ทายาทโดยชอบธรรม
บทความนี้ต้องการการอ้างอิงเพิ่มเติมเพื่อการตรวจสอบโปรด ( มิถุนายน 2023 ) |
| ส่วนหนึ่งของซีรีส์การเมือง |
| ระบอบราชาธิปไตย |
|---|
.svg/1280px-Heraldic_Royal_Crown_(Common).svg.png) |
 Politics portal |
.svg){kind=link}
ทายาทโดยชอบธรรมคือ บุคคลที่เป็นลำดับแรกในลำดับการสืบทอดและไม่สามารถถูกแทนที่จากการรับมรดกโดยการเกิดของบุคคลอื่นได้[หมายเหตุ 1]บุคคลที่เป็นลำดับแรกในลำดับการสืบทอดปัจจุบัน แต่ถูกแทนที่จากการเกิดของทายาทที่มีสิทธิมากกว่า เรียกว่าทายาทโดยสันนิษฐาน
ปัจจุบัน คำศัพท์เหล่านี้มักใช้เรียกทายาทที่มีตำแหน่งสืบสันตติวงศ์ (เช่น ตำแหน่งขุนนาง) หรือตำแหน่งหน้าที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสามารถสืบทอดได้เพียงบุคคลเดียวเท่านั้น สถาบันกษัตริย์ส่วนใหญ่เรียกทายาทโดยปริยายว่ามกุฎราชกุมารหรือมกุฎราชกุมารีแต่ก็อาจมีตำแหน่งเฉพาะ เจาะจงมากขึ้น ด้วยเช่นเจ้าชายแห่งออเรนจ์ในเนเธอร์แลนด์ดยุกแห่งบราบันต์ในเบลเยียมเจ้าชายแห่งอัสตูเรีย ส ในสเปน (ซึ่งพระราชทานแก่ทายาทโดยสันนิษฐาน) หรือเจ้าชายแห่งเวลส์ในอังกฤษและเวลส์ ตำแหน่งก่อนหน้านี้ได้แก่โดแฟ็งในราชอาณาจักรฝรั่งเศสและเซซาเรวิชใน จักรวรรดิรัสเซีย
คำนี้ยังใช้ในเชิงเปรียบเทียบถึงผู้ที่คาดว่าจะสืบทอดตำแหน่งที่มีอำนาจ เช่น ผู้นำทางการเมืองหรือองค์กร
บทความนี้จะอธิบายเกี่ยวกับคำว่า " ทายาทโดยชัดแจ้ง"ในระบบการถ่ายทอดทางพันธุกรรมที่มีการควบคุมโดยกฎหมายว่าด้วยสิทธิบุตรหัวปีเป็นหลัก — ซึ่งอาจใช้ได้น้อยกว่าในกรณีที่พระมหากษัตริย์มีสิทธิ์ในการแต่งตั้งทายาท (โดยทำในขณะที่พระองค์ยังมีชีวิตอยู่ เช่น การสวมมงกุฎให้ทายาทในฐานะrex iuniorหรือผ่านพินัยกรรม ของพระมหากษัตริย์ )
ทายาทโดยชอบธรรมเทียบกับทายาทโดยสันนิษฐาน
ในระบบการสืบทอดที่ควบคุมด้วยสิทธิบุตรหัวปีบางรูปแบบทายาท โดยชอบธรรม สามารถระบุได้ง่ายว่าเป็นบุคคลที่มีตำแหน่งเป็นลำดับแรกในการสืบสันตติวงศ์ต่อตำแหน่งหรือตำแหน่งใดๆ โดยไม่คำนึงถึงการเกิดในอนาคต ในทางตรงกันข้าม ทายาทโดยสันนิษฐานนั้นสามารถ "ลดอันดับ" ในการสืบสันตติวงศ์ได้เสมอโดยการเกิดของบุคคลที่มีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดในทางกฎหมาย (ตามรูปแบบสิทธิบุตรหัวปีนั้น) กับผู้ถือตำแหน่งปัจจุบัน
ตัวอย่างที่ชัดเจนที่สุดเกิดขึ้นในกรณีของผู้ถือกรรมสิทธิ์โดยกำเนิด ซึ่งไม่มีบุตร และสามารถสืบทอดได้โดยบุคคลเพียงคนเดียวเท่านั้น หากในเวลาใดก็ตามที่ผู้ถือกรรมสิทธิ์มีบุตร บุตรเหล่านั้นจะอยู่ในอันดับสูงกว่าบุคคลใดๆ ที่เคยเป็นทายาทโดยสันนิษฐานมาก่อน
ระบบกฎหมายหลายแห่งถือว่าการคลอดบุตรสามารถทำได้เสมอไม่ว่าจะมีอายุหรือสุขภาพเป็นอย่างไร ในสถานการณ์เช่นนี้ บุคคลอาจถือเป็นทายาทโดยชอบธรรมในทางปฏิบัติ แต่ในทางกฎหมาย ถือเป็นทายาทโดยสันนิษฐาน เมื่อสมเด็จพระราชินีวิกตอเรียทรงสืบราชสมบัติต่อจากพระเจ้าวิลเลียมที่ 4 พระปิตุลาพระชายา ถ้อยคำในประกาศดังกล่าวยังระบุด้วยว่า:
...เพื่อรักษาสิทธิของบุตรของสมเด็จพระราชาวิลเลียมที่ 4 ผู้ล่วงลับ ซึ่งอาจประสูติจากพระมเหสีของพระชายาของพระองค์
ข้อมูลนี้ทำให้มีความเป็นไปได้ที่ภรรยาของวิลเลียมอเดเลดแห่งแซกซ์-ไมนิงเงินจะตั้งครรภ์ในขณะที่เขาเสียชีวิต เนื่องจาก เด็ก หลังเสียชีวิต ดัง กล่าว ไม่ว่าจะเป็นเพศใด จะทำให้วิกตอเรียต้องออกจากบัลลังก์[1] ในขณะนั้น อเดเลดมีอายุ 44 ปี ดังนั้น การตั้งครรภ์จึงเป็นไปได้ แม้ว่าจะไม่น่าจะเกิดขึ้นก็ตาม
ลูกสาวที่ได้รับสิทธิบุตรหัวปีตามสิทธิของฝ่ายชาย
ลูกสาว (และสายเลือดของพวกเขา) สามารถสืบทอดตำแหน่งที่สืบทอดตามสิทธิของฝ่ายชายได้ แต่จะต้องสืบทอดเฉพาะลูกชาย (และทายาทของลูกชาย) เท่านั้น กล่าวคือ ทั้งลูกสาวและลูกชายต่างก็มีสิทธิ์ได้รับตำแหน่งในลำดับการสืบทอด แต่เมื่อต้องเลือกว่าตำแหน่งใดคือตำแหน่งใด ลูกสาวจะอยู่ในลำดับรองจากพี่ชายโดยไม่คำนึงถึงอายุหรืออายุของพี่ชาย
ดังนั้น โดยปกติ แม้แต่ลูกสาวคนเดียวก็ไม่สามารถเป็นรัชทายาทโดยชอบธรรมได้ เนื่องจากพี่ชายหรือน้องสาวอาจเกิดมาได้ แต่ถึงแม้จะอายุน้อยกว่าก็อาจรับตำแหน่งนี้ได้ ดังนั้น เธอจึงถือเป็นรัชทายาทโดยสันนิษฐาน ตัวอย่างเช่นสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2ทรงเป็นรัชทายาทโดยสันนิษฐานในรัชสมัยของพระราชบิดาของพระองค์ คือ พระเจ้าจอร์จที่ 6หากพระเจ้าจอร์จทรงมีพระโอรสที่ถูกต้องตามกฎหมาย บุตรคนนั้นจะเข้ามาแทนที่พระราชินีนาถเอลิซาเบธในลำดับการสืบราชสันตติวงศ์และกลายเป็นรัชทายาทโดยชอบธรรม
อย่างไรก็ตาม หลานสาวก็สามารถเป็นรัชทายาทได้โดยชอบธรรม หากเธอเป็นบุตรสาวคนเดียวของบุตรชายคนโตที่เสียชีวิตของกษัตริย์ (เช่น สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 อาจเป็นรัชทายาทโดยชอบธรรมของจอร์จที่ 5 หากอาและพ่อของเธอเสียชีวิตก่อนพ่อของพวกเขา)
สตรีในฐานะทายาทโดยชอบธรรม
ในระบบสิทธิบุตรหัวปีโดยสมบูรณ์ซึ่งไม่คำนึงถึงเพศ จึงมีรัชทายาทหญิงโดยชอบธรรมเกิดขึ้น เนื่องจากการสืบทอดตำแหน่งหรือตำแหน่งต่างๆ ในอดีตมักเอื้อประโยชน์ต่อผู้ชาย ผู้หญิงที่ถือว่าเป็นรัชทายาทโดยชอบธรรมจึงเกิดขึ้นได้ยาก การปกครองโดยใช้สิทธิบุตรหัวปีโดยสมบูรณ์ไม่ได้ถูกนำมาใช้โดยสถาบันกษัตริย์สมัยใหม่ใดๆ จนกระทั่งในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 โดยสวีเดนเป็นประเทศแรกที่นำระบบสิทธิบุตรหัวปีโดยสมบูรณ์มาใช้ในปี 1980 และสถาบันกษัตริย์ในยุโรปตะวันตกอื่นๆ ก็ทำตาม
ตั้งแต่มีการนำสิทธิการครองราชย์โดยชอบธรรมโดยสมบูรณ์มาใช้โดยสถาบันกษัตริย์ในยุโรปตะวันตกส่วนใหญ่ ตัวอย่างของรัชทายาทหญิง ได้แก่มกุฎราชกุมารีวิกตอเรียแห่งสวีเดนเจ้าหญิงคาทารินา-อามาเลียแห่งเนเธอร์แลนด์ และเจ้าหญิงเอลิซาเบธ แห่งเบลเยียม ทั้งสองพระองค์เป็นพระราชโอรสองค์โตของกษัตริย์ คาร์ลที่ 16 กุสตาฟ วิลเลม - อเล็กซานเดอร์และฟิลิปตามลำดับเจ้าหญิงอิงกริด อเล็กซานดราแห่งนอร์เวย์เป็นรัชทายาทโดยชอบธรรมของพระราชบิดาซึ่งดำรงตำแหน่งรัชทายาทโดยชอบธรรมในราชบัลลังก์นอร์เวย์ และพระราชินีวิกตอเรียเองก็มีรัชทายาทหญิงโดยชอบธรรมในพระโอรสองค์โต คือเจ้าหญิงเอสเตลลา พระราชินีวิกตอเรียไม่ได้เป็นรัชทายาทโดยชอบธรรมตั้งแต่เกิด (ในปี 1977) แต่ได้รับสถานะดังกล่าวในปี 1980 หลังจากมีการเปลี่ยนแปลงในพระราชบัญญัติการสืบราชบัลลังก์ของสวีเดนคาร์ล ฟิลิปน้องชายของพระองค์(เกิดในปี 1979) ดำรงตำแหน่งรัชทายาทโดยชอบธรรมเป็นเวลาไม่กี่เดือน (และเป็นตัวอย่างที่หายากของรัชทายาทโดยชอบธรรมที่สูญเสียสถานะนี้ไปโดยที่ไม่เสียชีวิต)
ในปี 2015 ตามข้อตกลงเพิร์ธ ปี 2011 อาณาจักรเครือจักรภพได้เปลี่ยนกฎการสืบราชบัลลังก์เป็น 16 บัลลังก์ของเอลิซาเบธที่ 2เป็นการสืบราชบัลลังก์โดยชอบธรรม ยกเว้นรัชทายาทชายที่เกิดก่อนข้อตกลงเพิร์ธ ผลกระทบดังกล่าวไม่น่าจะเกิดขึ้นอีกเป็นเวลาหลายปี ทายาทสองคนแรกในช่วงเวลาของข้อตกลง (ชาร์ลส์ เจ้าชายแห่งเวลส์ ซึ่งต่อมาเป็นชาร์ลส์ที่ 3และวิลเลียม เจ้าชายแห่งเวลส์ บุตรชาย ของเขา) เป็นบุตรคนโตอยู่แล้ว และในปี 2013 เจ้าชายจอร์จแห่งเวลส์บุตรชายคนแรกของวิลเลียมก็กลายเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งที่ชัดเจนคนต่อไป
แต่ในระบบกฎหมายที่ใช้สิทธิการสืบสันดานโดยให้ชายเป็นผู้ปกครองก่อน การมีทายาทหญิงโดยชอบธรรมก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย หากทายาทชายเสียชีวิตโดยไม่มีลูกชาย แต่มีลูกสาวอย่างน้อยหนึ่งคน ลูกสาวคนโตจะเข้ามาแทนที่บิดาในฐานะรัชทายาทโดยชอบธรรมในราชบัลลังก์หรือบรรดาศักดิ์ใดๆ ที่เกี่ยวข้อง แต่ก็เฉพาะเมื่อชัดเจนแล้วว่าภรรยาม่ายของผู้เสียชีวิตไม่ได้ตั้งครรภ์ ดังนั้น ในฐานะตัวแทนของสายเลือดของบิดา เธอจึงจะก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งเหนือญาติห่างๆ ใดๆ ตัวอย่างเช่น หากเจ้าชายจอร์จแห่งเวลส์ (ซึ่งต่อมาคือพระเจ้าจอร์จที่ 4) สิ้นพระชนม์ก่อนพระราชบิดา คือ พระเจ้าจอร์จที่ 3ระหว่างปี พ.ศ. 2339 ถึง พ.ศ. 2360 เจ้าหญิงชาร์ล็อตต์ พระธิดาของเจ้าชายชาร์ลอตต์ซึ่งเป็นบุตรที่ชอบด้วยกฎหมายเพียงคนเดียวของพระองค์ จะได้เป็นรัชทายาทโดยชอบธรรมในราชบัลลังก์อังกฤษ จนถึงปัจจุบันนี้ ยังไม่เคยเกิดสถานการณ์เช่นนี้กับราชบัลลังก์อังกฤษ รัชทายาทโดยชอบธรรมสิ้นพระชนม์หลายครั้ง แต่ทุกครั้งไม่มีบุตรหรือมีบุตรชายหรือบุตรชายหลายคน อย่างไรก็ตาม มีทายาทหญิงหลายคนที่มีสิทธิได้รับแต่งตั้งให้เป็นขุนนางอังกฤษ (เช่นฟรานเซส วอร์ด บารอนเนส ดัดลีย์คนที่ 6และเฮนเรียตตา เวนท์เวิร์ธ บารอนเนส เวนท์เวิร์ธคนที่ 6 )
อย่างไรก็ตาม ในกรณีพิเศษกรณีหนึ่ง อังกฤษและสกอตแลนด์มีรัชทายาทโดยชอบธรรมเป็นผู้หญิงการตั้ง ถิ่นฐานในช่วง ปฏิวัติ ที่ทำให้วิลเลียมและแมรี่เป็นกษัตริย์ร่วมกันในปี ค.ศ. 1689 มอบอำนาจในการสืบราชสมบัติต่อให้กับแมรีที่ 2 ธิดาคนโตของกษัตริย์องค์ก่อนเจมส์ที่ 2 เท่านั้น ในทางตรงกันข้าม วิลเลียมจะครองราชย์ตลอดชีวิตเท่านั้น และบุตร (สมมติ) ของเขาที่เกิดจากภรรยาคนอื่นที่ไม่ใช่แมรีจะอยู่ในสถานะเดิมของเขา (ในฐานะลูกพี่ลูกน้องคนแรกของแมรี) ในสายการสืบราชสมบัติ ต่อจากแอนน์ น้องสาวของแมรี ดังนั้น หลังจากแมรีสิ้นพระชนม์ วิลเลียมยังคงครองราชย์ต่อไป แต่เขาไม่มีอำนาจในการมีทายาทโดยตรง[2]และแอนน์กลายเป็นรัชทายาทโดยชอบธรรมตลอดช่วงที่เหลือของการครองราชย์ของวิลเลียม ในที่สุด เธอก็สืบทอดตำแหน่งราชินีแห่งอังกฤษ สกอตแลนด์ และไอร์แลนด์ต่อจากเขา
การแทนที่ทายาทที่ชัดเจน
โดยปกติแล้วตำแหน่งของทายาทจะมั่นคงไม่สั่นคลอน กล่าวคือ อาจถือได้ว่าทายาทจะเป็นผู้สืบทอดมรดก อย่างไรก็ตาม บางครั้งอาจมีเหตุการณ์พิเศษ เช่น การเสียชีวิตหรือการถอดถอนบิดามารดา
บุคคลที่สูญเสียสถานะการเป็นผู้สืบสันดาน
- ในวันที่ 30 เมษายน 892 อัล-มุฟัฟวิดถูกปลดออกจากตำแหน่งผู้สืบทอดราชบัลลังก์ของราชวงศ์อับบาซียะฮ์ [ 3] เมื่ออัล-มุอฺตามิดสิ้นพระชนม์ในเดือนตุลาคม 892 อัล-มุอฺตาดิดจึงขึ้นครองราชย์ต่อจากเขา[ 4]
- รัฐสภาปลดเจมส์ ฟรานซิส เอ็ดเวิร์ด สจ๊วตพระราชโอรสในวัยทารกของกษัตริย์เจมส์ที่ 7 และ 2 (แห่งสกอตแลนด์และอังกฤษและไอร์แลนด์ตามลำดับ) ซึ่งพระเจ้าเจมส์ที่ 2 ทรงเลี้ยงดูในฐานะคาทอลิก ออกจากตำแหน่งรัชทายาทโดยชอบธรรมของกษัตริย์ โดยประกาศว่าพระเจ้าเจมส์ทรงสละราชสมบัติ โดยพฤตินัย และทรงมอบราชบัลลังก์ ให้แก่ แมรีพระราชธิดาคนโตของเจมส์ที่ 2 ซึ่งเป็นพระขนิษฐาต่างมารดาของเจ้าชายน้อย ซึ่งเป็น พระอนุชาของ พระนาง (พร้อมด้วยพระสวามี เจ้าชายวิลเลียมแห่งออเรนจ์ ) เมื่อพระเจ้าเจมส์ผู้ลี้ภัยสิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 1701 ผู้สนับสนุน เจคอบิท ของพระองค์ ได้ประกาศให้เจ้าชายเจมส์ ฟรานซิส เอ็ดเวิร์ด ผู้ลี้ภัยเป็นพระเจ้าเจมส์ที่ 8 แห่งสกอตแลนด์และพระเจ้าเจมส์ที่ 3 แห่งอังกฤษและไอร์แลนด์ แต่ทั้งพระองค์และลูกหลานของพระองค์ (ซึ่งพระองค์สุดท้ายสิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 1807) ไม่เคยประสบความสำเร็จในการเสนอตัวชิงราชบัลลังก์
- มกุฏราชกุมารกุสตาฟ (ต่อมารู้จักกันในชื่อกุสตาฟ เจ้าชายแห่งวาซา) พระโอรสของกุสตาฟที่ 4 อดอล์ฟแห่งสวีเดนเสียตำแหน่งเมื่อพระราชบิดาถูกปลดออกจาก ราช บัลลังก์ และถูกแทนที่ด้วยดยุกคาร์ล ลุงชราของกุสตาฟที่ 4 อดอล์ฟ ซึ่งต่อมากลายเป็นชาร์ลส์ที่ 13 แห่งสวีเดนในปี พ.ศ. 2352 กษัตริย์ชาร์ลส์ที่ 13 ผู้ชราภาพไม่มีพระโอรสที่ยังมีชีวิตอยู่ และเจ้าชายกุสตาฟเป็นพระราชโอรสเพียงพระองค์เดียวที่ยังมีชีวิตอยู่ในราชวงศ์ทั้งหมด (นอกเหนือจากพระราชบิดาที่ถูกปลดออกจากราชบัลลังก์) แต่เจ้าชายไม่เคยได้รับการยกย่องให้เป็นรัชทายาทของชาร์ลส์ที่ 13 แม้ว่าจะมีกลุ่มต่างๆ ในริกสดักและที่อื่นๆ ในสวีเดนที่ต้องการรักษาพระองค์ไว้ และในการเลือกตั้งตามรัฐธรรมนูญในเวลาต่อมา ก็สนับสนุนการเลือกตั้งพระองค์ให้เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งต่อจากลุงของพระองค์ ในทางกลับกัน รัฐบาลได้ดำเนินการให้มีการเลือกตั้งมกุฎราชกุมารใหม่ (ซึ่งเป็นการกระทำตามรัฐธรรมนูญที่เหมาะสม หากไม่มีรัชทายาทชายเหลืออยู่ในราชวงศ์) และริกสแด็กได้เลือกออกุสต์ที่ 1 เป็นเจ้าชายแห่งออกุสต์เทนบอร์กจากนั้นหลังจากการสิ้นพระชนม์ของออกุสต์ เจ้าชายแห่งปอนเตคอร์โว (จอมพลฌอง-บัพติสต์ เบอร์นาด็อตต์ ผู้ขึ้นครองราชย์เป็นชาร์ลส์ที่ 14 จอห์นในปี 1818) ทั้งสองสายเลือดมารวมกันในเวลาต่อมา เมื่อมกุฏราชกุมารกุ สตาฟหลานชายของชาร์ลส์ที่ 14 จอห์น (ผู้ขึ้นครองราชย์เป็นกุสตาฟที่ 5 ในปี 1907) แต่งงานกับวิกตอเรียแห่งบา เดิน หลานสาวของกุสตาฟที่ 4 อดอล์ฟ ซึ่งกลายเป็นมกุฏราชกุมารีแห่งสวีเดน ดังนั้น ตั้งแต่กุสตาฟที่ 6 อดอล์ฟเป็นต้นมา กษัตริย์แห่งสวีเดนจึงสืบเชื้อสายโดยตรงของทั้งกุสตาฟที่ 4 อดอล์ฟ และมกุฏราชกุมารที่เข้ามาแทนที่ลูกชายของเขา ชาร์ลส์ที่ 14 จอห์น
- เจ้าชายคาร์ล ฟิลิปแห่งสวีเดนประสูติเมื่อปี 1979 ทรงเป็นรัชทายาทโดยชอบธรรมของราชบัลลังก์สวีเดน ไม่ถึงแปดเดือนต่อมา กฎหมายการสืบราชสันตติวงศ์ของประเทศได้เปลี่ยนแปลงไปและทรงมี พระราชโองการว่าด้วย สิทธิบุตรหัวปีโดยสมบูรณ์ และพระขนิษฐาของพระองค์ วิกตอเรีย ทรงขึ้นครองราชย์แทนคาร์ล ฟิลิป
- มุคริน บิน อับดุลอาซิซขึ้นเป็นมกุฎราชกุมารแห่งซาอุดีอาระเบียในเดือนมกราคม 2015 หลังจากการสิ้นพระชนม์ของพระอนุชาต่างมารดา กษัตริย์อับดุลลาห์ บิน อับดุลอาซิซ อัล ซาอูดและการขึ้นครองราชย์ของพระอนุชาต่างมารดาอีกคนหนึ่ง คือ ซัลมาน บินอับดุลอาซิซ อัล ซาอูดในเดือนเมษายนของปีเดียวกันนั้น ซัลมานได้ปลดมุครินออกจากตำแหน่งมกุฎราชกุมาร และแทนที่ด้วยมุฮัมหมัด บิน นาเยฟ หลานชายของพวกเขาต่อมา มุฮัมหมัด บิน นาเยฟ เองก็ถูกแทนที่โดย มุฮัมหมัด บิน ซัลมานบุตรชายของกษัตริย์
ละเมิดคุณสมบัติทางกฎหมายของทายาทที่ชัดเจน
ในเขตอำนาจศาลบางแห่ง ทายาทโดยชอบธรรมอาจสูญเสียสถานะดังกล่าวโดยอัตโนมัติหากละเมิดกฎรัฐธรรมนูญบางประการ ตัวอย่างเช่น ในปัจจุบัน:
- รัชทายาทโดยชอบธรรมของอังกฤษจะสูญเสียสถานะนี้หากเขาหรือเธอเปลี่ยนมานับถือคาทอลิก นี่เป็นข้อจำกัดทางศาสนาข้อเดียวสำหรับรัชทายาทโดยชอบธรรม ก่อนหน้านี้ การแต่งงานกับคาทอลิกก็เท่ากับสูญเสียสถานะนี้เช่นกัน อย่างไรก็ตาม ในเดือนตุลาคม 2011 รัฐบาลของอาณาจักรในเครือจักรภพ 16 แห่ง (ปัจจุบันมี 15 แห่ง) ซึ่งพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 3ทรงเป็นประมุข ตกลงที่จะยกเลิกข้อจำกัดในการแต่งงานกับคาทอลิกอาณาจักรในเครือจักรภพทั้งหมดได้ผ่านกฎหมายเพื่อนำการเปลี่ยนแปลงนี้ไปปฏิบัติ ในเวลาต่อมา ซึ่งมีผลบังคับใช้เต็มรูปแบบในเดือนมีนาคม 2015
- มกุฎราชกุมารและมกุฎราชกุมารีของสวีเดนจะสูญเสียสถานะที่ชัดเจนตามพระราชบัญญัติการสืบราชสันตติวงศ์หากพวกเธอแต่งงานโดยไม่ได้รับการอนุมัติจากพระมหากษัตริย์และรัฐบาลละทิ้ง " ความเชื่อแบบเอแวนเจลิคัลแท้ " หรือยอมรับบัลลังก์อื่นโดยไม่ได้รับการอนุมัติจากริกสแด็ก
- เจ้าชายและเจ้าหญิงแห่งออเรนจ์แห่งเนเธอร์แลนด์จะสูญเสียสถานะรัชทายาทหากพวกเธอแต่งงานโดยไม่ได้รับความเห็นชอบจากสภาแห่งรัฐหรือเพียงแค่สละสิทธิ์
- เจ้าชายและเจ้าหญิงแห่งอัสตูเรียสแห่งสเปนจะสูญเสียสถานะหากแต่งงานโดยฝ่าฝืนข้อห้ามอย่างชัดแจ้งของพระมหากษัตริย์และ คอ ร์เต้
- ดยุคและดัชเชสแห่งบราบันต์แห่งเบลเยียมจะสูญเสียสถานะการสืบทอดตำแหน่งหากพวกเธอแต่งงานโดยไม่ได้รับความยินยอมจากพระมหากษัตริย์ หรือกลายเป็นพระมหากษัตริย์ของประเทศอื่น
- มกุฎราชกุมารและมกุฎราชกุมารีของเดนมาร์กจะสูญเสียสถานภาพหากพวกเขาแต่งงานโดยไม่ได้รับอนุญาตจากพระมหากษัตริย์ เมื่อพระมหากษัตริย์ทรงอนุญาตให้ราชวงศ์แต่งงานได้ พระองค์อาจทรงกำหนดเงื่อนไขที่ต้องปฏิบัติตามเพื่อให้ราชวงศ์และ/หรือบุตรหลานของพวกเขาได้รับหรือรักษาสถานะในลำดับการสืบราชสมบัติได้ ซึ่งข้อกำหนดนี้ยังใช้กับมกุฎราชกุมารและมกุฎราชกุมารีด้วย
ทายาทปัจจุบันที่ปรากฏ
| ประเทศ | รูปภาพ | ชื่อทายาทผู้ได้รับสิทธิ | ชื่อ | วันเกิด(อายุ) | ความสัมพันธ์กับพระมหากษัตริย์ |
|---|---|---|---|---|---|
 บาห์เรน |  | ซัลมาน บิน ฮามัด อัล คาลิฟา | มกุฎราชกุมารแห่งบาห์เรน | (1969-10-21) 21 ตุลาคม 2512 | ลูกชายคนโต |
.svg/1280px-Flag_of_Belgium_(civil).svg.png) เบลเยียม | 01.JPG/1280px-2023_Princess_Elisabeth,_Duchess_of_Brabant_(cropped)01.JPG) | เอลิซาเบธ | เจ้าหญิง ดัชเชสแห่งบราบันต์ | (2001-10-25) 25 ตุลาคม 2544 | ลูกคนโต |
 ภูฏาน | .jpg/1280px-Royal_Prince_of_Bhutan_(cropped).jpg) | จิกมี นัมเกล วังชุก | เจ้าชายมังกรแห่งภูฏาน ดรุค กิลซีย์แห่งภูฏาน | (2016-02-05) 5 กุมภาพันธ์ 2559 | ลูกคนโต |
 บรูไน | .jpg/1280px-Al-Muhtadee_Billah_(2011).jpg) | อัลมุฮ์ตาดี บิลลาห์ | มกุฎราชกุมารแห่งบรูไนดารุสซาลาม | (1974-02-17) 17 กุมภาพันธ์ 2517 | ลูกชายคนโต |
 เดนมาร์ก |  | คริสเตียน | มกุฎราชกุมารแห่งเดนมาร์ก เคานต์แห่งมอนเปซาต์ | (2005-10-15) 15 ตุลาคม 2548 | ลูกคนโต |
 จอร์แดน |  | ฮุสเซน บิน อับดุลลาห์ | มกุฎราชกุมารแห่งจอร์แดน | (1994-06-28) 28 มิถุนายน 2537 | ลูกชายคนโต |
 คูเวต | .jpg/1280px-Sabah_Al-Khalid_Al-Sabah_2014_(cropped).jpg) | ซาบาห์ อัล-คาลิด อัล-ซาบาห์ | มกุฎราชกุมารแห่งคูเวต | (1953-03-03) 3 มีนาคม 2496 | หลานชายต่างมารดาและลูกพี่ลูกน้องฝ่ายพ่อ |
 เลโซโท | เลโรโทลี เซอิโซ | มกุฎราชกุมารแห่งเลโซโท | (2007-04-18) 18 เมษายน 2550 | ลูกชายคนเดียว | |
 ลิกเตนสไตน์ | .jpg/1280px-Prince_Alois_of_Liechtenstein_2024_(cropped).jpg) | อาโลอิส | เจ้าชายรัชทายาทแห่งลีชเทนสไตน์เคานต์แห่งรีตแบร์ก | (1968-06-11) 11 มิถุนายน 2511 | ลูกชายคนโต |
 ลักเซมเบิร์ก |  | กีโยม | แกรนด์ดยุกแห่งลักเซมเบิร์กผู้สืบราชบัลลังก์ | (1981-11-11) 11 พฤศจิกายน 2524 | ลูกคนโต |
 โมนาโก | ฌาคส์ | เจ้าชายรัชทายาทแห่งโมนาโกมาร์ควิสแห่งโบซ์ | (2014-12-10) 10 ธันวาคม 2557 | ลูกชายที่ถูกต้องตามกฎหมายเพียงคนเดียว | |
 โมร็อกโก |  | มูเลย์ ฮัสซัน | มกุฎราชกุมารแห่งโมร็อกโก | (2003-05-08) 8 พฤษภาคม 2546 | ลูกชายคนเดียว |
 เนเธอร์แลนด์ | .jpg/1280px-Catharina-Amalia_2019_(cropped).jpg) | คาทาริน่า-อามาเลีย | เจ้าหญิงแห่งออเรนจ์ | (2003-12-07) 7 ธันวาคม 2546 | ลูกคนโต |
 นอร์เวย์ |  | ฮาคอน แม็กนัส | มกุฎราชกุมารแห่งนอร์เวย์ | (1973-07-20) 20 กรกฎาคม 2516 | ลูกชายคนเดียว |
 โอมาน | .jpg/1280px-Theyazin_bin_Haitham_(cropped).jpg) | เทยาซิน บิน ไฮธาม | ซัยยิดมกุฎราชกุมาร แห่งโอมาน | (1990-08-21) 21 สิงหาคม 2533 | ลูกชายคนโต |
 ซาอุดิอาระเบีย |  | โมฮัมหมัด บิน ซัลมาน บิน อับดุลอาซิซ อัล ซะอูด | มกุฎราชกุมารแห่งซาอุดีอาระเบีย | (1985-08-31) 31 สิงหาคม 2528 | เด็ก |
 สวีเดน | .jpg/1280px-Crown_Princess_Victoria_June_8,_2013_(cropped).jpg) | วิกตอเรีย | มกุฏราชกุมารแห่งสวีเดน ดัชเชสแห่งเวสเตอร์เกิทลันด์ | (1977-07-14) 14 กรกฎาคม 2520 | ลูกคนโต |
 ตองกา |  | ตูปูโตอาอูลูกาลาลา | มกุฎราชกุมารแห่งตองกา | (1985-09-17) 17 กันยายน 2528 | ลูกชายคนโต |
 สหราชอาณาจักร และอาณาจักรเครือจักรภพ อีก 14 แห่ง |  | วิลเลียม | เจ้าชายแห่งเวลส์ เอิร์ลแห่ง เชสเตอร์ด ยุคแห่งคอร์นวอลล์ ดยุค แห่งรอธเซย์ เอิร์ล แห่งคาร์ริกบารอน แห่งเรนฟรูว์ลอร์ด แห่ง เกาะ เจ้า ชาย และผู้ดูแลที่ยิ่งใหญ่แห่งสกอตแลนด์ | (1982-06-21) 21 มิถุนายน 2525 | ลูกชายคนโต |
01.JPG){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
รัชทายาทที่ไม่เคยสืบทอดราชบัลลังก์
ทายาทที่เสียชีวิตก่อนพระมหากษัตริย์
ทายาทที่ละทิ้งหรือถูกบังคับให้ละทิ้งการเรียกร้องของตน
| ทายาทโดยชอบธรรม | มีชีวิตอยู่ | ทายาทของ | เหตุผลที่ต้องละทิ้งหรือถูกบังคับให้ออก |
|---|---|---|---|
| ดาริอัส | เสียชีวิตเมื่อ 465 ปีก่อนคริสตกาล | เซอร์ซีสที่ 1 | เมื่อเซอร์ซีสที่ 1 ถูกสังหาร ดาริอัสถูกใส่ร้ายว่าเป็นผู้ลงมือสังหารและถูกประหารชีวิตในเวลาต่อมา |
| หลิว หรง | เสียชีวิตเมื่อ 148 ปีก่อนคริสตกาล | จักรพรรดิฮั่นจิง | ถูกเพิกถอนสิทธิ์ในการรับมรดกหลังจากที่มารดาของเขาทำให้จักรพรรดิโกรธด้วยการขอตำแหน่งจักรพรรดินีและปฏิเสธไม่ให้หลิวหรงแต่งงานกับเฉินเจียว |
| กุนาลา | เกิดเมื่อ 263 ปีก่อนคริสตกาล | อโศก | ตาบอด |
| แอนติพาเตอร์ | คริสตศักราช 46–คริสตศักราช 4 | เฮโรดมหาราช | ถูกตัดสิทธิ์การรับมรดกหลังจากถูกตั้งข้อหาฆาตกรรมโดยเจตนา และถูกประหารชีวิตในเวลาต่อมา |
| อเล็กซานเดอร์ | 35 ปีก่อนคริสตกาล–7 ปีก่อนคริสตกาล | ถูกตัดสิทธิ์และถูกประหารชีวิต | |
| อริสโตบูลัสที่ 4 | 31 ปีก่อนคริสตกาล–7 ปีก่อนคริสตกาล | ||
| เฮโรดที่ 2 | ก่อนคริสตศักราช 27–33 | ถูกตัดสิทธิ์การรับมรดก | |
| อากริปปา โพสทูมัส | ก่อนคริสตกาล ค.ศ. 12–14 | ออกัสตัส | ถูกเนรเทศ ต่อมาถูกประหารชีวิตโดยองครักษ์ของตนเองหลังจากการขึ้นครองราชย์ของไทบีเรียส |
| หลิวเจียง | 25–58 | จักรพรรดิฮั่นกวางอู่ | แม่ของเขาสูญเสียตำแหน่งจักรพรรดินี |
| ซันเฮ | 224–253 | ซุนกวน | แทนที่ด้วยซุนเหลียง น้องชายของเขา |
| ซือหม่าหญิง | 279–306 | จักรพรรดิฮุยแห่งจิ้น | ถูกแทนที่โดย จักรพรรดิหวยแห่งจิ้นเป็นรัชทายาท |
| คริสปัส | 295–326 | คอนสแตนตินมหาราช | ดำเนินการแล้ว |
| เจ้าชายคินาชิ โนะ คารุ | เสียชีวิต 453 | จักรพรรดิอิงเกียว | จักรพรรดิอังโกะผู้เป็นพระอนุชาของพระองค์ขึ้นครองบัลลังก์แทน |
| หยวนซุน | 483–497 | จักรพรรดิเซียวเหวินแห่งเว่ยเหนือ | ไม่เห็นด้วยกับนโยบายของบิดา |
| เฮอร์เมเนกิลด์ | เสียชีวิต 585 | ลิววิกิลด์ | ถูกตัดสิทธิ์เพราะก่อกบฏ |
| หยาง หย่ง | เสียชีวิต 604 | จักรพรรดิ์เวินแห่งสุย | ถูกบังคับสละราชสมบัติและถูกฆ่าโดยน้องชายหยางกวง |
| หลี่เฉิงเฉียน | 619–645 | จักรพรรดิถังไท่จง | พยายามโค่นล้มบิดาและฆ่าพี่ชายด้วยการก่อรัฐประหาร ถูกเนรเทศเพราะผิดศีลธรรมและทรยศ |
| หลี่ จง | 642–665 | จักรพรรดิถังเกาจง | จักรพรรดินีอู่ เจ๋อเทียนได้รับความโปรดปรานจากเกาจง และตำแหน่งของเขาถูกแย่งชิงไปโดยหลี่หง น้องชายต่างมารดาของเขา |
| หลี่เซียน | 655–684 | ถูกจักรพรรดินีอู่ เจ๋อเทียน ขับไล่ จากข่าวลือ ต่อมาถูกบังคับให้ฆ่าตัวตายหลังจากเกาจงสิ้นพระชนม์ | |
| เจ้าชายคุซาคาเบะ | 662–689 | จักรพรรดิเท็นมุ | ไม่ได้ขึ้นครองราชสมบัติ |
| อับดุลอาซิส อิบนุมัรวัน | เสียชีวิต 705 | มัรวานที่ 1 | ถูกถอดออกจากสายการสืบทอด |
| หลี่ เฉิงฉี | 679–742 | จักรพรรดิรุ่ยจงแห่งถัง | สละสิทธิ์เพราะคิดว่าตนไม่มีกำลังที่จะเป็นจักรพรรดิที่ฉลาด และตำแหน่งของเขาถูกแย่งชิงไปโดยหลี่หลงจี พี่ชายต่างมารดา |
| อเล็กซิออส โมเซเล | ศตวรรษที่ 9 | ธีโอฟิโลส | ถูกตัดสิทธิ์เพราะก่อกบฏ |
| อัล-มุฟัฟวิด | เสียชีวิตเมื่อ 890 ปีก่อน | อัล-มุอ์ตามิด (อับบาซียะฮ์ คาลิฟ) | เมื่อวันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2435 อัล-มุฟัฟวิดถูกถอดออกจากการสืบทอดตำแหน่งโดยอัล-มุตาดิด ลูกพี่ลูกน้องของเขา และเมื่ออัล-มุตาดิดเสียชีวิตในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2435 อัล-มุตาดิดจึงขึ้นครองราชย์ต่อ |
| อัล-อับบาส อิบนุ อะหมัด อิบนุ ตุลุน | เสียชีวิตเมื่อปี 884 | อะหมัด อิบนุ ตุลุน | ถูกตัดสิทธิ์การรับมรดกเนื่องจากพยายามโค่นล้มบิดาของตน |
| หลี่หยู | เสียชีวิตเมื่อปี ค.ศ. 904 | จักรพรรดิถังจ้าวจง | จริงๆ แล้วได้สืบทอดราชบัลลังก์ แต่ไม่ได้รับการรับรองเป็นจักรพรรดิ ขึ้นเป็นมกุฎราชกุมารอีกครั้งหลังจากนั้นสองเดือน และถูกจูเหวิน สังหาร |
| เจ้าชาย สึเนะซาดะ | 825–884 | จักรพรรดิ์นิมเมียว | ถูกตัดสิทธิ์ในการรับมรดกในเหตุการณ์โจวะ |
| เยลู่เป้ย | 899–937 | จักรพรรดิไท่จู่แห่งเหลียว | ทรงเก็บความโปรดปรานไว้ไม่ให้ได้รับจากจักรพรรดินีชู่หลู่ผิง มารดาของนาง เนื่องจากทัศนคติทางการเมืองของพวกเขาตรงกันข้ามกันอย่างสิ้นเชิง |
| ฟูจิวาระ โนะ โคเรชิกะ | 974–1010 | ฟูจิวาระ โนะ มิชิทากะ | สูญหายในเหตุการณ์โชโตกุกับฟูจิวาระ โนะ มิชินากะ ผู้เป็นลุงของเขา ซึ่งยึดอำนาจและสูญเสียตำแหน่งให้กับคัมปาคุในปัจจุบัน |
| เจ้าชายอัตสึยาสึ | 999–1019 | จักรพรรดิอิจิโจ | คูเกียวฟูจิวาระ โนะ ยูกินาริและฟูจิวาระ โนะ มิจินากะบังคับให้เขาสละสถานะ และเจ้าชายอัตสึฮิระ น้องชายต่างมารดาของเขา จึงเข้ามารับตำแหน่งแทน |
| อับดุล ราฮิม อิบนุ อิลยาส | เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1020 | อัลฮากิม บิอัมร์ อัลลอฮ์ | ถูกละเลยหลังจากอัลฮากิมเสียชีวิต เพื่อให้อัลซาฮีร์ ลีอิซาซ ดิน อัลลอฮ์ เข้ามารับตำแหน่งแทน ซึ่งเขาได้จับกุมและจำคุกเขา |
| อัล-มาลิก อัล-อาซิซ | เสียชีวิตเมื่อปี ค.ศ. 1049 | จาลาล อัล-ดาวลา | อาบู คาลิจาร์หลานชายของอดีตผู้ปกครองขึ้นครองบัลลังก์แทน |
| ปีเตอร์ เรย์มันดี | เกิดปี 1050 | รามอน เบเรนเกร์ที่ 1 เคานต์แห่งบาร์เซโลนา | ถูกตัดสิทธิ์การรับมรดกและถูกเนรเทศเพราะฆ่าแม่เลี้ยงของเขาอัลโมดิส แห่งลามาร์เช |
| คอนราดที่ 2 แห่งอิตาลี | 1074–1101 | เฮนรีที่ 4 จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ | ถูกตัดสิทธิ์เพราะก่อกบฏ |
| มิน ชิน ซอ | 1117–1167 | อลองสิธู | ถูกเนรเทศ |
| วิลเลียมที่ 1 เคานต์แห่งบูโลญ | 1137–1159 | สตีเฟน กษัตริย์แห่งอังกฤษ | สนธิสัญญาวอลลิงฟอร์ดกำหนดให้มีการสืบราชบัลลังก์ของพระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษ |
| เดมน่าแห่งจอร์เจีย | 1155–1178 | เดวิดที่ 5 แห่งจอร์เจีย | ถูกจองจำ ตาบอด และตอนอวัยวะเพศโดยลุงของเขา พระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งจอร์เจีย |
| จ้าวหง | เสียชีวิตเมื่อปี 1225 | จักรพรรดิ์หนิงจง | ชีมี่หยวนและจักรพรรดินีหยางปลอมคำสั่งของจักรพรรดิ |
| พระเจ้าเฮนรีที่ 7 แห่งเยอรมนี | 1211–1242 | ฟรีดริชที่ 2 จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ | ถูกตัดสิทธิ์เพราะก่อกบฏ |
| หลุยส์แห่งตูลูส | 1274–1297 | ชาร์ลส์ที่ 2 แห่งเนเปิลส์ | สละสิทธิ์ในการเป็นนักบวช ตำแหน่งมกุฎราชกุมารถูกสืบทอดโดยโรเบิร์ต พระอนุชา |
| เจมส์แห่งมายอร์ก้า | 1275–1330 | เจมส์ที่ 2 แห่งมายอร์กา | สละสิทธิ์ในการบวชเป็นพระภิกษุ พระราชโอรสถูกพระอนุชา ซานโชรับ ตำแหน่งแทน |
| ชาร์ลส์ โรเบิร์ต แห่งอองชู | 1288–1342 | ชาร์ลส์ที่ 2 แห่งเนเปิลส์ | โรเบิร์ตลุงของเขาได้รับการแต่งตั้งเป็นทายาทแทนในวันที่ 13 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1296 |
| เจมส์แห่งอารากอน | 1296–1334 | เจมส์ที่ 2 แห่งอารากอน | สละสิทธิ์ในการเป็นพระภิกษุ ตำแหน่งมกุฎราชกุมารถูกแทนที่โดยอัลฟองโซ พระ อนุชา |
| ออตโต ดยุกแห่งลอลแลนด์และเอสโตเนีย | ค.ศ. 1310–1346 | คริสโตเฟอร์ที่ 2 แห่งเดนมาร์ก | ถูกบังคับให้สละสิทธิ์ในการอ้างสิทธิ์ในบัลลังก์เพื่อแลกกับพระราชาของพระองค์วัลเดมาร์ที่ 4 แห่งเดนมาร์ก |
| เจ้าชายนารินากะ | 1326– ประมาณ 1337–44 | จักรพรรดิโคเมียว | ถูกฆ่าหรือปลดออกจากตำแหน่งโดยอาชิคางะ ทาคาอุจิ |
| เอริคที่ 12 แห่งสวีเดน | 1339–1359 | แมกนัสที่ 7 แห่งนอร์เวย์ | ขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์แห่งสวีเดน โดยมีพระอนุชาของพระองค์คือพระเจ้าฮาคอนที่ 6 แห่งนอร์เวย์ขึ้นครองราชย์แทน |
| บอว์งานม่อน | ค.ศ. 1370–1390 | บินย่าอุ | ถูกคุมขัง |
| เจ้าชายใหญ่ยางนยอง | ค.ศ. 1394–1462 | แทจงแห่งโชซอน | ถูกลบออกเนื่องจากมีเรื่องชู้สาว |
| วลาดิสลาอุส จาเกียลลอน | ค.ศ. 1456–1516 | คาซิมีร์ที่ 4 จากีลลอนแห่งโปแลนด์-ลิทัวเนีย | ได้รับเลือกเป็นกษัตริย์แห่งโบฮีเมีย โดยมีอเล็กซานเดอร์ จาเกียลลอนพระอนุชาของพระองค์ขึ้นครองราชย์โปแลนด์-ลิทัวเนีย |
| ดมิทรี อิวาโนวิช | ค.ศ. 1483–1509 | อีวานที่ 3 แห่งรัสเซีย | ถูกตัดสิทธิ์ในการรับมรดกเพื่อมอบให้กับอาวาสิลีที่ 3 แห่งรัสเซีย |
| คาร์ลอส เจ้าชายแห่งอัสตูเรียส | ค.ศ. 1545–1568 | พระเจ้าฟิลิปที่ 2 แห่งสเปน | ถูกพ่อจับขังคุก เสียชีวิตในคุกหกเดือนต่อมา |
| มินเย คยอว์สวาที่ 2 แห่งอาวา | ค.ศ. 1567–1599 | นันทาบายิน | ทรยศ |
| คูเยน | ค.ศ. 1580–1615 | นูรฮาชี | ขัดแย้งทางการเมืองกับบิดาของเขา โดยมีหงไทจิ พี่ชายของเขาเข้ามาแทนที่ |
| ยินเหิง | ค.ศ. 1674–1725 | จักรพรรดิคังซี | ถูกคังซีจำคุกตลอดชีวิตฐานผิดศีลธรรมและทรยศ และถูกแทนที่โดยจักรพรรดิหย่งเจิ้ง ผู้เป็นพี่ชาย |
| อเล็กเซย์ เปโตรวิช ซาเรวิชแห่งรัสเซีย | ค.ศ. 1690–1718 | ปีเตอร์มหาราชแห่งรัสเซีย | ถูกพ่อคุมขังและถูกบังคับให้สละสิทธิ์ในการเรียกร้องของพี่ชายต่างมารดา ปีเตอร์ เปโตรวิชเสียชีวิตในคุก |
| ฟิลิป ดยุกแห่งคาลาเบรีย | ค.ศ. 1747–1777 | ชาร์ลส์ที่ 3 แห่งสเปน | บกพร่องทางสติปัญญา ถูกถอดออกจากสายการสืบราชสันตติวงศ์ โดยให้ชาร์ลส์และเฟอร์ดินานด์ซึ่งเป็นพี่น้องกัน ขึ้นครองบัลลังก์สเปน เนเปิลส์ และซิซิลี ตามลำดับ |
| หลุยส์ เจ้าชายแห่งเปียเชนซา | 1773–1803 | เฟอร์ดินานด์ที่ 1 ดยุกแห่งปาร์มา | สนธิสัญญาอารันฆูเอซบังคับให้เฟอร์ดินานด์สละราชบัลลังก์ปาร์มาให้แก่ฝรั่งเศสเมื่อเขาเสียชีวิต หลุยส์ได้รับการชดเชยด้วยการสถาปนาเป็นกษัตริย์แห่งเอทรัสเคีย |
| เปโดร เจ้าชายแห่งจักรวรรดิบราซิล | 1825–1891 | พระเจ้าเปโดรที่ 4 แห่งโปรตุเกส | ขึ้นเป็นรัชทายาทแต่เพียงผู้เดียวของบราซิล โดยมีมาเรียพระขนิษฐาขึ้นเป็นรัชทายาทโดยสันนิษฐานของโปรตุเกส |
| มุสตาฟา ฟาซิล ปาชา | 1830–1875 | อิสมาอิล ปาชา | กฎหมายการสืบทอดถูกเปลี่ยนให้ส่งผ่านจากพ่อสู่ลูกแทนที่จะเป็นพี่ชายสู่พี่ชาย ถูกแทนที่ด้วยTewfik Pasha |
| เทงกู อาลัม ชาห์ | 1846–1891 | สุลต่านอาลีแห่งยะโฮร์ | บัลลังก์ถูกมอบให้กับญาติพี่น้องอาบูบาการ แห่งรัฐยะโฮร์แทน |
| คอลิฟะห์ บิน ซาเยด บิน คาลิฟา อัลนะห์ยาน | ประมาณปี พ.ศ. 2399– | ซายิด บิน คาลิฟา อัล นาห์ยาน | ปฏิเสธบัลลังก์ โดยให้พระอนุชาของพระองค์คือทาห์นูน บิน ซายิด บิน คาลิฟา อัล นาห์ยานขึ้นครองราชย์แทน |
| จอร์จ มกุฎราชกุมารแห่งเซอร์เบีย | พ.ศ. 2430–2515 | ปีเตอร์ที่ 1 แห่งเซอร์เบีย | สละสิทธิ์ในการสืบราชสมบัติในปี พ.ศ. 2452 และแทนที่ด้วยอเล็กซานเดอร์ น้องชายของเขา |
| มูฮัมหมัดแห่งซาอุดิอาระเบีย | พ.ศ. 2453–2531 | กษัตริย์ไฟซอล อิบนุ อับดุลอาซิส | ถูกบังคับให้สละราชสมบัติในปีพ.ศ. 2508 และถูกแทนที่ด้วยพี่ชายของเขาคาลิด |
| อับดุลลาห์ มูบารัค อัล-ซาบาห์ | พ.ศ. 2457–2534 | อับดุลลาห์ อัล-ซาลิม อัล-ซาบาห์ | พ้นจากตำแหน่งรองเจ้ากรมในปี พ.ศ. ๒๕๐๔ |
| ตุนกู อับดุล ราห์มาน แห่งยะโฮร์ | พ.ศ. 2476–2532 | อิสมาอิลแห่งยะโฮร์ | อิสกันดาร์ พี่ชายของเขาจากยะโฮร์ได้รับการคืนสถานะหลังจากถูกบังคับให้สละสิทธิ์ก่อนหน้านี้ |
| คาลิด บิน ซาคร์ อัล กาซิมี | เกิดเมื่อปีพ.ศ. 2483 | ซาคร์ บิน โมฮัมเหม็ด อัล กาซิมี | ถูกตัดสิทธิ์ในการรับมรดก เนื่องจากพี่ชายต่างมารดาของเขาซาอุด บิน ซาคร์ อัล กาซิมี ได้รับสิทธิ์ไป |
| มุครินแห่งซาอุดิอาระเบีย | เกิดเมื่อปีพ.ศ. 2488 | กษัตริย์ซัลมาน บิน อับดุลอาซิซ อัล ซะอูด | พ้นจากตำแหน่งมกุฎราชกุมารในเดือนเมษายน 2558 และแทนที่ด้วยหลานชายของเขามูฮัมหมัด บิน นาเยฟ |
| ฮัสซันแห่งจอร์แดน | เกิดเมื่อปีพ.ศ.2490 | กษัตริย์ฮุสเซนแห่งจอร์แดน | เขาถูกแทนที่โดยหลานชายของเขาอับดุลลาห์เพียงไม่กี่วันก่อนที่กษัตริย์จะสวรรคตในปี 2542 |
| มูฮัมหมัด บิน นาเยฟ แห่งซาอุดีอาระเบีย | เกิดเมื่อปีพ.ศ.2502 | กษัตริย์ซัลมาน บิน อับดุลอาซิซ อัล ซะอูด | พ้นจากตำแหน่งมกุฎราชกุมารในเดือนมิถุนายน 2560 และแทนที่ด้วยโมฮัมหมัด บิน ซัลมาน ลูกพี่ลูกน้องของเขา |
| มิชาล บิน ฮามัด บิน คาลิฟา อัล ทานี | เกิดปีพ.ศ.2515 | ฮามัด บิน คาลิฟา อัล ธานี | สละสิทธิ์ในปี 2539 โดยมอบสิทธิ์ให้กับน้องชายต่างมารดาของเขาชีค จาซิม แทน |
| จัสซิม บิน ฮามัด บิน คาลิฟา อัล ทานี | เกิดปีพ.ศ.2521 | สละสิทธิ์ในปี พ.ศ. 2546 โดยมอบสิทธิ์ให้กับน้องชายของเขาชีคทามิม แทน | |
| เจ้าชายคาร์ล ฟิลิปแห่งสวีเดน | เกิดปี 1979 | คาร์ลที่ 16 กุสตาฟแห่งสวีเดน | กฎหมายการสืบทอดตำแหน่งในสวีเดนมีการเปลี่ยนแปลงในปี 1980 คาร์ล ฟิลิป ถูกแทนที่โดยวิคตอเรีย พี่สาวของเขา |
| เจ้าชายฮัมซาห์แห่งจอร์แดน | เกิดปี 1980 | อับดุลลาห์ที่ 2 แห่งจอร์แดน | ตำแหน่งมกุฎราชกุมารถูกถอดถอนในปี 2547 ฮัมซาห์ถูกแทนที่โดยฮุสเซน หลานชายต่างมารดาของเขา |
ทายาทของพระมหากษัตริย์ที่สละราชสมบัติหรือถูกปลดออกจากราชบัลลังก์
ดูเพิ่มเติม
หมายเหตุและเอกสารอ้างอิง
หมายเหตุ
- ^ โดยถือว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงในกฎหมายที่ควบคุมการสืบทอด
- ^ โปรดทราบว่าตำแหน่งที่แท้จริงมักไม่ตรงกับสถานะของรัชทายาท โดยชอบธรรม โปรดดูมกุฎราชกุมารเพื่อดูตัวอย่างและข้อมูลเพิ่มเติม
อ้างอิง
- ^ "ประกาศการขึ้นครองราชย์ของกษัตริย์อังกฤษ (1547–1952)" เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 เมษายน 2023 สืบค้นเมื่อ1 กุมภาพันธ์ 2007
- ^ "King James' Parliament: The succession of William and Mary – begins 13/2/1689" เก็บถาวร 28 กันยายน 2007 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน The History and Proceedings of the House of Commons: volume 2: 1680–1695 (1742) , pp. 255–277. เข้าถึงเมื่อ: 16 กุมภาพันธ์ 2007.
- ^ Fields 1987, หน้า 166–169.
- ^ Kennedy 1993, หน้า 765–766
- ↑ Даi Viết sử ký toàn thư , Basic Records, การรวบรวมต่อ 5
แหล่งที่มา
- Fields, Philip M., ed. (1987). The History of al-Ṭabarī, Volume XXXVII: The ʿAbbāsid Recovery: The War Against the Zanj Ends, AD 879–893/AH 266–279. SUNY Series in Near Eastern Studies ออลบานี นิวยอร์ก: สำนักพิมพ์ State University of New York ISBN 978-0-88706-054-0-
- เคนเนดี้, ฮิวจ์ เอ็น . (1993) “อัลมุอะฏอมิดอะลาอิ้ลลาห์ ” ในบอสเวิร์ธ, CE ; ฟาน ดอนเซล อี. ; ไฮน์ริชส์, WP & Pellat, Ch. (บรรณาธิการ). สารานุกรมศาสนาอิสลาม ฉบับพิมพ์ครั้งที่สอง .เล่มที่ 7: มิฟ-นาซ ไลเดน: อีเจ บริลล์ หน้า 765–766. ไอเอสบีเอ็น 978-90-04-09419-2-