11 Gwardyjski Korpus Pancerny
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1943 |
| Rozformowanie |
1945 |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
| Odznaczenia | |
  [1]
| |
11 Podkarpacko-Berliński Gwardyjski Korpus Pancerny odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru i Suworowa (ros. 11-й гвардейский танковый Прикарпатско-Берлинский Краснознамённый ордена Суворова корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej, uczestniczyła m.in. w bitwie o Berlin.
Historia
[edytuj | edytuj kod]11 Gwardyjski Korpus Pancerny powstał w 1943, po przekształceniu 6 Korpusu Pancernego. Początkowo należał do 40 Armii, a od 12 marca 1944 do 1 Gwardyjskiej Armii Pancernej[1]. Na ziemiach polskich uczestniczył m.in. w zdobyciu Tarnobrzega i Gdyni, czym przyczynił się do zakończenia okupacji niemieckiej na tych terenach. W czasie zdobywania Gdyni jednostką dowodził płk Babadżanian[2]. Następnie oddziały 11 Gwardyjskiego Korpusu Pancernego uczestniczyły w likwidacji niemieckiego zgrupowania w rejonie Trzebiatowa[3]. Szlak bojowy 11 Gwardyjski Korpus Pancerny zakończył 2 maja 1945 zdobyciem stolicy III Rzeszy[1].
Dowództwo korpusu
[edytuj | edytuj kod]Dowódcy:
- gen. por. Andriej Gietman (23.10.1943 – 30.09.1944)
- płk Amazasp Babadżanian (30.09.1944 – 09.05.1945)[4]
Szefowie sztabu:
- gen. mjr Nil Wiedieniczew (25.04.1944 – 09.05.1945)
- płk Iwan Sitnikow (23.10.1944 – 25.04.1944)[4]
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]Skład w 1945, w czasie operacji berlińskiej[5]:
- 40 Gwardyjska Brygada Pancerna,
- 44 Gwardyjska Brygada Pancerna,
- 45 Gwardyjska Brygada Pancerna,
- 27 Gwardyjska Brygada Zmotoryzowana oraz 362 Gwardyjski Pułk Artylerii Samobieżnej, 399 Gwardyjski Pułk Artylerii Samobieżnej, 1454 Pułk Artylerii Samobieżnej i 9 Batalion Motocyklowy.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c 11-й гвардейский танковый корпус [online], ru/ussr/tk/gvtk11.html [dostęp 2024-04-22].
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 130,529.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 543.
- ↑ a b Память народа::Подлинные документы о Второй Мировой войне [online], pamyat-naroda.ru [dostęp 2024-05-19].
- ↑ Bahm 2015 ↓, s. 249.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.