อ11 กันยายน 2013 .“National Press Club: UFOs Tampering with Nukes – ตอนที่ 1/7” บน YouTube
  226. ^ Schultz, Marisa (29 เมษายน 2013). "อดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร Kilpatrick 'กำลังรอฟัง' หลักฐานของมนุษย์ต่างดาว". The Detroit News . MediaNews Group . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 พฤษภาคม 2013. สืบค้นเมื่อ11 กันยายน 2013 .
  227. ^ "การพิจารณาคดีของพลเมืองเกี่ยวกับการเปิดเผยข้อมูล". การพิจารณาคดีของพลเมืองเกี่ยวกับการเปิดเผยข้อมูล . Bethesda, MD: Paradigm Research Group. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 กันยายน 2013 . สืบค้นเมื่อ11 กันยายน 2013 .
  228. ^ "Mutual UFO Network". MUFON.com . Cincinnati, OH: Mutual UFO Network, Inc.เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 ธันวาคม 1997 . สืบค้นเมื่อ13 กรกฎาคม 2013 .
  229. ^ "ศูนย์ศึกษายูเอฟโอ". CUFOS.org . ชิคาโก: ศูนย์ศึกษายูเอฟโอ . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 ตุลาคม 1997 . สืบค้นเมื่อ13 กรกฎาคม 2013 .
  230. ^ Speigel, Lee (26 สิงหาคม 2011). "การพบเห็นยูเอฟโอเพิ่มขึ้น 67 เปอร์เซ็นต์ใน 3 ปี History Channel สืบสวนปรากฏการณ์ทางอากาศที่อธิบายไม่ได้". The Huffington Post . AOL . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 กันยายน 2013 . สืบค้นเมื่อ13 กรกฎาคม 2013 .
  231. ^ Partridge, Christopher (กรกฎาคม 2004). "Alien demonology: The Christian roots of the evil extraterrestrial in UFO religions and abduction spiritualities". Religion . 34 (3): 163–189. doi : 10.1016/j.religion.2004.04.014. ISSN  0048-721X. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 กรกฎาคม 2024 สืบค้นเมื่อ13 มิถุนายน 2024
  232. ^ Jacobs 2000, บท: "ยูเอฟโอ: สูญหายในตำนาน" โดย Thomas E. Bullard, หน้า 141
  233. ^ Jacobs 2000, บท: "ยูเอฟโอ กองทหาร และยุคสงครามเย็นตอนต้น" โดยMichael D. Swords , หน้า 82–121
  234. ^ "การสำรวจความคิดเห็นของ Roper". Ufology Resource Center . SciFi.com . กันยายน 2002. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 กรกฎาคม 2006. สืบค้นเมื่อ19 สิงหาคม 2006 .
  235. ^ "UFO Fast Facts". MUFON.com . Cincinnati, OH: Mutual UFO Network, Inc. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 เมษายน 2008 . สืบค้นเมื่อ13 กรกฎาคม 2013 .
  236. ^ กริฟฟิน, แอนดรูว์ (17 กรกฎาคม 2019). "Storm Area 51: Are Alien-hunters Really Planning to 'Raid' the Secret US Military Base?". The Independent . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 กรกฎาคม 2019 . สืบค้นเมื่อ3 กรกฎาคม 2021 .
  237. ^ Richwine, Lisa (20 กันยายน 2019). "Area 51 raid Lures festival UFO hunters to Nevada desert; five captured". Reuters . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2020 . สืบค้น เมื่อ 3 กรกฎาคม 2021 .
  238. ^ เบย์นส์, คริส (21 กันยายน 2019). "Storm Area 51: Hundreds of people gather at US military base to 'see them aliens'" . The Independent . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 พฤษภาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ23 กันยายน 2019 .

บรรณานุกรม

ทั่วไป

  • บูลลาร์ด, โทมัส; (2012). ตำนานและความลึกลับของยูเอฟโอ . ลอว์เรนซ์: มหาวิทยาลัยแคนซัสISBN 978-0-7006-1729-6 
  • คลาร์ก เจอโรม (1998). หนังสือยูเอฟโอ: สารานุกรมมนุษย์ต่างดาว ดีทรอยต์ มิชิแกน: Visible Ink Press ISBN 1-57859-029-9. LCCN  97035767. OCLC  37370629.มีกรณีคลาสสิกมากมายและประวัติของ UFO ที่มีรายละเอียดครบถ้วนและมีการบันทึกอย่างละเอียด
  • Curran, Douglas (2001) [ฉบับพิมพ์ครั้งแรก ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1985; นิวยอร์ก: Abbeville Press ]. In Advance of the Landing: Folk Concepts of Outer SpaceคำนำโดยTom Wolfe (ฉบับแก้ไข) นิวยอร์ก: Abbeville Press ISBN 0-7892-0708-7. LCCN  00052589. OCLC  45270419.การปฏิบัติต่อตำนานและตำนานยูเอฟโอร่วมสมัยในอเมริกาเหนืออย่างไม่หวือหวาแต่ยุติธรรม ซึ่งรวมถึงกลุ่มที่เรียกว่า "ลัทธิผู้ติดต่อ" ผู้เขียนเดินทางไปทั่วสหรัฐอเมริกาพร้อมกับกล้องถ่ายรูปและเครื่องบันทึกเทป และสัมภาษณ์บุคคลจำนวนมากโดยตรง
  • Deardorff, J.; Haisch, B. ; Maccabee, B. ; Puthoff, HE (2005). "Inflation-Theory Implications for Extraterrestrial Visitation". Journal of the British Interplanetary Society . 58 . London: British Interplanetary Society : 43–50. Bibcode :2005JBIS...58...43D. ISSN  0007-084X. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 กรกฎาคม 2024 . สืบค้นเมื่อ21 กันยายน 2018 .
  • Friedman, Stanton T. (2008). จานบินและวิทยาศาสตร์: นักวิทยาศาสตร์สืบสวนความลึกลับของยูเอฟโอ . Franklin Lakes, NJ: New Page Books. ISBN 978-1-60163-011-7. LCCN  2008006291. OCLC  179812690.
  • Greer , Steven M.; (2001). การเปิดเผย Crozer: Crossing Point ISBN 0-9673238-1-9 
  • ฮอลล์, ริชาร์ด เอช. , บรรณาธิการ (1997) [ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1964; วอชิงตัน ดี.ซี.: คณะกรรมการสอบสวนแห่งชาติว่าด้วยปรากฏการณ์ทางอากาศ (NICAP)]. หลักฐานยูเอฟโอ(พิมพ์ซ้ำ) นิวยอร์ก: Barnes & Noble Books ISBN 0-7607-0627-1. LCCN  64006912. OCLC  39544334.การสรุปและการวิเคราะห์ที่จัดระเบียบอย่างดีและครอบคลุมเกี่ยวกับกรณี NICAP ที่ไม่สามารถอธิบายได้ 746 กรณีจากทั้งหมด 5,000 กรณี ถือเป็นเรื่องคลาสสิก
  • ฮอลล์, ริชาร์ด เอช., บรรณาธิการ (2001). หลักฐานยูเอฟโอ: เล่มที่ 2 รายงาน 30 ปี . แลนแฮม, แมริแลนด์: สำนักพิมพ์สแกร์โครว์ ISBN 0-8108-3881-8. LCCN  00055624. OCLC  44391782.กรณีศึกษาที่ครอบคลุมอีกกรณีหนึ่ง มีรายงาน UFO ล่าสุด
  • เฮนดรี, อัลลัน (1979). The UFO Handbook: A Guide to Investigating, Evaluating, and Reporting UFO Sightings . คำนำโดยเจ. อัลเลน ไฮเน็กการ์เดนซิตี้ นิวยอร์ก: ดับเบิลเดย์ISBN 0-385-14348-6. LCCN  78008211. OCLC  4642190.การวิเคราะห์ที่รอบคอบแต่มีความสมดุลของคดี UFO ของ CUFOS จำนวน 1,300 คดี
  • Hynek, J. Allen (1972). ประสบการณ์ยูเอฟโอ: การสอบสวนทางวิทยาศาสตร์ชิคาโก: Henry Regnery Company LCCN  76183827 OCLC  341112
  • Hynek, J. Allen (1997) [ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1977; นิวยอร์ก: Dell Publishing Company ]. The Hynek UFO Reportคำนำใหม่โดยJacques Valléeนิวยอร์ก: Barnes & Noble Books ISBN 0-7607-0429-5.OCLC 3601609  .การวิเคราะห์กรณีคุณภาพสูง 640 กรณีจนถึงปีพ.ศ.2512 โดยตำนานยูเอฟโอ ไฮเน็ก
  • จาคอบส์ เดวิด เอ็ม . บรรณาธิการ (2000). ยูเอฟโอและการลักพาตัว: ท้าทายขอบเขตของความรู้ ลอว์เรนซ์: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแห่งแคนซัสISBN 0-7006-1032-4. LCCN  00028970. OCLC  43615835.
  • Kean, Leslie (2010). ยูเอฟโอ: นายพล นักบิน และเจ้าหน้าที่รัฐลงบันทึกสำนักพิมพ์ Harmony Books
  • เคริโซ, อแลง (1997) Les OVNI identifiés: les extraterrestres dans le mystère d'iniquité (ในภาษาฝรั่งเศส) Villegenon: เอ็ด. แซงต์ฌาน ดาร์กไอเอสบีเอ็น 978-2-9504914-8-0. OCLC  465784973. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม 2024 . สืบค้นเมื่อ21 ตุลาคม 2020 .(บทความที่เกี่ยวข้อง เก็บถาวรเมื่อ 12 เมษายน 2558 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน )
  • Keyhoe, Donald (1950). The Flying Saucers are Real. นิวยอร์ก: Fawcett Publications . LCCN  50004886. OCLC  1674240. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 กันยายน 2013. สืบค้นเมื่อ 6 กันยายน 2013 .
  • Keyhoe, Donald E. (1953). Flying Saucers from Outer Space. นิวยอร์ก: Henry Holt and Company . LCCN  53009588. OCLC  181368. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 พฤษภาคม 2013. สืบค้นเมื่อ16 พฤษภาคม 2013 .
  • ลาตาเกลียตา, โรซามาเรีย (2549) ยูเอฟโอ: verità o menzogna? - Gli atlanti di Voyager (ในภาษาอิตาลี) ฟลอเรนซ์: Giunti Editore. ไอเอสบีเอ็น 978-88-09-04698-6.OCLC 635701671  .
  • McCarthy, Paul E. (1975). Politicking and Paradigm Shifting: James E. McDonald and the UFO Case Study (Thesis/dissertation) (Internet ed.) Canterbury, CT: Sign Historical Group. OCLC  663722044. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 กันยายน 2012 สืบค้นเมื่อ13 กรกฎาคม 2013
  • Menzel, Donald H. ; Taves, Ernest H. (1977). ปริศนา UFO: คำอธิบายที่ชัดเจนของปรากฏการณ์ UFOบทนำโดยFred L. Whipple Garden City, NY: Doubleday ISBN 0-385-03596-9. LCCN  76016255. OCLC  2597609.
  • มิทเชลล์, เอ็ดการ์; (2008). วิถีแห่งนักสำรวจ . แฟรงคลิน เลคส์: Career Press. ISBN 978-1-56414-977-0 . 
  • สำนักงานผู้อำนวยการหน่วยข่าวกรองแห่งชาติ (สหรัฐอเมริกา) (2021) การประเมินเบื้องต้น: ปรากฏการณ์ทางอากาศที่ไม่สามารถระบุได้
  • “เหตุผลที่ควรเชื่อ (บทความสั้น ๆ จากผู้เขียน 9 คน)” นิวยอร์ก 1 เมษายน 2018 หน้า 25–33
  • โรส, บิล; บัตเลอร์, โทนี่ (2004). เครื่องบินจานบิน . โปรเจ็กต์ลับ. ฮิงคลีย์, อังกฤษ: Midland Publishing . ISBN 978-1-85780-233-7.OCLC 99774524  .
  • Sagan, Carl ; Page, Thornton, บรรณาธิการ (1996) [1972]. UFO's: A Scientific Debate (ฉบับพิมพ์ซ้ำ) นิวยอร์ก: Barnes & Noble ISBN 978-0-7607-0196-6. LCCN  72004572. OCLC  35840064.
  • สคัลลี, แฟรงก์ (1950). Behind the Flying Saucers . นิวยอร์ก: Henry Holt and Company. OCLC  1467735
  • Sheaffer, Robert (1981). คำตัดสินยูเอฟโอ: การตรวจสอบหลักฐานบัฟฟาโล, นิวยอร์ก: Prometheus Books ISBN 0-87975-146-0. LCCN  80084406. OCLC  7364885.
  • Sheaffer, Robert (1998). UFO Sightings: The Evidence . Amherst, NY: Prometheus Books. ISBN 1-57392-213-7. LCCN  98006410. OCLC  38738821.คำตัดสินยูเอฟโอฉบับแก้ไข
  • สแตนฟอร์ด เรย์ (1976). Socorro 'Saucer' in a Pentagon Pantry . ออสติน เท็กซัส: Blueapple Books. ISBN 0-917092-00-7. LCCN  76013768. OCLC  2524239.
  • Sturrock, Peter A. ; Holzer, TE; Jahn, R.; et al. (1998). "Physical Evidence Related to UFO Reports: The Proceedings of a Workshop Held at the Pocantico Conference Center, Tarrytown, New York, September 29 – October 4, 1997" (PDF) . Journal of Scientific Exploration . 12 (2). Stanford, CA: Society for Scientific Exploration : 179–229. ISSN  0892-3310. เก็บถาวรจากแหล่งดั้งเดิม(PDF)เมื่อวันที่ 7 มกราคม 2010 . สืบค้นเมื่อ 8 กันยายน 2013 .[ แหล่งข้อมูลที่ไม่น่าเชื่อถือ? ]รายงานของคณะกรรมการสเตอร์ร็อคเกี่ยวกับหลักฐานทางกายภาพ
  • สเตอร์ร็อค, ปีเตอร์ เอ. (1999). ปริศนา UFO: บทวิจารณ์ใหม่เกี่ยวกับหลักฐานทางกายภาพ นิวยอร์ก: วอร์เนอร์บุ๊กส์ISBN 0-446-52565-0. LCCN  99066643. OCLC  42645835.
  • Vallée, Jacques (2008) [ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1991; นิวยอร์ก: Ballantine Books ]. Revelations: Alien Contact and Human Deception . San Antonio, TX: Anomalist Books ISBN 978-1-933665-30-6. LCCN  91091858. OCLC  225866107.
  • Viberti, Pier Giorgio (2010) [เผยแพร่ครั้งแรก 1997] Incontri ravvicinati: Avvistamenti และ contatti da mondi lontani . แอตแลนติ เดล ซาเปเร (อิตาลี) ฟลอเรนซ์: Giunti Editore. ไอเอสบีเอ็น 978-88-09-75032-6.OCLC 800130536  .

ประวัติศาสตร์

  • คลาร์ก เดวิด (2009). The UFO Files: The Inside Story of Real-Life Sightings . Kew: The National Archives . ISBN 978-1-905615-50-6.OCLC 316039535  .รายงานจากไฟล์รัฐบาลอังกฤษ
  • โคเฮน แดเนียล (1981). ปริศนาเรือเหาะอันยิ่งใหญ่: ยูเอฟโอแห่งทศวรรษ 1890 . ด็อดด์ มีด แอนด์ โคISBN 0396079903-
  • Dolan, Richard M. (2000). UFOs and the National Security State: An Unclassified History, Volume One: 1941–1973 . โรเชสเตอร์, นิวยอร์ก: Keyhole Publishing Company ISBN 0-9677995-0-3. LCCN  00691087. OCLC  45546629.โดแลนเป็นนักประวัติศาสตร์มืออาชีพ
  • Downes, Jonathan; Wright, Nigel (2005). The Rising of the Moon (ฉบับแก้ไข) Bangor, Northern Ireland: Xiphos Books. ISBN 978-0-9544936-5-3.OCLC 70335856  .
  • Fawcett, Lawrence; Greenwood, Barry J. (1992) [ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1984 ในชื่อClear Intent ; Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall ]. The UFO Cover-up: What the Government Won't Sayคำนำโดย J. Allen Hynek (สำนักพิมพ์ Fireside ฉบับที่ 1) นิวยอร์ก: Simon & Schuster ISBN 0-671-76555-8. LCCN  84009818. OCLC  28384401.มีเอกสารเกี่ยวกับยูเอฟโอจำนวนมาก
  • ดี ทิโมธี (1988) เหนือความลับสุดยอด: การปกปิดยูเอฟโอทั่วโลก คำนำโดย ลอร์ดฮิลล์-นอร์ตัน (สำนักพิมพ์ควิลล์ ฉบับพิมพ์ครั้งแรก) นิวยอร์ก: วิลเลียม มอร์โรว์ แอนด์ คอมพานีISBN 0-688-09202-0. LCCN  88208434. OCLC  707516815.มีเอกสารเกี่ยวกับยูเอฟโอจำนวนมาก
  • ดี ทิโมธี (1997) [1996]. เหนือกว่าความลับสุดยอด: ภัยคุกคามความปลอดภัยจากยูเอฟโอทั่วโลกคำนำโดยลอร์ดฮิลล์-นอร์ตัน (แก้ไขและปรับปรุงฉบับสมบูรณ์) ลอนดอน: Pan Books ISBN 0-330-34928-7.OCLC 38490850  .
  • ดี ทิโมธี (2007) สิ่งที่ต้องรู้: ยูเอฟโอ กองทัพ และหน่วยข่าวกรอง นิวยอร์ก: เพกาซัส บุ๊กส์ISBN 978-1-933648-38-5.OCLC 180767460  .อัปเดตข่าวลับสุดยอดพร้อมคดีและเอกสารใหม่
  • Graff, Garrett M. (2023). ยูเอฟโอ: เรื่องราวเบื้องหลังการค้นหาชีวิตต่างดาวของรัฐบาลสหรัฐฯ ที่นี่และที่นั่นสำนักพิมพ์ Avid Reader / Simon & Schuster ISBN 978-1982196776-
  • ฮอลล์, ไมเคิล ดี.; คอนเนอร์ส, เวนดี้ เอ. (1998). อัลเฟรด โลดดิ้งและคลื่นจานบินครั้งใหญ่ในปี 1947 (PDF)อัลบูเคอร์คี, นิวเม็กซิโก: สำนักพิมพ์ไวท์โรสOCLC  41104299 เก็บถาวร ( PDF )จากแหล่งเดิมเมื่อ 25 มีนาคม 2018 สืบค้นเมื่อ7 กันยายน 2013
  • Keel, John (1996) [ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1970 ในชื่อUFOs: Operation Trojan Horse ; New York: GP Putnam's Sons ]. Operation Trojan Horse (PDF) . Lilburn, GA: IllumiNet Press. ISBN 978-0-9626534-6-9. LCCN  96014564. OCLC  34474485 เก็บถาวรจากแหล่งดั้งเดิม(PDF)เมื่อวันที่ 20 เมษายน 2013
  • Kocher, George (พฤศจิกายน 1968). UFOs: What to Do (PDF) . RAND Corporation . DRU-1571. เก็บถาวร(PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 19 มีนาคม 2013 . สืบค้นเมื่อ 7 กันยายน 2013 .บทวิจารณ์ประวัติศาสตร์ UFO, การศึกษาเฉพาะกรณี, บทวิจารณ์สมมติฐาน, คำแนะนำ
  • แมคคาบี, บรูซ (2000). การเชื่อมโยงยูเอฟโอกับเอฟบีไอ :ประวัติศาสตร์ลับของการปกปิดของรัฐบาล เซนต์พอล, มินนิโซตา: สำนักพิมพ์ลูเวลลิน ISBN 1-56718-493-6. LCCN  00028277. OCLC  43634902.
  • แรนเดิล เควิน ดี. (1997). Project Blue Book Exposed. นิวยอร์ก: Marlowe & Company ISBN 1-56924-746-3. LCCN  97072378. OCLC  37047544.
  • Ruppelt, Edward J. (1956). The Report on Unidentified Flying Objects. Garden City, NY: Doubleday & Company, Inc. LCCN  56005444. OCLC 1941793. เก็บ ถาวร จากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม 2011 สืบค้นเมื่อ28 สิงหาคม 2004UFO คลาสสิก โดยคนวงใน รัปเพลต์ หัวหน้าคนแรกของโครงการ Blue Book ของกองทัพอากาศสหรัฐอเมริกา
  • Swords, Michael ; Powell, Robert; et al. (2012). UFOs and Government: A Historical Inquiry. San Antonio, TX: Anomalist Books. ISBN 978-1-933665-58-0.OCLC 809977863  .
  • Weinstein, Dominique F. (กุมภาพันธ์ 2001) ปรากฏการณ์ทางอากาศที่ไม่ปรากฏชื่อ: แปดสิบปีของการพบเห็นนักบิน(PDF) Boulder Creek, CA: ศูนย์รายงานการบินแห่งชาติเกี่ยวกับปรากฏการณ์ผิดปกติ (NARCAP) NARCAP TR-04 เก็บถาวร(PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 12 มิถุนายน 2013 สืบค้นเมื่อ6 กันยายน 2013

จิตวิทยา

  • Haines, Richard F., ed. (1979). UFO Phenomena and the Behavioral Scientist . Metuchen, NJ: Scarecrow Press. ISBN 0-8108-1228-2. LCCN  79014878. OCLC  5008381.
  • Jung, CG (1978) [เผยแพร่ครั้งแรกในปี 1958 ในชื่อEin moderner Mythus: von Dingen, die am Himmel gesehen werden ] จานบิน: ตำนานสมัยใหม่เกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ที่เห็นบนท้องฟ้า แปลโดย RFC ฮัลล์ พรินซ์ตัน, นิวเจอร์ซีย์: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน . ไอเอสบีเอ็น 0-691-01822-7. LCCN  78004325. OCLC  4762238.
  • Simón, Armando (กุมภาพันธ์ 1976) "ยูเอฟโอ: การทดสอบการมีอยู่ของการเซ็นเซอร์ของกองทัพอากาศ" จิตวิทยา: วารสารพฤติกรรมมนุษย์ . 13 (1): 3–5 ISSN  0033-3077
  • ซิมอน อาร์มันโด (1981). "การศึกษาเชิงปริมาณแบบไม่ตอบสนองของพฤติกรรมมวลชนโดยเน้นที่ภาพยนตร์เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาทางพฤติกรรม" รายงานทางจิตวิทยา . 48 (3). Ammons Scientific: 775–785. doi :10.2466/pr0.1981.48.3.775. ISSN  0033-2941. S2CID  143670471
  • Simón, Armando (1984). "จิตวิทยาและยูเอฟโอ". Skeptical Inquirer . 8 . Amherst, NY: Committee for Skeptical Inquiry : 355–367

เทคโนโลยี

  • Ford, LH; Roman, Thomas A. (1996). "ทฤษฎีสนามควอนตัมจำกัดเรขาคณิตของเวิร์มโฮลที่สามารถเคลื่อนที่ได้" Physical Review D . 53 (10): 5496–5507. arXiv : gr-qc/9510071 . Bibcode :1996PhRvD..53.5496F. doi :10.1103/PhysRevD.53.5496. ISSN  0556-2821. PMID  10019835. S2CID  18106362.
  • ฮิลล์, พอล อาร์. (1995). วัตถุบินที่ไม่ธรรมดา: การวิเคราะห์ทางวิทยาศาสตร์ . ชาร์ลอตส์วิลล์, เวอร์จิเนีย: Hampton Roads Publishing Company . ISBN 1-57174-027-9. LCCN  97109204. OCLC  34075199.การวิเคราะห์เทคโนโลยี UFO โดยวิศวกรผู้บุกเบิกด้านอวกาศ NACA/NASA
  • Krasnikov, S. (2003). "ความไม่เท่าเทียมเชิงควอนตัมไม่ได้ห้ามการใช้ทางลัดของกาลอวกาศ" Physical Review D . 67 (10): 104013. arXiv : gr-qc/0207057 . Bibcode :2003PhRvD..67j4013K. doi :10.1103/PhysRevD.67.104013. S2CID  17498199
  • Rullán, Antonio F. (2 กรกฎาคม 2000). "Odors from UFOs: Deducing Odorant Chemistry and Causation from Available Data" (PDF) (เอกสารเบื้องต้น) เก็บถาวร(PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2014 สืบค้นเมื่อ13กันยายน2013
  • ซาร์ฟัตตี, แจ็ก (2006). ซู เปอร์คอสมอส: ผ่านการดิ้นรนสู่ดวงดาวอินเดียนาโพลิส, อินเดียน่า: AuthorHouse ISBN 978-1-4184-7662-5. LCCN  2004095148, OCLC  70962499.

ความคลางแคลงใจ

  • “รายงานของรัฐบาลเกี่ยวกับยูเอฟโอ” จากห้องสมุดข้อมูลของรัฐบาลที่มหาวิทยาลัยโคโลราโดโบลเดอร์
  • “บทบาทของ CIA ในการศึกษายูเอฟโอ 1947–90” เก็บถาวรเมื่อ 1 ตุลาคม 2019 ที่เวย์แบ็กแมชชีนโดย เจอรัลด์ เค. เฮนส์สำนักข่าวกรองกลาง
  • “ยูเอฟโอ: ข้อเท็จจริงหรือเรื่องแต่ง?” เอกสารลับของ CIA ที่ถูกเปิดเผยตั้งแต่ทศวรรษที่ 1940 ถึงต้นทศวรรษที่ 1990
  • “รายงานยูเอฟโอในสหราชอาณาจักร” ตั้งแต่ปี 1997 ถึง 2009 โดยกระทรวงกลาโหม
  • “เอกสารยูเอฟโอที่เพิ่งเปิดเผยจากรัฐบาลอังกฤษ” ที่หอจดหมายเหตุแห่งชาติ
  • “ยูเอฟโอของแคนาดา: การค้นหาสิ่งที่ไม่รู้จัก” นิทรรศการพิพิธภัณฑ์เสมือนจริงโดยหอสมุดและหอจดหมายเหตุแคนาดา
  • เอกสารลับเกี่ยวกับยูเอฟโอจากหลายประเทศ
  • วิดีโอที่เปิดเผยความลับ – เหตุการณ์ UAP ของชิลีเมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน 2014 (อย่างเป็นทางการ วิดีโอ (9:59 น.))
  • มุมมองของนักดาราศาสตร์ฟิสิกส์เกี่ยวกับยูเอฟโอ ( Adam Frank ; NYT ; 30 พฤษภาคม 2021)
  • รายชื่อแหล่งข้อมูลที่น่าสงสัย (นักดาราศาสตร์แอนดรูว์ ฟรากนอย )
  • คำอธิบายยูเอฟโอ (วิดีโอ; นักวิทยาศาสตร์มิก เวสต์ )
  • UAP บางตัวอาจเป็นโฮโลแกรมที่สร้างด้วยเลเซอร์ใช่หรือไม่? ( WSJ ; 29 กรกฎาคม 2021)
  • UAP ต้องมีภาพที่มีความละเอียดสูง ( Avi Loeb ; Scientific American ; 2 สิงหาคม 2021)
  • วิดีโอ (92:50): การพิจารณาของรัฐสภาสหรัฐฯ เรื่อง UFO/UAP (17 พฤษภาคม 2022) บนYouTube
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Unidentified_flying_object&oldid=1250445450"