1 Front Nadbałtycki
Żołnierze 1 Frontu Nadbałtyckiego wkraczają do Połocka | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1943 |
Rozformowanie |
1945 |
Dowódcy | |
Pierwszy |
gen. armii Andriej Jeriomienko |
Ostatni |
gen. armii Iwan Bagramian |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Podległość | |
Skład |
3 Armia Uderzeniowa |
1 Front Nadbałtycki (ros. 1-й Прибалтийкий фронт, w polskiej literaturze występuje również nazwa 1 Front Bałtycki[1]) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Utworzony 20 października 1943 w wyniku przemianowania Frontu Kalinińskiego. W październiku – grudniu 1943 prowadził walki w rejonie Witebska. W okresie 23 czerwca – 31 lipca 1944 uczestniczył w operacji białoruskiej. W sierpniu – listopadzie 1944 walczył przeciw Grupie Armii Północ, zajmując Litwę i część Łotwy, oraz blokował wojska niemieckie w rej. Kłajpedy i na cyplu w rej. Lipawy i Tukums. W dniach 13–31 stycznia 1945 uczestniczył w operacji wschodniopruskiej. 24 lutego przemianowany na Grupę Zemlandzką (Sambijską), którą włączono do 3 Frontu Białoruskiego. Sztab tej Grupy rozformowano w marcu 1945.
Dowództwo Frontu
[edytuj | edytuj kod]Dowódcy:
- gen. armii Andriej Jeriomienko - do 19 listopada 1943,
- gen. armii Iwan Bagramian do 24 lutego 1945.
Szefowie sztabu:
- gen. por. Władimir Kurasow[2]
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]Skład w 1944 roku[2]:
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 144.
- ↑ a b Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 178.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.