10 Korpus Zmechanizowany (ZSRR)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
marzec 1941 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
generał major Iwan Łazariew |
| Ostatni |
generał porucznik Iwan Wasiliew |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Odznaczenia | |
| Order Czerwonego Sztandaru | |
10 Korpus Zmechanizowany (ros. 10-й механизированный корпус) – wyższy związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Armii Czerwonej okresu II wojny światowej.
I formowanie
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze formowanie Korpusu rozpoczęto marcu 1941 roku w Leningradzkim Okręgu Wojskowym.
Skład
[edytuj | edytuj kod]- 21 Dywizja Pancerna,
- 24 Dywizja Pancerna,
- 198 Dywizja Zmotoryzowana,
- 7 pułk motocyklowy,
- oddziały korpuśne:
- 386 samodzielny batalion łączności,
- 34 samodzielny zmotoryzowany batalion saperów,
- 110 korpuśna eskadra lotnicza,
- 65 polowa kasa Gosbanku.
Wypsosażenie
[edytuj | edytuj kod]22 czerwca 1941 10 Korpus zmechanizowany miał na stanie:
Dowódcy 10 Korpusu Zmechanizowanego:
- generał major Iwan Łazariew – 11.03.1941 – 20.07.1941.
W chwili ataku Niemiec korpus znajdował się w składzie 23 Armii Frontu Północnego w okolicach Leningradu. Od 25.06.1941 roku uczestniczył w walkach z armią fińską na przesmyku karelskim (wojna kontynuacyjna). Następnie przeniesiony na zachód od Leningradu do składu 8 Armii Frontu Północno-Zachodniego.
Rozformowany 20.06.1941 roku.
II formowanie
[edytuj | edytuj kod]Drugie formowanie 10 Korpusu Zmechanizowanego nastąpiło w grudniu 1944 roku. Był jedynym Korpusem Zmechanizowanym nie uczestniczącym w walce z wojskami niemieckimi[1]
Skład korpusu[1]:
- 42 Brygada Zmechanizowana,
- 67 pułk czołgów,
- 72 Brygada Zmechanizowana,
- 264 pułk czołgów,
- 204 Brygada Pancerna,
- 1207 pułk artylerii samobieżnej,
- 1253 pułk artylerii samobieżnej,
- 1419 pułk artylerii samobieżnej,
- 621 pułk moździerzy,
- 1634 pułk artylerii przeciwpancernej,
- 970 pułk artylerii przeciwlotniczej,
- 55 batalion motocyklowy,
- 2 Gwardyjski dywizjon moździerzy (BM-13),
- oddziały korpuśne:
- 1023 samodzielny batalion łączności,
- 97 samodzielny zmotoryzowany batalion saperów,
- 224 samodzielna kompania chemiczna,
- 616 samodzielna kompania transportowa,
- lotniczy oddział łączności,
- 224 piekarnia polowa,
- 3156 poczta polowa.
Dowódcy 10 Korpusu Zmechanizowanego:
- generał major Paweł Ziabriew – 01.12.1944 – 01.06.1945,
- generał porucznik Iwan Wasiliew – 05.07.1945 – 03.09.1945.
W dniu 05.08.1945 na stanie korpusu były 154 czołgi: 88 T-34, 53 T-26, 13 BT-7.
10 Korpus Zmechanizowany w okresie grudzień 1944 – wrzesień 1945 roku uczestniczył w operacjach:
- Operacja kwantuńska – 09.08.1945 – 02.09.1945.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mark Siemiowicz Sołonin: Czerwiec 1941. Ostateczna diagnoza. Poznan: Dom Wydawniczy Rebis, 2007. ISBN 978-83-7818-616-8. (pol.).
- Mark Siemiowicz Sołonin: 22 czerwca 1941 czyli Jak zaczęła się Wielka Wojna Ojczyźniana. Poznan: Dom Wydawniczy Rebis, 2007, seria: Historia. ISBN 978-83-7510-130-0. OCLC 750110162. (pol.).
- 10-й механизированный корпус/ 10 Korpus Zmechanizowany. [dostęp 2016-11-25].