10 Korpus Strzelecki (ZSRR)

10 Korpus Strzelecki
10-й стрелковый корпус
	Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1922, 1943
Rozformowanie	1941
	Działania zbrojne
	II wojna światowa
	Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	3 Armia; 7 Armia; 8 Armia; 58 Armii; 51 Armii

10 Korpus Strzelecki (ros. 10-й стрелковый корпус) – wyższy związek taktyczny Armii Czerwonej.

Formowania i walki

Sformowany został w 1922 roku^[1]. W 1939 roku wchodził w skład 3 Armii i wraz z wojskami III Rzeszy i Słowacji brał udział w ataku na Polskę. Następnie w składzie 7 Armii uczestniczył w wojnie radziecko-fińskiej^[1]. W 1941 roku, w czasie niemieckiego ataku na Związek Radziecki korpusem należącym do 8 Armii dowodził gen. mjr Iwan Nikołajew^[2]. W tym czasie w 10 KS służyło około 25 000 żołnierzy, którzy mieli do dyspozycji 453 działa i moździerze oraz 12 czołgów^[1]. Już na początku niemieckiego ataku 90 Dywizja została rozbita a resztki korpusu wycofały się do Rygi. Tam 10 KS został wzmocniony 22 Zmotoryzowaną Dywizją Strzelecką NKWD, ale i tak pod naporem wojsk niemieckich musiał wycofać się z miasta. W kolejnych walkach uczestniczył pod Tallinnem, skąd 28 sierpnia został ewakuowany do Kronsztadu^[3]. W dniu 10 września 1941 roku 10 KS został rozwiązany^[1].

10 KS był formowany jeszcze dwukrotnie. W czasie trzeciego (ostatniego formowania) mającego miejsce w 1943 roku został włączony w skład 58 Armii. Szlak bojowy zakończył w składzie 51 Armii uczestniczącej w likwidacji niemieckich wojsk odciętych w tzw. kotle kurlandzkim^[4].

Dowództwo korpusu

Dowódcy:

Pawieł Dybienko (1924-1925)^[5]
Komdiw Jewgienij Jegorow^[6]
gen. mjr Iwan Nikołajew^[2]
gen. mjr Aleksandr Pychtin (3.02.1943 – 17.03.1943)
gen. mjr Konstanty Niewierow (od 17.03.1943 do czerwca 1948)^[4]

Szefowie sztabu:

płk Lew Samoiłow^[6]

Struktura organizacyjna

Skład w 1939 roku^[7]:

jednostki korpuśne oraz

Skład 22 czerwca 1941 roku^[2]:

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d nashapobeda.lv [online], nashapobeda.lv [dostęp 2024-04-22] (pol.).
↑ ^a ^b ^c Fiszer i Gruszczyński 2009 ↓, s. 47.
↑ Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 112.
↑ ^a ^b nashapobeda.lv [online], nashapobeda.lv [dostęp 2024-04-22] (pol.).
↑ Биография Павла Дыбенко - РИА Новости, 17.11.2017 [online], ru/20171117/1506989020.html [dostęp 2024-04-22] (ros.).
↑ ^a ^b Zarzycki 2014 ↓, s. 256.
↑ Zarzycki 2014 ↓, s. 257,255.

Bibliografia

Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitlera uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.
Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.

[nashapobeda-1] nashapobeda.lv [online], nashapobeda.lv [dostęp 2024-04-22] (pol.).

[CITEREFFiszerGruszczyński200947-2] Fiszer i Gruszczyński 2009 ↓, s. 47.

[CITEREFPlikus_(kier.)1968112-3] Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 112.

[lv-4] nashapobeda.lv [online], nashapobeda.lv [dostęp 2024-04-22] (pol.).

[5] Биография Павла Дыбенко - РИА Новости, 17.11.2017 [online], ru/20171117/1506989020.html [dostęp 2024-04-22] (ros.).

[CITEREFZarzycki2014256-6] Zarzycki 2014 ↓, s. 256.

[CITEREFZarzycki2014257,255-7] Zarzycki 2014 ↓, s. 257,255.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]